در سی و سومین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران مطرح شد
تعداد بازدید : 66
درویش:تا «رستاخیز» اکران نشود فیلم دیگری نمی سازم
درویش که در آخرین روز سیوسومین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران در نشستی با حضور جمعی از جوانان علاقهمند به فیلمسازی پاسخگوی سؤالات آنها بود با بیان اینکه همواره به اکران فیلم «رستاخیز» امید دارد، گفت: این اثر به یک زخم ملی تبدیلشده است و حتی اگر مشکل آن حل شود، تبعات اجتماعی و زخمی که بر ارواح اجتماعی و هنری واردشده، برطرف نمیشود.به گزارش ایسنا، کارگردان فیلم «رستاخیز» بیان کرد: منتظرم ببینم دولت تدبیر و امید برای این فیلم چه تدبیری میاندیشد، اما خیلی متأسفم که یک مسئله هنری به محاکم حقوقی رسید.
هرروز فیلم میسازم
درویش درباره تجربه توقیف در فیلمسازی و اینکه هرچند سال یکبار فیلم میسازد گفت: دراینباره باید دید آیا وجبی به ماجرا نگاه میکنیم یا خیر؛ چون مهم این است درنهایت چه نتیجهای گرفته میشود؛ البته عرف این است فیلمساز هر دو سه سال فیلم بسازد، اما من هرروز فیلم میسازم و شما هرچند سال یکبار آن را میبینید.درواقع فیلمهایی که هرروز میسازم را درنهایت به هم میچسبانم . البته ادعا ندارم آنچه پس از چند سال از طرف من نشان داده میشود کیفی است، اما معتقدم کیفیت بر کمیت ارجح است. درویش افزود: ما دیوانهای شعر زیادی داریم که پس از سروده شدن مخفیشدهاند، اما بعدها به آثاری ماندگار تبدیل شدند . در دنیای جدید ارتباطات و باوجود اطلاعاتی که بهراحتی در دسترس همه است نمیتوان جلوی جریان فکری را گرفت. من فیلمسازم و «رستاخیز» ساختهشده است. پس مسئولیتم را بابت این فیلم انجام دادهام و خدا را شکر میکنم، اما مهم این است این فیلم که مثل یک موجود زنده حق دارد در خیابانها برود و تنفس کند، بر دیگران اثر بگذارد و از آنها اثر بگیرد. فیلم «رستاخیز» با اعتقاد درونی ام وعدهای دیگر که با ظرفیت و انگیزه خاص آن را ساختهاند شکلگرفته است. تأکید میکنم در حال فیلم ساختن هستم، اما شما نمیبینید ولی بااینکه در سینما تنفس میکنم، قطعاً تا وقتی «رستاخیز» اکران نشود، فیلم دیگری نمیسازم .احمدرضا درویش اظهار کرد: سینما نحیف است، ولی اگر رونق داشته باشد برای همه فرصت وجود خواهد داشت؛ اما الان معلوم نیست چه کسی میآید، چه کسی میرود، استعفا چطور است، انتصاب چطور است، هیچچیز مشخص نیست.
هنگام نوشتن فیلمنامه بازی هم میکنم
احمدرضا درویش درباره شیوه فیلمسازی خود اظهار کرد: وقتی فیلمنامهای را مینویسم، باید تمام آن در ذهن ساختهشده باشد؛ به همین دلیل ممکن است برای یک ایده 6ماه یا یک سال درگیر آن باشم تا بهاصطلاح زلفش گره بخورد. وی با اشاره به اینکه در حین نوشتن فیلمنامه ناخودآگاه جای بازیگران همبازی میکند و بهاندازه حضور درصحنه توان و انرژی از او گرفته میشود تأکید کرد:فیلمنامه یک نشانی است، اما آیه قرآن نیست که مطلق باشد . مهمترین کار فیلمساز برای رسیدن به آنچه خیال کرده، انتخاب درست است. درویش در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه آیا پیشآمده است به دلایل مختلف کار خود را سانسور کند یا فیلمنامه را به خاطر بازیگری تغییر دهد گفت: اساساً وقتی نگارش فیلمنامهای را آغاز میکنم که ساختهشدن آن را مسجل بدانم؛ یعنی اگر بدانم که ساخته نمیشود اصلاً آن را نمینویسم. البته برای اینکه ثبت شود چند صفحه از آن را به شکل کوتاه مینویسم.
