محبوبه راد
1
باد کار خودش را کرد
رد پاهایمان راگم کردیم
وتا زانو شن بود
باید کنار میآمدم با رفتن تو
مثل دانههای شن توی کفش
اما دیر شده بود
خورشید رفته بود
تنها دم مارمولکی روی شن تکان میخورد
2
از این پایین چیزی پیدا نیست
نه شاخهای که امیدوارم کرده بود
نه صدایی که پیچیده بود بین دیوارهها
نشسته ام و آب
آرام، آرام
بالا میآید
3
باید کاری بکنم
و به مهره پنجمم بگویم : هیس!
بگویم دیر شده است
من آجرهای سقف را هنوز نچیده ام و این زمستان...
راستی
ارتباط میان جویدن ناخن و باریدن برف چیست؟!
4
اول مزه خون بود یا آهن؟
ترقوه اول شکست یا جمجمه؟
انگشتها کجا بود؟
آخرین بار به کجا نگاه کرده بودی؟
درد از کجایت شروع شد؟
قطار رفته است
و لنگه دمپایی قهوه ای
کنار ریل
به پهلو افتاده است
5
دری که به داخل باز میشود
دلش برای تماشای کاج انتهای کوچه
تنگ شده است