گلایه‌های بازیگر «جزیره» از رقابت پلتفرم‌ها

عزت ا... رمضانی فر بازیگر پیش کسوت سینما و تلویزیون، در 77 سالگی بسیار پرانرژی است. با او از هر بابی سخن می گوییم؛ از کلاه گیس «قاتل و وحشی» و راه نیافتن اش به جشنواره فجر تا بازی در فیلم ماندگار «گاو» داریوش مهرجویی و حواشی آن. در این گفت وگو با این هنرپیشه به دوران کودکی اش سفر کردیم و به بازی اش در سریال «جزیره» و مهم ترین شانس زندگی‌اش که معتقد است از دست داده، پرداختیم.

 

این روزها چگونه می گذرد؟

با سریال خانگی «جزیره» مهمانِ خانه ها و مشغول بازی در سریال «داستان یک شهر» محمدرضا آهنج هستم که در سه اپیزود در دست تولید است. به تازگی هم مجوز تاسیس یک موسسه چند منظوره را گرفته ام.

 

«قاتل و وحشی» را هم امسال به جشنواره فجر راه ندادند؟

بله، به موهای لیلا حاتمی گیر دادند و بنا به دلایلی جلوی نمایش فیلم را در جشنواره فجر گرفتند. 5-6 فیلم من در حال خاک خوردن هستند و هنوز اکران نشده اند.

 

از شکل گیری همکاری تان با «جزیره» بگویید.

در گذشته در دو سریال سیروس مقدم بازی کرده بودم و از هم شناخت کافی داشتیم. زمانی که می خواستند برای تصویربرداری به جزیره کیش بروند، با من صحبت‌ کردند و گفتند که چهار ماه بازی شما در تهران طول می کشد که قرارداد بازی بسته شد. فصل دوم سریال در حال نگارش با نویسنده جدید است و الحمدلله هنوز پولم را نداده‌اند، یعنی از چهار ماه بازی‌ام فقط دستمزد یک ماه را پرداخت کرده‌اند، البته می دهند، اما مشکل این است که فیلیمو همزمان چند سریال را در دست می گیرد که هرکدام از آن ها با هزینه هنگفتی تولید شده است. فیلیمو با یکی دیگر رقیب است و می‌خواهد از رقیب اش عقب نیفتد و دودش در چشم بازیگر می‌رود. از سوی من به فیلیمو توصیه کنید که لازم نیست همزمان چند سریال با هزینه هنگفت را در دست بگیرد، کمتر تولید داشته باشدو دستمزد بازیگران را به موقع پرداخت کند.

 

نقش تان را دوست داشتید که بازی در این سریال را پذیرفتید؟

نقش من زمینه طنز داشت. سیروس مقدم گفت که نقش من در فصل دوم خیلی پررنگ‌تر می شود، به خاطر این که وقتی بازی می‌کردم، خیلی از مخاطبان تماس گرفتند و گفتند که چرا نقش آقای رمضانی فر کوتاه است؟

 

سریال جزیره در مقایسه با سریال های در حال پخش شبکه نمایش خانگی ،مخاطب کمتری دارد و انتقادهایی به آن شده است. شاید یکی از دلایلی که فیلیمو هنوز دستمزدتان را پرداخت نکرده، همین باشد.

به هر حال سریال باید محتوا داشته باشد و بیننده را تکان دهد و نباید همیشه زندگی شیک و لاکچری به تصویر کشیده شود. مردم برای این از بازی من در سریال خوش شان آمد که یک مرد کامیون دار امروزی هستم.

 

 «گاو» یکی از ماندگارترین فیلم های تاریخ سینمای ایران است. اولین حضور حرفه ای تان چگونه اتفاق افتاد؟

داریوش مهرجویی همه بازیگران فیلم را از بازیگران تئاتر انتخاب کرد. یک روز به اداره تئاتر آمدند و گفتند برای نقش پسر روستایی عقب افتاده هنوز بازیگری را انتخاب نکرده ایم. زنده یاد جعفر والی خیلی دوست داشت این نقش را بازی کند و تست هم داده بود ولی مهرجویی قبول نکرده بود.   چند بازیگر که بازی ام را در تئاتر دیده بودند، مرا به مهرجویی معرفی کردند و در دقیقه نود به گروه اضافه شدم.

 

خاطره ای از بازی در این فیلم دارید؟

فیلم «گاو» را برای اولین بار در سالن کوچک وزارت فرهنگ و هنر سابق با حضور منتقدان، ارباب جراید و بازیگران اکران کردند. نقش من خیلی بیشتر بود و بعد از اکران همه دورم جمع شدند و بازیگران اصلی قهر کردند و رفتند. فردای آن روز شنیدم بازیگران زیرآبم را زده و انتقاد کرده اند که رمضانی فر قهرمان قصه شده در صورتی که مش حسن نقش اصلی است‌. خلاصه آن قدر گفتند که 2-3 سکانس از بهترین بازی هایم را درآوردند.

 

در عین حال دیده شدید. به نظرتان چه عاملی سبب دیده شدن یک هنرمند می شود؟

اگر آدم های حسود نبودند، دیده می شدم. قبل از انقلاب سوپراستارها در مونتاژ دخالت می کردند و اگر بازیگر مقابل شان می درخشید، مثلاً می گفتند کلوزآپ هایش را درآورید تا خودشان دیده شوند. در فیلم «گاو» هم با من همین کار را کردند. معتقدم رمز ماندگاری یک هنرمند جلوی چشم بودن است، یعنی اگر جلوی چشم نباشی، به فراموشی سپرده می شوی. الان از شبکه های ماهواره ای و داخلی فیلم هایم پخش می شود و فراموش نمی شوم. همچنین بازی در نقش ها با کارگردان های خوب، رمز ماندگاری بازیگر است.

 

مردم شما را با چه نقش هایی به یاد دارند؟

هم نقش کمدی و هم جدی بازی کرده ام و می گویند چقدر نقش جدی را خوب بازی می کنی. بازی در نقش جدی برایم راحت تر و در کمدی سخت تر است. خودم نقش های طنز را بیشتر دوست دارم.