تک نوازی هنوز هم «شنونده» دارد

«تک نوازی» یکی از فرم‌های اصلی موسیقی ایرانی است که طی سال‌های اخیر توجه کمتری به آن شده است؛ اما در این میان هنرمندانی سعی می‌کنند با پافشاری در اجرای برنامه‌های «تک نوازی»، همچنان رگه‌هایی از این فرم موسیقی ایرانی را حفظ و به مخاطبان ارائه کنند.به گزارش فارس، آنچه این روزها بیشتر به‌عنوان موسیقی ایرانی می‌شنویم، موسیقی پس‌زمینه و سرگرمی است و موسیقی‌هایی که نیازمند تأمل است، کمتر شنیده می‌شود؛ موسیقی که بیشتر از آن‌که یک نوع شو باشد‌، قابل اندیشیدن است. به همین دلیل باید اجرای پروژه‌های تک نوازی موسیقی اصیل ایرانی مثل «چند شب تار» را جدی گرفت.بزرگانی چون داریوش طلایی، محمدرضا لطفی و حسین علیزاده به عنوان بزرگان هنر تک نوازی تار نه تنها با اجراهایشان بلکه با ارائه آثار صوتی نیز در این زمینه گام‌های موثری برداشته‌اند اما در این میان نسلی جوان‌تر نیز با وجود اجراهای گروهی‌شان هنوز دغدغه اجرای کنسرت‌های تک نوازی را در سر می‌پرورانند. هنرمندانی که علاوه بر دانش موسیقایی بالا، سعی می‌کنند تجربه‌های علمی و عملی خود را در قالب برنامه‌های تک نوازی کوتاه ارائه کنند. «چند شب تار» نمود این دیدگاه در بین نسل میانی موسیقی دانان ایرانی است؛ اجراهایی که مجالی برای ارائه یکی از ویژگی‌های اصلی موسیقی ایرانی است و می‌تواند مخاطبان خاص خود را برای ساعاتی سرمست کند.در میانه‌های دهه 80  برگزاری کنسرت‌ در سالن‌های بزرگ با ظرفیت‌های چند هزار نفره باب شد که اگرچه در ظاهر، چرخ موسیقی ایرانی را می‌چرخاند اما از آنجا که تنها به افزایش فله‌‌ای مخاطب مبتنی بود و در آن ها موسیقی دانان بیش از آن که به تناسب محتوا و ظرفیت وجودی موسیقی ایرانی بیندیشند، سرگرم شمارش صندلی‌های سالن بودند، رفته‌رفته موسیقی ایرانی و به ویژه تک نوازی تحت الشعاع امر مخاطب و صندلی پر کردن قرار گرفت.بر چنین بستری اجرای کنسرت‌های نخبه‌گرا و طبیعتا کوچک‌تر بیش از پیش فاقد توجیه مالی و بی‌معنی جلوه کرد. در این شرایط برخی هنرمندان برای ارائه تک نوازی مجبور شدند به منظور احترام به چند هزار مخاطبی که صندلی‌ها را پر بودند  دست‌به‌دامن جلوه‌هایی شوند که اغلب چندان هم هنری نیستند.  اما برنامه چند شب تار در کنار برنامه ای‌ مثل شب ساز ایرانی نشان‌ دادند با اجرا و ارائه صحیح و درست موسیقی ایرانی دیدگاه مادی و اقتصادی ندارند و  می‌کوشند جلوه‌ای مغفول مانده از هنر موسیقی ایرانی را نمایان کنند.بابک راحتی،  نوازنده و آهنگ ساز موسیقی ایرانی که آلبوم های «دلکش» و «گشایش» او با استقبال خوب مخاطبان مواجه شد، یکی از نوازندگان این اجراها بود. این هنرمند در بخش اول برنامه به اجرای قطعه ای در دستگاه ماهور پرداخت و در بخش دوم نیز قطعه ای به شیوه عهد قاجار را برای علاقه مندان اجرا کرد.بهزاد رواقی آهنگ ساز و نوازنده تار و سه تار طی سال های گذشته فعالیت های مستمری در عرصه های مختلف حوزه موسیقی ایرانی داشته است، دیگر نوازنده اجراهای «چند شب تار» بود که در دستگاه نوا به اجرای قطعاتی به شیوه «مکتب تبریز»پرداخت.