سیگنال منفی اتحادیه اروپا به مسکو و تهران

معرفی خانم کایا کالاس، نخست‌وزیر کشور استونی، در مقام دیپلمات ارشد تازه اروپا و جانشین جوزپ بورل، نتیجه گرایش به راست در قاره سبز و نقطه عطفی تازه در مسیر سیاست خارجی اتحادیه بعد از چند دوره تصدی چپ‌ها بر سکان سومین پست اجرایی مهم آن است. پیش از خانم کالاس، سکان سیاست خارجی اتحادیه اروپا یکسره به نمایندگانی از چپ میانه سپرده شده بود که در ترکیب پارلمان اروپا اکثریت داشتند.پست بااهمیت «نماینده ارشد اتحادیه در امور سیاست خارجی و امنیتی» که در ابتدا با عنوان وزیرخارجه اتحادیه هم از آن نام برده می‌شد، بعد از «پیمان آمستردام» در اکتبر ۱۹۹۷ شکل گرفت و تصدی آن در سال ۱۹۹۹ به مدت 10سال به خاویر سولانا، سیاست‌مدار سوسیالیست اسپانیایی، سپرده شد.خانم کاترین اشتون، وزیرخارجه پیشین دولت کارگری و سوسیالیست بریتانیا، از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۹ ، فدریکا موگرینی، سیاستمدار چپ ایتالیایی (با سابقه عضویت در حزب کمونیست) از سال ۲۰۱۴ تا سال ۲۰۱۹ و جوزپ بورل، سیاستمدار چپ اسپانیایی، از سال ۲۰۱۹ تاکنون پست دیپلمات ارشد اتحادیه اروپا را که ریاست اجلاس وزرای خارجه کشورهای عضو اتحادیه را نیز عهده‌دار است، در اختیار داشته‌اند.دیپلمات‌های ارشد اتحادیه به‌دلیل اتخاذ مواضع سیاسی خاص در دوره تصدی‌شان مورد انتقاد قرار گرفته‌اند، ازجمله مواضع نرم خانم موگرینی بعد از اشغال شبه‌جزیره کریمه در سال ۲۰۱۴ دربرابر مسکو که واکنش‌های تندی را به‌خصوص از سوی کشورهای اروپای شرقی برانگیخت. خانم موگرینی البته به‌دلیل ایفای نقش تسهیل‌کننده در مذاکرات هسته ای سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ میان ایران و پنج قدرت جهانی از سوی حامیان قرارداد ستوده شد و سفر وی به ایران و حضور در مجلس شورای اسلامی و گرفتن عکس یادگاری با نمایندگان نیز سوژه‌ای داغ در رسانه‌های اجتماعی شد.جوزپ بورل مقام کنونی سیاست خارجی اتحادیه اروپا که جای خود را به خانم کالاس می‌دهد، درخصوص برنامه هسته ای ایران   از تقابل جدی با  تهران خودداری کرد اما به نظر می رسد کایا کالاس، نخست‌وزیر استونی که به عنوان یکی از سرسخت‌ترین منتقدان روسیه در اتحادیه اروپا شناخته می‌شود، قرار است در بروکسل نقش قدرتمندی در سیاست خارجی برعهده بگیرد؛ اقدامی که سیگنال منفی به مسکو و حتی تهران تفسیر می‌شود.