دست های همدیگر را گرفته بودند و از رودخانه می‌گذشتند. محکم هم گرفته بودند دست های همدیگر را چه می دانستند اگر دست هاشان از هم جدا شود، آب آنان را خواهد برد. اگر قد راست داشتند و گام به پیش می‌گذاشتند، تکیه شان به همدیگر بود. این اتکای متقابل، همه را نجات می داد حال آن که اگر هر کس به تنهایی به آب می زد معلوم نبود که چه تعداد جان به در می بردند از رودخانه. این قصه نیست بلکه درس است و تدبیر. با هم باید باشیم در فصل سیل تا «بمانیم» والا سیل آدم های تنها را می برد همان طور که ترکه های جدا از هم اگر به تعداد هزار هم باشد، شکستنی است اما وقتی با هم باشند، چند ترکه را هم نمی شود شکست. امروز ما هم ضرورت با هم بودن را اقتضا می کند. با هم که باشیم، به هم که تکیه بدهیم، پشت و پناه هم که باشیم، این روز های سخت می گذرد و می شود از دل همین مصائب به گشایش و آرامش رسید که حضرت خداوند فرموده است: ان مع العسر یسری، نه که بعد از سختی آسانی باشد بلکه همراه سختی و حتی در دل سختی است که آسانی، رخ می نماید. با این امید به وعده صادق خداوند است که می توانیم دوباره همه کنار هم بایستیم تا بتوانیم بر مشکلات فائق آییم. از ظاهر امر هم پیداست و کلماتی که به همدلی و هم سویی از سوی صاحب نظران و جناح های گوناگون شنیده می شود، نشان از آن دارد که همه فهمیده اند برای گشودن گره مشکلات باید با هم باشند و با هم باشیم همه. این اتفاقِ همه جناح ها و همدلی مسئولان با گرایش های مختلف ذیل نام ایران و هدایت رهبر انقلاب وقتی همراهی مردم را هم با خود داشته باشد می شود همان " اتفاق" مبارکی که می توان به مدد آن "جهان می توان گرفت". با این اتفاق است که همراهی عملی مردم نیز تقویت می شود، می توان "بوی بهبود ز اوضاع جهان" شنید. چیزی که حق مردم ماست. حق شان است روزگارشان هر روز بهتر از دیروز باشد و هشت شان از گروی نه بیرون آید. حق شان است روز را با آرامش به شب برسانند و شب را با آسایش به صبح. حق شان است بتوانند برای فرداهای دور خود برنامه ریزی کنند نه این که در چاهی بیفتند که حساب اکنون هم از دست شان در برود. حقیقت این است که وضع موجود اصلا در خور شأن ما نیست. باید تغییر دهیم "فضا" را تا قضا هم تغییر کند. گام اول را دولت برداشته است ذیل هدایت ها و حمایت های حضرت رهبری، دیگر مسئولان هم آماده باش را دریافت کرده اند و دارند آستین همت بالا می زنند. دست اقتدار قانون هم دارد در گام اول، رد دلار های پرداختی را می زند که کالای ما به ازای آن را در بازار چند برابر می فروشند. قطعا منتظر گام دوم هم می مانیم که عادلانه با آنان محاسبه شود و آب رفته به جوی برگردد تا راه برای قدم های بلند تر باز شود و آرامش به بازار برگردد وکبریت گرانی و رانت خواری و بی ضابطه بازی و انواع فساد از دست های آلوده گرفته شود تاکسی نتواند آتش به خرمن آرامش مردم بزند. ان شاء ا... روزهای خوشی در پیش باشد که زهر روزهای قبل را هم از جان مان درآورد و کام ها را به شهد بنوازد... .