ایدههایی که درویش نمیتواند آنها را بسازد
احمدرضا درویش تصریح کرد:در حال حاضر یک سری طرح دارم که اصلاً فکر نمیکنم بتوان آنها را ساخت و این نساختن فقط به خاطر سانسور و ممیزی نیست. مثلاً ایدهای دارم که سراسر فیلم خارجی، همراه با بارش باران، بدون دیالوگ و در زمان جنگ است. من5-6 صفحه از این ایده را نوشتهام، اما فکر نمیکنم بشود حداقل الان آن را ساخت. 13 سال از این ایده میگذرد و هر وقت به یادش میافتم، با خودم میگویم ایکاش شرایطی برای ساخت آن فراهم میشد.وی افزود: همچنین ایده دیگری دارم که کودک است و با درون من ارتباط برقرار کرده و حتی فیلمنامه کامل آن را نوشتهام، اما نمیتوانم بسازم؛ چون هزینهای که میبرد توجیه بازگشت سرمایه ندارد و چون فیلمهایم را در بخش خصوصی میسازم، باید این شرایط را هم در نظر بگیرم و معتقدم اینها هم جزو خودسانسوری محسوب میشود.
خاطره گویی از خسرو شکیبایی
احمدرضا درویش به خاطرهای از فیلم «سرزمین خورشید» و همکاری بازنده یاد خسرو شکیبایی اشاره و اظهار کرد: برای ساخت این فیلم من و شکیبایی 6 ماه در سراچه هتلی زندگی میکردیم. زمانی پیش آمد که 17 روز باران شدید میبارید و ما برای فیلم برداری فضاهای داخلی حبس شده بودیم. یکشب مشغول دکوپاژ بودم که متوجه شدم خسرو روی تخت نشسته و مرا نگاه میکند، فکر میکردم از صدای رعدوبرق بیدار شده است؛ درحالیکه مدت طولانی بود که در آن حالت مرا نگاه میکرد.او برای نخستین بار از من خواست دکوپاژ را ببیند . وقتی دید این پرسش را مطرح کرد که چرا چنان چیدمانی در نظر گرفتهام و من پاسخی برای آن نداشتم . وقتی سر صحنه آمادهشده برای فیلمبرداری رفتیم با ریزش سقف و نابود شدن تمام زحماتی که کشیده بودیم روبهرو شدیم. من هم برای ادامه کار دکوپاژ تنظیم شده را پاره کردم و همهچیز را تغییر دادم. بعد که به هتل برگشتم به خسرو گفتم جوابت را پیدا کردم. به او گفتم همهچیز خودش میگوید چطور اتفاق بیفتد. اوست که میگوید من چه بنویسم چون باید یک رابطه درونی شکلگرفته باشد.
سینما ارکستر است نه تکنوازی
احمدرضا درویش با اشاره به تجربه خود هنگام نگارش «رستاخیز» و سختیهایی که برای نگارش نقشهایی همچون یزید داشته است گفت: خیلی سخت است فاصلهگذاری کنی تا از قالب خودت بیرون بیایی و باکسی مثل یزید زندگی کنی و آن را بنویسی. این اتفاق اگر نیفتد من حتی بازیگر هم نمیتوانم انتخاب کنم و اینیک وجه حرفهای فیلمسازی است. وی بیان کرد: فیلمسازی ریسک است و معتقدم جوانها باید با برنامه چارچوب خلاقیت و ظرفیت خود را پیدا کنند چون سینما ارکستر است تکنوازی نیست.این کارگردان سینما همچنین گفت: توصیه من به جوانها این است که یک کار را بهدرستی انجام دهند البته یک فیلمساز میتواند شاعر هم باشد اما خوب است که احساس شاعرانهاش را بیرون بدهد مگر اینکه نبوغی مثل چاپلین وجود داشته باشد که خودش هممتن بنویسد، هم بازیگر باشد، هم موسیقی بسازد و هم فیلمبرداری کند.