چگونه 400 هزارسرباز متفقین به دام آلمانی ها افتادند؟
تعداد بازدید : 107
ناگفته های تاریخی درباره نبرد «دانکرک»
گروه اندیشه
info@khorasannews.com
ماه مه 1940 بود و عملکرد رهبران و البته افراد عادی در اروپا، مشخص می کرد که جنگ جهانی دوم به کدام سو خواهد رفت. در حالی که ارتش آلمان به سمت هلند، لوکزامبورگ و بلژیک پیشروی می کرد و قصد تصرف فرانسه را داشت، اوضاع برای سربازان فرانسوی و بریتانیایی بغرنج شده بود. نیروهای متفقین عقب نشینی کردند، اما در منطقه ای ساحلی در فرانسه که صخره ای و خشن بود، گرفتار نیروهای آلمانی شدند. حدود 15 هزار سرباز انگلیسی و فرانسوی در «دانکرک»، مقابل نیروهای آلمانی مقاومت میکردند تا قایق ها بتوانند، به صورت بی وقفه، سربازان را از ساحل خارج کنند و به مکان امنی برسانند. این 15 هزار سرباز، با اقدام شجاعانه خود، موفق شدند جان بیش از 300 هزار سرباز متفقین را از کشتاری بیرحمانه نجات دهند؛ اما این همه داستان نبود.
شکست حتمی به نظر میرسید
در واپسین روزهای ماه مه، همه مطمئن بودند که متفقین شکست میخورند. متفقین نیز، خود به این نتیجه رسیدند که از لحاظ تعداد سرباز و تجهیزات، توان رویارویی با ارتش مجهز و قدرتمند آلمان را ندارند. در آن زمان، فرماندهی نیروهای بریتانیایی که به کمک فرانسوی ها شتافته بود، بر عهده ژنرال گورت بود و او باید بین ادامه مقاومت در برابر ارتش آلمان و عقب نشینی نیروها، به امید سازمان دهی مجدد و مبارزه در روزی دیگر، یکی را انتخاب می کرد. گورت راه دوم را برگزید و فرمان عقبنشینی را صادر کرد.
راز تصمیم هیتلر
با این حال، در 24 مه، هیتلر به سربازانش دستور داد که خارج از ساحل دانکرک متوقف شوند؛ چرا؟! هیچ کس دلیل این کار را نمیداند. نیروهای متفقین شکست سختی خورده بودند و به سمت نابودی کامل پیش میرفتند؛ هیچ امید و انگیزهای برای مبارزه نداشتند. با این حال، هیتلر ترجیح داد کار این نیروهای خسته و درمانده را یکسره نکند و یکی از بزرگ ترین پرسشها را فراروی مورخان قرار دهد! تا آن زمان نیروهای آلمانی دو هفته بی وقفه را، با تمام قدرت و توان، جنگیده بودند و نشانه هایی از خستگی در آن ها دیده می شد. در طرف دیگر، هرمان گورینگ(مسئول تبلیغات هیتلر) بر این نکته اصرار داشت که نیروی هوایی تحت فرمان او می تواند دانکرک را برای باقی مانده نیروهای متفقین به جهنم تبدیل کند.اگر چه هیتلر دستور آتش بس موقت داده بود، اما نیروهای آلمانی خیال نداشتند اجازه تخلیه آسان و بی دردسر را به سربازان درمانده متفقین بدهند. پرتاب خمپاره روی سر آن ها، همچنان ادامه داشت و بمب افکن های آلمانی نیز، از آسمان مرگ را به سربازان گرفتار در ساحل هدیه میدادند. آن ها چارهای جز صبر کردن و گوش دادن به صدای بمب هایی که روی سرشان ریخته می شد، نداشتند. این بمباران چنان شدید بود که بندر دانکرک در 27 مه، به طور کلی نابود شد و این، مشکل عمده دیگری را به وجود آورد؛ حالا دیگر جایی برای پهلو گرفتن کشتی های بزرگ بریتانیایی وجود نداشت. در روز 29 مه، به کشتی های بزرگ نیروی دریایی بریتانیا دستور ترک ساحل داده شد. مشکلات دیگری نیز وجود داشت؛ ساحل دانکرک بسیار کم عمق بود و کشتی های بریتانیایی نمیتوانستند در چنین آب کم عمقی حرکت کنند. کشتی های بزرگ مجبور بودند دور از ساحل و در آب های عمیق بمانند و قایق ها، نیروها را از ساحل به این کشتی ها برسانند. حتی این قایقهای کوچک نیز، باید چند صد متر دور از ساحل صبر میکردند تا سربازان خود را به آن ها برسانند. با شروع تخلیه نیروها، حدود 15 هزار سرباز فرانسوی و بریتانیایی، در طول ساحل دانکرک مستقر شدند و سعی کردند جلوی پیشروی نیروهای آلمانی به سمت ساحل را بگیرند. نبردی سنگین آغاز شد. رمزی و فرماندهان بریتانیایی باید واقع گرا میبودند؛ به همین دلیل، با توجه به شرایط موجود و گرفتار شدن بیش از 250 هزار نفر در ساحل دانکرک، آن ها روی نجات 45 هزار نفر از آن ها حساب کرده بودند، نه بیشتر. در ابتدا، این عملیات کاملاً خوش بینانه به نظر میرسید و در روز اول عملیات، تنها هفت هزار و 669 نفر از ساحل نجات داده شدند و در روز دوم، این تعداد به 17 هزار و 804 نفر رسید. روز اول، هدف کشتی ها بیشتر شناسایی و سنجیدن شرایط بود تا نجات نیروها؛ بعد از پایان عملیات، مشخص شد که تعداد مردان خارج شده از ساحل دانکرک 338 هزار نفر بوده است. رمزی و مردانش به تمام قایق های شخصی دستور دادند که به این عملیات بپیوندند. از قایقهای ماهی گیری گرفته تا قایق های تفریحی و کشتی های بخار؛ در سال 2015، بیش از 50 فروند از این قایق ها، به مناسبت هفتاد و پنجمین سالگرد عملیات دانکرک، در این منطقه گرد هم آمدند و تعدادی از سربازانی که در این عملیات نجات یافته بودند نیز، سوار آن ها بودند.
