امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام می فرمایند:
إذَا أَقْبَلَتِ اَلدُّنْیَا عَلَى أَحَدٍ، أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَیْرِهِ، وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ، سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَ نَفْسِهِ
چون دنیا به کسى روى آورد، نیکى هاى دیگران را به او عاریت دهد و چون از او روى برگرداند خوبى هاى او را نیز برباید.
[نهج البلاغه ، حکمت 9]