اتیکت
عذاب روحی غذا خوردن با پلشتها
آداب غذا خوردن موضوعات زیادی در خود دارد که گاهی آدم باورش نمیشود چطور این همه نکته برای ۱۰ دقیقهای که ناهار و شام میخوریم مطرح شدهاست. شاید به نظر برسد که حساسیت به خرج میدهیم اما کافی است خودتان در موقعیت قرار بگیرید تا عمق فاجعه را درک کنید و رودههایتان توی هم پیچ و تاب بخورد. حتما برای شما هم پیش آمده سر سفره با دوست و آشنایی نشستهاید و طرف مدام قاشق را به دندانهایش میکوبد یا اینکه قاشق دهنیاش را تندتند توی تمام ظرفهای خورشت و سالاد و ترشی میزند. این میشود که در تمام ظرفهای غذا ردی از ترشی و ماست هم دیده میشود. حالبههمزنی ماجرا تمامی ندارد وقتی میبینید بعضیها قاشق‌شان را تا جای دهان بالا آوردهاند اما نصفش را در دهان می‌گذارند و از همان قسمت، مواد غذایی را مثل جارو برقی به داخل دهان هورت میکشند. حرکت نفسگیر آخر هم این است که بعد از تمام شدن غذا دو طرفِ قاشق را لیس میزنند. احتمالا فکر میکنید بعضی از این کارها فقط در جمعهای رسمی، زشت است و اشکالی ندارد که در خلوت و تنهاییتان هرطور دوست دارید غذا بخورید اما راستش همه رفتارهای کوچکی که در تنهاییِ خودمان انجام میدهیم یک جایی عمومی میشوند. انگار ذهن ما به صورت ناخودآگاه آن را تکرار می‌کند. پیشنهاد میکنیم اگر میخواهید اطرافیانتان از غذا خوردن در کنار شما شاکی نباشند و در گروه پلشتترینهای فامیل قرار نگیرید، موقع جویدن غذا دهانتان را کاملا ببندید و با دهان باز چیزی نخورید و ترجیحا در مکانهای عمومی از نخ یا خلال دندان استفاده نکنید اگر هم مجبور شدید، بعد از هر بار خلال کردن، مدام وارسی‌اش نکنید حالا مثلا دنبال چه هستید؟ اضافه غذا؟ سبزی؟ برنج؟