معجزه دانکرک!
آن چه در ساحل دانکرک رخ داد را، از جنبه های مختلف می توان بررسی کرد. حتی، در روزهای بعد از پایان تخلیه نیروها، بریتانیا این عملیات را غم انگیز اما افتخارآمیز مینامید. برخی آن را «معجزه دانکرک» می نامیدند، زیرا در مدت تخلیه نیروها، آبهای کانال مانش که همواره پرتلاطم بود، به صورت معجزه آسایی آرام باقی ماند. از 933 کشتی که در عملیات تخلیه شرکت کردند، 236 کشتی به خانه بازنگشتند و 61 کشتی دیگر نیز صدمه شدیدی دیدند. با سقوط دانکرک، بیش از 40 هزار سرباز فرانسوی به اسارت درآمدند، 68 هزار و 111 نفر از نیروهای کمکی بریتانیایی کشته شدند و هزار شهروند دانکرکی نیز، دوشادوش سربازان، جان خود را از دست دادند. با این حال، نباید فراموش کرد که در طول کل عملیاتی که به سقوط دانکرک انجامید، بیش از 290 هزار سرباز فرانسوی کشته شدند و در مقابل، آلمانی ها تنها 27 هزار سرباز خود را از دست دادند. روز 5 ژوئن، هیتلر اعلام کرد:«دانکرک سقوط کرده و با آن، بزرگ ترین نبرد تاریخ به پایان رسیده است. سربازان! اعتماد من به شما هیچ محدودیتی ندارد. شما مرا ناامید نکردید.»
سرنوشت دردناک مقاومت کنندگان
خارج کردن این تعداد نیرو، با هزینه ای سنگین میسر شد و این هزینه را کسانی پرداخت کردند که در ساحل، جلوی پیشروی های آلمانی ها را گرفته بودند. داستان مقاومت شجاعانه آن ها در آن زمان، به صورت کامل به گوش کسی نرسید. حتی این خبر هم منتشر نشد حدود 40 هزار نفر به اسارت نیروهای آلمانی درآمدند و پای پیاده به آلمان فرستاده شدند؛ جایی که اردوگاه های کار اجباری در انتظار آن ها بود. داستانهای خوفناک دیگری نیز درباره آن ها گفته شده است؛ گروهی از سربازان گردان «نورفولک» در «پارادایز» فرانسه، در مقابل گروهی از نیروهای زبده «اس اس» قرار گرفتند تا آن ها را در مدت تخلیه سرگرم کنند. این نیروها، بعد از اتمام مهمات، محاصره شدند. آلمانیها بعد از گرفتن تمام وسایل باارزش آن ها، همه را به جوخه اعدام سپردند. از این گردان، تنها دو نفر زنده ماندند و خبر قتل عام همقطارانشان را به انگلیسیها رساندند. در منطقه «وورمهوت» نیز اتفاق مشابهی رخ داد و تنها یک سرباز جان سالم به در برد.
این یک عملیات فاجعه بار است!
نجات افراد زیادی در این عملیات، ناشی از شجاعت و فداکاری سربازان بود. اما در حالی که رسانه ها آن را یک معجزه بزرگ می دانستند، چرچیل که تازه چند هفته قبل از آن به نخست وزیری رسیده بود، در سخنرانی همراه با گریه مردم، در روز 4 ژوئن، اعلام کرد که این پایان مقاومت نخواهد بود؛ اما این عملیات را یک «فاجعه نظامی بزرگ» توصیف کرد. وی در سخنرانی خود در مجلس عوام چنین گفت:«ما از جزیره خود دفاع خواهیم کرد، هر هزینه ای که داشته باشد، ما در سواحل خواهیم جنگید. در روی زمین نیز مبارزه خواهیم کرد؛ در مزارع و خیابان ها خواهیم جنگید، روی تپه ها خواهیم جنگید؛ اما هیچ گاه تسلیم نخواهیم شد.»
منبع: فرادید