گزارش یک انفاق

امسال هم عنایت امام رئوف، حضرت علی ابن موسی الرضا(ع) شامل حالم شد و کارت دعوت مراسم افطار حرم مطهر به دستم رسید. برای توصیف این مراسم تلاشی نمی کنم، چون فقط باید آن فضا و جو ملکوتی را تجربه کرد؛ اما به ذهنم رسید که از من نیازمندتر به این دعوت هم، کسانی هستند. چه خوب است که امسال این هدیه پر ارزش را انفاق کنم؛ اما به چه کسی؟ بعد از قدری تامل، تصمیم گرفتم که استفاده کننده از این دو کارت دعوت، دو «خانم بدپوشش» باشند. قرار شد همسرم زحمت اهدا کردن آنها را بکشد.
دیشب، این کار انجام شد. همسرم به گیرندگان کارت ها گفته بود: «شب قدر، در حرم امام رضا(ع)، خیلی دعا کردم که این کارت ها، به دست هرکسی که می رسد، دعوت ویژه ای برایش باشد» و گفت که گذشته از خوشحالی زائدالوصف و تشکر فراوان آن ها، هنگام جدا شدن اشک را در چشم یکی از آن خانم ها دیده است.
امیدوارم توانسته باشم دو خواهر کم اطلاع خودم را نمک‌گیر امام رئوف کنم.
پی نوشت: خیلی از ما تولی و تبری را خوب متوجه نشده ایم. معنی حقیقی تولی و تبری، «دوست داشتن» و «دشمن داشتن» به خاطر خداست، نه دوست داشتن و دشمن داشتن دوستان و دشمنان خدا. برای هدایت یک انسان، که ممکن است آلوده به گناهی هم باشد، در درجه اول باید او را دوست داشت. بعد از دوست داشتن، می‌توان برای اصلاح او طرح و برنامه ای اندیشید. اگر از اول نسبت به او بغض و کینه داشته باشیم، این بغض و کینه، ناخودآگاه در درون تمامی رفتارهایمان خودش را نشان خواهد داد و تاثیر و اصلاحی حاصل نخواهد شد.