طلوع امام باقر(ع) در طلیعه ِ رجب، فرخنده باد

عکس: محمد جواد رنجبرشاهد- رجب و تو چه دانی که رجب چیست و در هر لحظه آن چه سان می توان با خدا به تکلم پرداخت و ملکوت را در جان خویش به جشن برخاست. رجب، ماهِ خداست. این گواهی حبیب و رسوِل خداست تا به شأن این ماهِ ماه، بیشتر پی ببریم و بدانیم که در میان همه زمان ها که فرمان از رب الارباب می گیرند، رجب است که در کنار شعبان و رمضان، شکوهی صد چندان دارد. درنخستین روز این ماه است که در حوالی حسین(ع) در خانهِ سجاد(ع)، خورشید به سلامِ نوزادی می آید که نورِ مطلق است و ماموریت الهی او شکافت هسته های علم و توسعه اخلاق و تعمیق عرفان است. مردی که پیامبر خدا(ص) از سال های دور، نوید طلوعش را با پیغامِ سلام، به جابر داده است؛ ای جابر! فرزندم حسین، دارای فرزندی خواهد شد که نامش علی است  و علی نیز دارای فرزندی خواهد شد که نامش محمد است. او را ملاقات کردی، سلام مرا به او برسان!...و اینک ماییم و تنعم پر شکوه میلاد آفتاب بی غروبی که شاهد عاشورا بود در کربلا و در عصر امامت خویش، به هر روز در عرصه علم و معرفت، عاشورا آفرید و به تیغ دانش بر سپاه جهل هجوم برد و پرده های زمخت جهالت را به نور درید و راه را تا همیشه چنان باز کرد که هیچ کس نتواند ببندد و بن بست ها هم حتی به قال الباقر... می شکند و افق ها باز می شود که شکوه این مرد خدایی، همه راه ها را به سوی حق و حقیقت می گشاید. رجب و تو چه دانی که رجب چیست و در بهشت با این نام چه نهری جاری می شود که کام همه را شیرین می کند. رجب را باید در تعریف نبوی شناخت و بدان چنان رو کرد که از آفتاب این زمانِ مقدس، در نگاهِ مان بنشیند و ما را به ساحتِ عشق  و شکوه عبودیت نزدیک تر کند.ان شاءا...