یادداشت
تعداد بازدید : 242
غارت 2 میلیاردی و ذبح منافع ملی در مسلخ جناح گرایی
نویسنده : علی امیدنیا political@khorasannews.com
موضوع غارت 7 هزار میلیاردی اموال کشورمان در آمریکا ابعاد بسیار متنوعی دارد که نمی توان همه آن را بررسی کرد؛ به همین دلیل این نوشتار قصد ورود به اصل ماجرا را نداشته و تنها از یک زاویه «خاصتر» به این موضوع می نگرد. با مرور اخبار و واکنش های مقامات دولتی و دولتمردان سابق در مورد این موضوع چند سوال مطرح می شود.
1- هرچند نباید نقش برخی رسانه های اصولگرا را در تبدیل یک موضوع ملی به یک موضوع جناحی کتمان کرد، جایی که چند ساعت پس از حکم دادگاه آمریکا با مصاحبه های سیاسی به این موضوع رنگ سیاست زدند اما به جرأت می توان ادعا کرد تنها کسی که در دولت یازدهم تاریخ خرید اوراق قرضه آمریکایی را شجاعانه و صادقانه اعلام کرد، آقای عراقچی معاون وزیر خارجه بود که به خرید این اوراق در سال 2003 (دولت اصلاحات) تصریح کرد.
این سوال مطرح می شود که سایر اعضای دولت مانند آقای جهانگیری به چه دلیلی «خرید» این اوراق را به دولت سابق منسوب کردند؟ آیا واقعا از کم و کیف موضوع اطلاع نداشتند؟ اگر پاسخ منفی است که عذر بدتر از گناه است و اگر پاسخ مثبت است که... بگذریم. همچنین این سوال مطرح می شود که اگر اعتماد کردن به آمریکا خطاست، چرا اولاً در مواردی بر اساس گزارش ها به قول و قرارهای شفاهی آمریکا اعتماد شده و ثانیاً این که چرا مقوله پراهمیت مانند پول های ایران در برجام تعیین تکلیف نشده است؟
2- دفتر آقای احمدی نژاد در اطلاعیه اخیر «ظاهراً» سعی کرده به انتقادات از دولتش پاسخ دهد. اما نکته جالب اینجاست که هر چه این اطلاعیه زیر و رو می شود، به استدلال ها و ادعاهای اصلی طرف مقابل از جمله بی احتیاطی و تعلل دولت سابق در بیرون نکشیدن اوراق قرضه سررسید شده از آمریکا و همچنین نگاه دولت سابق در ورق پاره خواندن تحریم ها جواب داده نمی شود. بالعکس این بیانیه، حملات فراوانی به دولت یازدهم دارد که میزان صحت و سقم هر کدام از این ادعاها را باید در جای خود بررسی کرد، اما به نظر می رسد این واکنش بیشتر با مصرف انتخاباتی بوده نه دفع تهمت از خود.
احتمالاً رئیس جمهور سابق دقت نداشته که به جای حملات مکرر به حریفان، باید بالاخره زمانی پاسخگوی عملکرد خود هم باشد و اکنون شاید این زمان فرارسیده است.
3- در این دعواهای سیاسی روزمره، جایگاه منافع ملی کجاست؟ آیا نباید مقامات و هواداران هر 3 دولت اصلاحات، عدالت و اعتدال، با قبول مسئولیت اشتباهات خود در این موضوع، به فکر اصل موضوع «یعنی بازپس گیری مال سرقت شده از سارق» باشند؟ مگر بنیانگذار انقلاب به صراحت نفرمود «هرچه فریاد دارید بر سر آمریکا بکشید» پس چرا فعالان سیاسی این راهبرد را به فراموشی سپرده و در این مسئله که مصداق بارز بی اعتمادی به آمریکاست، به جای گرفتن یقه حریف، یقه خودی ها را چسبیده اند؟ مخلص کلام این که حکم 2 میلیاردی دادگاه آمریکا هر علتی داشته باشد، پرده دیگری از اثبات دیدگاه رهبر انقلاب در بی اعتمادی به دشمن را به رخ کشید.