سرخانه اول برنگردید لطفا. با هم باشید و به راهی بروید که مشکلات مردم را رفع کنید. این چه معنا دارد که حضرات صاحب قدرت و موقعیت، باز برمی گردند به همان نقطه ای که بودند و باز زبان شان برای یکدیگر، شمشیر می شود و باز به کار تیز تر کردن آن هستند؟ آدم می ترسد وقتی برخی سخنان را می خواند و می شنود صدا هایی که برای هم بلند می شود خب صدا که بلند شود، گره که در ابرو بیفتد، ناخود آگاه، دست ها هم مشت خواهد شد. با دست مشت شده که کسی نمی تواند سنگی از سر راه مردم بردارد. کاش حضرات که همدیگر را هم فراوان می بینند، نقد و انتقاد و دلخوری هم اگر دارند در جلسات خودشان مطرح کنند و پاسخ بشنوند و همه چیز تمام شود نه این که در جلسات خصوصی، سخن از گل و بلبل باشد و در مجامع عمومی ، سخنانی بگویند که تازه همه چیز را آغاز می کند. همین هفته های پیش که آن ماجرا اتفاق افتاد، کلمات مهربان تر شده بود و رایحه همدلی برمی خاست از گوشه و کنار و برخی، همدلانه سخن می گفتند و ضمن به رسمیت شناختن تفاوت دیدگاه ها ، حرف از همراهی و همکاری به میان می آوردند اما چند روز نگذشته باز دارد همه چیز به قبل برمی گردد انگار!  سخنرانی ها را بشنوید، خبر ها را بخوانید، چهره ها را نگاه کنید! باز که شد همانی که بود! باز که برگشتند سر خانه اول! باز عوض این که ماجرای سانچی در صدر باشد و در سالگرد پلاسکو، مشخص شود برای مردم چه کاری انجام شده و چقدر دیگر انجام خواهد شد، باز حرف از فلان و فلان است. وقتی به این راحتی همه چیز را فراموش می کنند برخی ها ، چه توقعی است که مردم هزارباره اعتماد کنند به آنان؟ کاش هر کدام از مسئولان، به هر سلیقه و گرایشی که هستند و نام خود را هرچه می گذارند، می نشستند و بینی و بین ا...، حساب و کتاب می کردند که چه باید بکنند تا حق مردم ادا شود. کاش یک تابلو از آخرین سخنان رهبر انقلاب - در باره حقوق مردم که "همه" باید برای تحقق آن تلاش کنند- را قاب می گرفتند و در جایی نصب می کردند که مدام مثل نفس لوامه یادآورشان شود کارهای بر زمین مانده را.و یک "کاش" دیگر؛ به کسی برنخورد، کاش همین افرادی که با شتاب دارند به سر خانه اول برمی گردند به سهم خود در آتش گرفتن پرچم ایران، فکر کنند. همان پرچمی که سردار سلیمانی حاضر بود 10 بار او را بسوزانند اما پرچم را نه. همان پرچمی که برای اهتزاز آن در وجب به وجب جبهه، خون داده ایم. همان پرچمی که اگر دشمن به جسارت آن را پایین می آورد، به غیرت و شهادت آن را به اهتزاز درمی آوردیم اما در کشور خود ما.... کاش توجه کنیم به نتیجه سخنان و رفتار مان، آن وقت سرخانه اول برنخواهیم گشت....