ر وزهای خونین کاراکاس

گروه بین الملل- با ادامه اعتراضات در ونزوئلا و تداوم درگیری های مخالفان و طرفداران دولت،  شمار کشته ها در این کشور به ۲۶ نفر رسید.اعتراضات از یک ماه پیش و به تحریک کشورهای غربی در ونزوئلا رنگ و بوی جدی تری به خود گرفته است.رهبران گروه‌های مخالف خواهان استعفای «نیکلاس مادورو»، برگزاری انتخابات سراسری و آزادی مخالفان زندانی هستند.گفتنی است سال گذشته، مذاکره دولت و مخالفان با شکست روبه رو شد. اپوزیسیون در توجیه ناکامی مذاکره، مادورو را به وقت کشی و سرپیچی از توافق های صورت گرفته، متهم کرد. به تازگی مادورو در مصاحبه با تلویزیون دولتی ونزوئلا از ایده برگزاری انتخابات شهرداری و دولت های ایالتی استقبال کرد اما به احتمال برگزاری انتخابات ریاست جمهوری زودهنگام اشاره ای نکرد. همزمان با انتقاد شدید قدرت‌های بزرگ در همسایگی ونزوئلا از واکنش دولت سوسیالیست مادورو به ناآرامی‌های سیاسی  کاراکاس تهدید کرد از سازمان کشورهای آمریکایی خارج می‌شود. دلسی رودریگز، وزیر خارجه ونزوئلا در برنامه‌ای تلویزیونی گفت: نیکولاس مادورو، به من دستور داده که اگر وزیران امور خارجه سازمان کشورهای آمریکایی مستقر در واشنگتن بدون حمایت و تایید دولت کاراکاس نشستی درباره بحران ونزوئلا برگزار کنند، باید راهی برای خروج کشورمان از این سازمان بیابیم. نمایندگان این سازمان قرار است درباره پیشنهاد مکزیک، برزیل، آمریکا و ۱۳ کشور دیگر در خصوص برگزاری نشست ویژه وزیران امور خارجه حول محور "وضعیت ونزوئلا" تشکیل جلسه دهند.بحران سیاسی ونزوئلا با وخامت شرایط اقتصادی در سال ۲۰۱۴ و ناخرسندی مردم آغاز شد و کسب اکثریت پارلمانی از سوی احزاب مخالف دولت در انتخابات سال ۲۰۱۵ آن را علنی کرد. مخالفان با متهم‌کردن دولت به بی‌کفایتی، فساد و سوءمدیریت اقتصادی، خواستار کناره‌گیری رئیس‌جمهوری شدند و با جمع‌آوری امضای شهروندان، درصدد به جریان‌انداختن روند قانونی برکناری او بودند اما با مخالفت دیوان‌عالی مواجه شدند.سه هفته پیش، قضات دیوان‌عالی پارلمان را فاقد صلاحیت اعلام کردند و اختیارات آن را به خود انتقال دادند. قضات این دیوان طی دوره حکومت هوگو چاوز، رئیس‌جمهوری سابق و نیکلاس مادورو به سمت‌های خود منصوب شده‌اند و تصمیم آنان علیه پارلمان باعث تشدید بحران سیاسی و گسترش تظاهرات اعتراضی شد. نیکلاس مادورو، ٥٤ساله که زمانی راننده اتوبوس بود و در دولت هوگو چاوز به وزارت خارجه و معاونت ریاست‌جمهوری رسید، در انتخابات سال ٢٠١٣ که پس از مرگ چاوز برگزار شد با اکثریت اندکی به ریاست‌جمهوری انتخاب شد.بسیاری از ناظران و شهروندان ونزوئلا مادورو را به بر باددادن میراث هوگو چاوز و دستاوردهای ١٤ سال زمامداری او متهم می‌کنند. چاوز که در ونزوئلا بسیار محبوب بود در طول قدرت خود تلاش کرد با توزیع ثروت و هزینه‌کردن بخشی از درآمدهای نفتی ونزوئلا در خدمات اجتماعی و رفاهی، ‌میلیون‌ها ونزوئلایی را از فقر و تنگدستی نجات دهد. آغاز دوران ریاست‌جمهوری چاوز و «انقلاب بولیواری» مد نظر او با تغییر در سیستم سیاسی و اجتماعی این کشور همراه بود.این تغییرات با توجه او به مردم طبقه پایین ونزوئلا آغاز شد و به گسترش خانه‌های اجتماعی برای کم‌درآمدها، خدمات بهداشتی و آموزش رایگان برای اکثر شهروندان این کشور و توزیع غذای رایگان میان نیازمندان منجر شد. با پیش‌رفتن این برنامه‌ها میزان فقر از سال ٢٠٠٢ تا پایان قدرت چاوز به نصف رسید. هزینه این برنامه‌های اجتماعی گسترده تا حد زیادی از درآمدهای نفتی تأمین می‌شد. ونزوئلا یکی از بزرگ‌ترین ذخایر نفتی جهان را دارد و چاوز برخلاف سیاستمداران و مقامات پیشین این کشور از این ثروت برای پیشبرد برنامه‌های سوسیالیستی خود استفاده کرد.با این همه در سال‌های اخیر و پس از مرگ او و روی‌کارآمدن نیکلاس مادورو، قیمت نفت کاهش یافت و همزمان فساد و سرکوب مخالفان شدت گرفت. کاهش بهای نفت در این مدت به تورم لجام‌گسیخته و کمبود کالاهای اساسی از جمله غذا و دارو منجر شد. تا آن جا که مادورو از سازمان ملل خواست برای مقابله با مشکلات دارویی ونزوئلا به این کشور کمک کند. مقامات دولتی وضعیت ناگوار اقتصادی را به توطئه خارجی به‌خصوص آمریکا و سرمایه‌داری بین‌المللی نسبت داده‌اند اما مخالفان می‌گویند سیاست‌های اقتصادی دولت فعلی و فساد گسترده دولتی مسبب این مشکلات است.