رحمان قهرمان پور -international@khorasannews.com

 

قضاوت درباره مصاحبه اخیر کامالا هریس و تیم والز با سی ان ان به دلیل آن‎که زنده نبود، سخت است. این احتمال وجود دارد که  این شبکه  به خاطر طرفداری از دموکرات‌ها، بخش‌هایی از مصاحبه را حذف یا تعدیل کرده باشد .البته هنوز جمهوری‎خواهان در این مورد نکته‌ای را نگفته‌اند و  ترامپ هم صرفا گفت حضور تیم والز در این مصاحبه برای آن بود که به هریس کمک کند. مصاحبه خانم هریس با سی‌ان ان در حد متوسط بود، نه خیلی قوی و نه خیلی ضعیف! این در حالی است که جمهوری‎خواهان و کمپین ترامپ در هفته‌های اخیر بارها تاکید کردند اگر هریس در مصاحبه شرکت کند، ضعف‌های او آشکار می‌شود و آرایش می‌ریزد. اما چرا این استراتژی کمپین ترامپ اشتباه است و  احتمالا اثرگذاری لازم را نخواهد داشت؟ نخست این‎که کمپین را نمی‌توان به کلمات یا عبارت‌های تند و تیز تقلیل داد. حتما عبارت‌های تند و تیز در ذهن مخاطب می‌ماند کما این‎که در انتخابات ریاست جمهوری در ایران هم برخی واژه‌ها و عبارت‌ها در ذهن مردم ماندگار شدند. اما اشتباه است که فکر کنیم پیروزی یک نامزد صرف محصول گفتن جملات تند و تیز و ماندگار است. در واقع جملات و عبارت‌های ماندگار به کمپین انتخاباتی کمک می‌کنند نه این‎که خود کمپین انتخاباتی باشند! بنابراین بزرگ نمایی مسئله زبان و گفتار در کمپین الزاماً به معنای وارد کردن یک ضربه کاری به حریف نیست. وقتی جمهوری‎خواهان می‌گویند کامالا هریس توانایی زیادی در حرف زدن و مصاحبه تلویزیونی ندارد انتظارات از او را در نزد رای دهنده مردد پایین می‌آورند. بنابراین در صورتی که کامالا هریس در ادامه و مخصوصاً در مناظره تلویزیونی با ترامپ متوسط ظاهر شود، از نظر رای دهنده مردد برنده است یا حداقل شکست خورده نیست. زیرا بهتر از ادعای رقیب عمل کرده است. این نکته به قاعده انتظارات در مناظره‌های تلویزیونی معروف است. هرچه میزان انتظارات از یک نامزد در مناظره‌های تلویزیونی بیشتر باشد، به همان اندازه فشار روانی بر روی آن نامزد بیشتر خواهد بود و برنده شدن او در مناظره از نظر رای دهنده مردد دشوارتر است. وقتی رای دهنده مردد به مناظره نگاه می‌کند بر اساس انتظاری که از نامزدها دارد عملکرد آن‎ها را می‌سنجد. مثلاً اگر انتظار او این باشد که ترامپ یک فرد سخنور ماهر است با همین پیش ذهنیت درباره عملکرد وی در مناظره قضاوت خواهد کرد. حال اگر همین رای دهنده مردد فرض کند  کامالا هریس از نظر قدرت سخنوری ضعیف است، انتظارات خود از او را پایین می‌آورد. در این صورت ، اگر هریس بتواند در مناظره فراتر از این سطح حداقلی انتظارات ظاهر شود، ممکن است از نظر رای دهنده مردد امتیاز خوبی بگیرد و حتی برنده مناظره شناخته شود. برخی رای دهندگان مردد در ایالت پنسیلوانیا بعد از سخنان هریس در کنگره ملی دموکرات‌ها گفتند او در حدی که ترامپ ادعا می‌کرد ضعیف نبود! بنابراین کمپین ترامپ در تاکید بر این نکته که هریس قدرت سخنوری ندارد و نمی‌تواند در مصاحبه‌ها حضور داشته باشد، یک اشتباه استراتژیک است که  حتی می‌تواند به نفع دموکرات‌ها و هریس باشد. نکته دوم این است که وقتی شما عوض تاکید بر نقاط ضعف واقعی و استراتژیک رقیب صرفاً بر نقطه ضعفی به نام قدرت سخنوری تاکید می‌کنید، این فرصت را به رقیب خود می‌دهید که سایر ضعف‌های خود را جبران کند و آن ضعف‌ها از نظر رای دهنده مردد دیده نشود.  ترامپ می‌تواند روی کارآمدی و توانایی خانم هریس در اداره اقتصاد و کشور تاکید کند که باورپذیرتر است ولی بر قدرت سخنوری او تاکید می‌کند که الزاما یک نقطه ضعف خیلی مهم  و استراتژیک از نظر رای دهنده مردد محسوب نمی‌شود. زیرا بخش قابل توجهی از رای دهندگان بین فرد سخنور و یک رهبر سیاسی تمایز قائل می‌شوند. خیلی خوب است که یک رهبر سیاسی مثل اوباما سخنور هم باشد اما هر سخنوری الزاما رهبر سیاسی خوبی نیست و قضاوت درباره او صرفا با قدرت بیان و سخنوری صورت نمی‌گیرد. بی‌دلیل نیست که حتی نامزدهایی که قدرت سخنوری و قدرت بیان ضعیفی دارند، در انتخابات ریاست جمهوری  در خیلی از کشور‌ها برنده می‌شوند. این امر به خوبی نشان می‌دهد که کمپین انتخاباتی قابل تقلیل به جملات کلیدی تیز و تند یا ماندگار نیست. سوم این که انتقاد ترامپ از خانم هریس به نوعی مرزهای اخلاقی مرسوم را زیر پا گذاشته است. حملات ترامپ به هریس عمدتاً شخصی و خارج از مرزبندی‌های اخلاقی برای رای دهنده مردد است. این نوع حملات که بعضاً تبار و حتی اسم هریس را هم نشانه گرفته است  برای پایگاه اصلی ترامپ جذاب است و آن‌ها را بسیج می‌کند، اما برای رای دهنده مردد زیر پا گذاشتن اصول اخلاقی محکوم محسوب می‌شود و می‌تواند اثر معکوس داشته باشد. 

