یادداشت
تعداد بازدید : 38
خرد ورزانه ترین حماسه جهان
نویسنده : دکتر آرش اکبری مفاخر
اگرچه ۲۵ اسفند پایان سرایش شاهنامه است اما بهدرستی آغاز زایش شاهنامه است. در این روز با تولد خورشید شاهنامه نهال زبان فارسی و هویت ایرانی بالنده میشود و به بار مینشیند.
شاهنامه سترگ فردوسی سند هویت ملی و یادآور تاریخ و فرهنگ شکوهمند ایرانی است. با وجود این شاهنامه نه تنها حماسه ملی و ستایش ایران و ایرانی است که اثری است مانا و انسانی با آمیزه ای از آموزه های اخلاقی که کارکرد جهانی و فرا ملی آن نام بلندش را جاودان ساخته است . شاهنامه
خرد ورزانه ترین حماسه جهانی است ودر هیچ یک از حماسه های برتر دنیا این همه ستایش خرد ،دانش و آزادگی جلوه نیافته است . ژرف ترین اندیشه های فلسفی و احساسات حماسی و غنایی به زیباترین وجهی در شاهنامه انعکاس یافته است .
انوری در قرن ششم نهایت حق شناسی را نسبت به این حماسه سرای ملی ایران ابراز می دارد:
آفرین بر روان فردوسی آن همایون نژاد فرخنده
او نه استاد بود و ما شاگرد او خداوند بود و ما بنده
ظهیر فاریابی نیز چنین به بزرگداشت یاد فردوسی اشاره می کند:
ای تازه و محکم از تو بنیاد سخن
هرگز نکند چون تو کسی یاد سخن
فردوس مقام بادت ای فردوسی
انصاف که نیک داده ای داد سخن
امامی هروی در قرن هفتم فردوسی را برترین شاعر جهان می داند :
در خواب شب دوشین من با شعرا گفتم
کای یکسره معنی تان با لفظ به هم درسی
شاعر زشما بهتر، شعر آن که نیکوتر
از طایفه تازی، وزانجمن فرسی
فریاد برآوردند، یک رویه همه گفتند
فردوسی و شهنامه، شهنامه و فردوسی
ابن یمین در قرن هشتم نیز با صحه گذاشتن بر سخن پیشینیان سکه سخن فردوسی را برترین می خواند:
سکه ای کاندر سخن فردوسی توسی نشاند
کافرم گرهیچ کس از زمره فرسی نشاند
از آنجایی که حکیم توس در نگاه عارفان اشراقی ایران مقامی بس سترگ و شایسته داشته است ،عطار نیشابوری نیز شعر او را بهشت عدن می داند:
بازکن چشم وزشعر چون شکر
از بهشت عدن فردوسی نگر
و عبدالرحمن جامی نیز قدر ناشناسی محمودغزنوی را از فردوسی چنین به داوری نشسته است:
برفت شوکت محمود و در زمانه نماند
جز این فسانه که نشناخت قدر فردوسی