درخشش ستاره ها در کشمکش «جان‌دار»
مصطفی قاسمیان - فیلم سینمایی «جان‌دار» به کارگردانی پدرام پورامیری و حسین امیری دوماری که آذر سال گذشته در سینماها به اکران عمومی درآمد، به تازگی به نمایش خانگی رسیده و در سرویس‌های وی‌اودی به نمایش گذاشته شده است. این فیلم که در بخش نگاه نو جشنواره سال 97 رونمایی شد، نامزد سیمرغ بلورین بهترین فیلم این بخش شد اما در نهایت قافیه را به «مسخره‌باز» به کارگردانی همایون غنی‌زاده باخت.
موقعیت حساس و جذاب
«جان‌دار» به مسئله قتل و قصاص می‌پردازد که پیش از این بارها دستمایه ساخت فیلم‌های سینمایی شده است. اگرچه زاویه دید سازندگان این فیلم به مسئله، چندان تازه نیست اما نقطه قوت فیلم، پیچیدگی داستان و بغرنج بودن موقعیت طرح‌شده در فیلم است که برای مخاطب به شدت درگیرکننده و پرکشش است. دیگر نقطه قوت «جان‌دار» که از همین موقعیت غامض آن سرچشمه می‌گیرد، احساسات‌برانگیز بودن است که به استناد کامنت‌های کاربران شبکه‌های اجتماعی، آن‌ها را بعد از پایان فیلم نیز رها نکرده است.
قصه‌گوی بی‌ادعا
فیلم سینمایی «جان‌دار» که تجربه اول کارگردانی دو جوان دهه‌هفتادی محسوب می‌شود، اگرچه فیلم خوش‌ساختی است و در قصه و جذابیت نمره قبولی می‌گیرد اما از نظر ابعاد هنری چندان حرفی برای گفتن ندارد. قاب‌های فیلم، تلویزیونی است و فیلم از لحاظ نور و رنگ نیز چندان مناسب پرده بزرگ نیست. اگرچه این نکته در نمایش خانگی چندان اهمیتی نیز ندارد. «جان‌دار» بیشتر از آن که برای جشنواره و منتقدان ساخته شده باشد، مخاطب عام را هدف گرفته و از ابتدا تا انتها، بدون پرداختن به حواشی زاید، قصه‌اش را تعریف می‌کند. فیلم از همین رو جذاب و سرگرم‌کننده از آب درآمده و بی‌تردید به یک بار تماشا می‌ارزد.
2 بازی تماشایی
اغلب بازیگران «جان‌دار» مثل حامد بهداد، مسعود کرامتی، باران کوثری و علی شادمان بازی‌هایی معمولی و استاندارد به نمایش گذاشته‌اند اما در میان آن‌ها فاطمه معتمد آریا و جواد عزتی درخشیده‌اند و نقش‌آفرینی‌هایی تماشایی ارائه کرده‌اند. فاطمه معتمد آریا بازیگر پرسابقه سینما که در کارنامه‌اش به ندرت می‌توان نقش‌آفرینی متوسط پیدا کرد، در «جان‌دار» نیز دیگر کاراکترهای خانواده بحران‌زده را به حاشیه رانده و قاب تصویر را برایشان تنگ کرده است. عزتی نیز در جلد کاراکتر «یاسر»، یک بار دیگر چالش حضور در نقش منفی را تجربه کرده تا باز هم عیار بالای خود را به نمایش بگذارد. او در حالی در عرضه شخصیت‌های جدی و عبوس، به پختگی رسیده که تا 4-5 سال پیش، تنها به بازی در آثار کمدی می‌پرداخت و از سال 95 به این سو، به شکل جدی بازیگر فیلم‌های غیرکمدی شد.