احمد عزیزی شاعر انقلاب پس از 9سال کما درگذشت
تعداد بازدید : 77
شاعر « ملکوت تکلم»مثنوی سکوت را سرود
نویسنده : علیرضا حیدری farizi@khorasannews.com
صبح روز گذشته خواهر احمد عزیزی خبر داد که دومین عمل روده وی موفقیت آمیز نبود.زینب عزیزی در گفتوگو با تسنیم گفت: دومین عمل جراحی احمد عزیزی که طی چند روز گذشته برای رفع مشکل نارسایی روده وی انجام شد، موفقیتآمیز نبود و پزشکان نتوانستند برای او کاری انجام دهند.وی با بیان اینکه حال برادرش از روز جمعه بدتر شده بود، افزود: دو شب پیش شکم برادرم بهطور ناگهانی سفت و محکم شد که به تشخیص پزشکان دلیل آن نرسیدن خون به روده اعلام شد و همان موقع نخستین عمل جراحی به صورت اضطراری بر روی وی انجام شد.عزیزی با اشاره به این که در عمل نخست بخشی از روده برادرم برداشته شد، گفت: در عمل دوم که برای بررسی مجدد و برداشتن بقیه روده در صورت سیاه شدن انجام شد، نتیجهای به دست نیامد و پزشکان از درمان برادرم قطع امید کردند.اکنون تنها راه درمان احمد، پیوند روده است که این عمل جراحی در ایران انجام نمیشود و پزشکان برای اینکه برادرم کمتر اذیت شود وضعیت وی را با دارو کنترل میکنند.عصر دیروز اما خبر، ناگوارتر بود و کوچ احمد را به گوش دوستدارانش رساند. احمد عزیزی، شاعر انقلاب و آیینی که 15 اسفند ماه 1386 بر اثر اختلالات کلیوی به اغما رفت و از آن زمان تاکنون در بیمارستان امام رضا(ع) کرمانشاه بستری بود ، دو روز پیش با گذشت 9 سال از آن زمان بهدلیل وضعیت حاد جسمانی تحت عمل جراحی قرار گرفت.احمد که متولد 4 دی ماه 1337 در سرپل ذهاب کرمانشاه است در کودکی با عشایر سیاه چادرنشین حشر و نشر فراوان داشت و قبل از رفتن به دبستان، خواندن و نوشتن را بدون داشتن معلم و تنها از روی کنجکاوی و تأمل و دقت در نوشتههای روی تابلوها و اسامی خیابان ها و... به خوبی فرا گرفت. وی قبل از پیروزی انقلاب، به دعوت شمس آل احمد به تهران رفت و دیداری نیز با مرتضی مطهری داشت. وی با آغاز جنگ به همراه خانواده اش به تهران نقل مکان کرد و برای مدتی ساکن شهرستان نور شد. سپس در تهران اقامت گزید و به همکاری با روزنامه جمهوری اسلامی پرداخت. وی آثار شعری و نثر ادبی متعددی دارد؛ و شاعری با سبک منحصر به فرد است که این سبک به صورت مثنوی در «کفش های مکاشفه» جلوه کردهاست. تمایل سبک وی به معنویت و عرفان اسلامی با فرم جدیدی از مثنوی «ملهم از مثنوی مولوی» در شعر معاصر بینظیر است. این سبک تاثیر بسیار زیادی در شعر معاصر گذاشتهاست. اشعار عزیزی با عرفان اسلامی آمیختگی دارد و تمجید از اهل بیت (ع) در بیشتر آثارش موج میزند.عزیزی سرودن شعر را از سال های جوانی با مجله جوانان آغاز کرد و اشعار او بارها و بارها در محضر رهبر انقلاب قرائت شد.«کفش های مکاشفه»، «شرجی آواز»، «خوابنامه و باغ تناسخ»، «ترجمه زخم»، «باران پروانه»، «رودخانه رؤیا»، «ناودان الماس»، «ترانه های ایلیایی»، «ملکوت تکلم»، «سیل گل سرخ» و «روستای فطرت» از جمله آثار این شاعر هستند.
احمد در سال هایی که به کما رفته بود و گاه نیمه هوشیاری به دست می آورد، عیادت کننده عزیزی هم داشت.
مقام معظم رهبری، ظهر پنجشنبه 27 مهر سال 90 از احمد عزیزی در بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه عیادت کردند.
آن روز زینب عزیزی، خواهر این شاعر گفت: من شعر احمد را «نمیگویم که در عالم ولی نیست/ ولی بالاتر از سیدعلی نیست» برای مقام معظم رهبری خواندم و ایشان هم دست مبارکشان را بر سر احمد کشیدند و به او گفتند: «در این لحظات بیشتر با خدای خودت خلوت کن.»
**
زنده یاد عزیزی از طلایه داران شعر انقلاب به خصوص در عرصه نوگرایی بود. مثنوی های جاندارش در دهه 60 او را به شهرتی در خور رساند ونوآوری ها و مضمون یابی های او در شعر معاصر از او شاعری مضمون یاب و نوپرداز ساخت که همواره در ذهن نسل انقلاب می ماند.مضمون های بدیع اواز وقوف و درک بالای او در حوزه معنا حکایت داشت. خلق تصاویر ملموس و عینی در مثنوی های عزیزی سبک ویژه ای برای شعر عزیزی رقم زده و او را به شاعری ممتاز و کم نظیر بدل کرده بود. خلاقیت های شاعرانه احمد و زبان آوری او در شعر از توانمندی اش حکایت داشت که ویژگی ممیزه و ممتاز او در میان شاعران شده بود.
نماد گرایی او هم به نوعی خاص خودش بود و دستی توانا در آن داشت:
ما به سمت محو لادن می رویم
ما به سوی کوه آهن می رویم
که لادن نماد روستا و معصومیت وآهن نماد شهراست.
روزنامه خراسان درگذشت این شاعر انقلاب را به جامعه ادبی تسلیت می گوید.