2 مهارتی که وزیر کشاورزی در کنار رفتار قابل تقدیرش بابت حضور در بین مردم باید بلد می بود
تعداد بازدید : 121
گوش کردن فعالانه و همدلی
یادداشت
نویسنده : نگار فیضآبادی| کارشناس ارشد روان شناسی
این روزها و هر از چندگاهی، ویدئوهایی از گفت و گوی وزیران با مردم در شبکههای اجتماعی به اشتراک گذاشته میشود. حضور مسئولان در بین مردم، یک غنیمت بزرگ است و نباید آن را دستکم گرفت. اگر بخواهیم غیرمنصفانه به وزیران بتازیم، خطا کردهایم. صبوری آقای حجتی، وزیر کشاورزی در برخورد با پیرمرد طبسی مهم است اما همان نگاه منصفانه به ما میگوید اگر نقدی هست باید بگوییم تا مدیران اصلاحش کنند. این حضور، آداب خاص خودش را دارد و اگر مسئولی آن را نادیده بگیرد، حتماً برایش دردسر میشود. قبلاً هم خیلیها از وزیر بهداشت انتقاد کردند و جمله «خودت بمال» را در پاسخ به مردی که هزینه فیزیوتراپی را نداشت، تلخ و نا بهجا دانستند. نقدها نشان میدهد که یکچیزی سر جای خودش نبوده است. درست مثل گفت و گوی وزیر کشاورزی با پیرمردی که ویدئویش در فضای مجازی دست به دست می شود.
گوش دادن باید فعالانه باشد
با توجه به ویدئوی منتشر شده، انگار وزیر کشاورزی با مهارت گوش دادن فعالانه آشنا نیست. همینجاست که تفاوت شنیدن و گوشکردن، مشخص میشود. شنیدن، یک فرایند فیزیولوژیک است اما گوش کردن یک مهارت روان شناختی است. در گوش کردن فعالانه (گوشکردن مؤثر)، به ادراک عمیقتری نیاز است. در گوشکردن فعالانه، شما بهجای این که حین صحبت فرد به جواب خودتان فکر کنید، بیشتر تمرکزتان را صرف توجه به پیامهای کلامی و غیرکلامی (زبان بدن) گوینده میکنید. بنابراین، سوءتفاهمها کمتر و حرفها بهتر درک میشوند و کیفیت ارتباط، هم ارتقا پیدا میکند چون شنونده سعی میکند باعلاقه به صحبتها گوش کند. درنتیجه، گوینده ترغیب میشود که از حرف دلش، پرده بردارد. گفتن کلمههایی مثل «خب، اوهوم، بله، درسته، داشتی میگفتی، ادامه بده و...» و حتی سکوت به موقع، میتواند گوینده را به گفتن بیشتر، تشویق کند. به نظر میرسد آن چه باعث شده مردم در فضای مجازی، این قدر به این موضوع واکنش نشان بدهند، همین لحن خشک و جدی آقای وزیر بوده و «خب» گفتنهایش، این فکر را در ذهن مخاطب تداعی میکند که چقدر او بیتفاوت و سرد است!
مهارت همدلی، یک مهارت کارآمد
«همدلی»، یک مهارت کارآمد است که کمک میکند از پشت عینک گوینده به ماجراها نگاه کنید. مسئول همدل، زندگی در ایران را از زاویه مردمی میبیند که این روزها فشار زیادی را تحمل میکنند و مثل خودش حقوق بالایی ندارند.
وزیر باید چه واکنشی نشان میداد؟
آقای حجتی میتوانست لحن صمیمانهتری داشته باشد و با یک لحن خشک، مدام خب گفتنهایش را ادامه ندهد. او باید ارتباط چشمیاش را با پیرمرد حفظ و به او نگاه میکرد. بهتر بود به پیرمرد میگفت «پدرجان به نظرم خیلی عصبانی هستی، معلومه گرونیها شما رو اذیت کرده، حتماً به خاطر شرایط زندگی، بهتون سخت گذشته و ... ». گام اول، گوش کردن فعالانه و بعد اجرای مهارت همدلی است. حرف نزدن با مردم، احساس نادیده گرفته شدن را به آن ها القا میکند و این، یکی از ریشههای خشم است. پس مدیری که احساس مسئولیت میکند، هم فعالانه به حرفهای مردم گوش میکند و هم بهموقع با آن ها حرف میزند و پاسخشان را میدهد اما ماجرا به همینجا ختم نمیشود. حرفزدن صرف، کافی نیست. چون مردم تناقض بین حرف و عمل را خوب متوجه میشوند و اگر یک مدیر، فقط به حرفهای بیعمل اکتفا کند، آن ها هم شعارهای او را پس میزنند و خشمگینتر میشوند. لازم است مسئولان بدانند با حرف، مشکلات مردم تبدیل به شکلات نمیشوند و باید در جاده عملگرایی حرکت کنند.
با اسکن این کیوآرکد می توانید این کلیپ را ببینید