در سال ۱۸۳۶، ژنرال رابرت‌ای لی، ژنرال کنفدراسیون ایده جسورانه‌ای داشت: ورود به غرب پنسیلوانیا، تضعیف روحیه اتحادیه و حتی احتمالاً حمله به واشنگتن دی‌سی. اما این حمله به بن‌بست خورد و نهایتاً در نبرد گتیسبورگ که «نقطه افول» کنفدراسیون نام گرفت، دفع شد. به نوشته نشنال اینترست، جنگ روسیه و اوکراین بسیار متفاوت از جنگ داخلی آمریکاست و اوکراین نیز از لحاظ اخلاقی هیچ شباهتی به نیروهای کنفدراسیون ندارد. اما تهاجم اخیر کی‌یف به شمال کورسک بی‌شباهت به تلاش ناموفق لی نیست. قبل از این تهاجم، جنگ برای اوکراین خوب پیش نمی‌رفت؛ در حالی که آن‌ها موفقیت‌های اولیه قابل‌توجهی در این درگیری داشتند، از جمله نبرد کی‌یف و ضدحمله خارکیف در اواخر سال ۲۰۲۲، جنگ در سال ۲۰۲۳ به بن‌بست رسید. سال ۲۰۲۴ شاهد پیشروی آرام اما مطمئن مسکو بوده است. این دستاوردها کوچک بوده و دستاوردهای روسیه با کیلومتر اندازه‌گیری می‌شود، اما در هر صورت موفقیت‌آمیز به شمار می‌رود. در نتیجه، حتی متحدان قوی اوکراین در غرب، از جمله دموکرات‌های برجسته و پرشور طرفدار اوکراین، شروع به زمزمه بلند در مورد نیاز به صلح و ابراز نارضایتی از نبود هرگونه نشانه‌ای از مذاکرات کردند. حمله کورسک این زمزمه‌ها را خاموش کرده است. به نظر می‌رسد اوکراین در حال پیشرفت بوده و هیچ متحدی اکنون علیه آن صحبت نخواهد کرد. اوکراین ظاهراً می‌خواهد از قلمرویی که به دست آورده است، به عنوان اهرم مذاکراتی برای بازپس‌گیری سرزمین‌های خود استفاده کند و تحلیلگران نیز استدلال کرده‌اند که احتمالاً روزهای موفقیت ولادیمیر پوتین به شماره افتاده باشد. به استدلال آن‌ها، کرملین تا حالا باید کاری انجام می‌داده، اما تاکنون تنها شاهد سکوت پوتین بوده‌ایم.با این حال، این که عملیات کورسک به نحوی به پوتین آسیب رسانده، دور از ذهن به نظر می‌رسد. اوکراین شهر کورسک را تصرف نکرده است؛ نیروهایش تنها برخی از بخش‌ها، عمدتاً روستایی و حومه‌ای کورسک را تحت کنترل درآورده‌اند. بزرگ‎ترین شهری که تا زمان نگارش این مطلب تصرف کرده‌اند، سودژا است که کمی بیش از ۶ هزار نفر جمعیت دارد. بخش زیادی از سرزمینی که آن‌ها تصرف کرده‌اند، مزارع خالی است. حتی اگر موفق شوند کورسک واقعی را تصرف کنند که بعید به نظر می‌رسد، این شهر تنها کمتر از ۵۰۰ هزار نفر جمعیت دارد و اهمیتی در برنامه‌های کرملین ندارد.به همین دلیل است که عملیات کورسک تهدیدی برای پوتین به شمار نمی‌رود. در سال ۲۰۲۳، یوگنی پریگوژین در جریان شورشش به منطقه مسکو رسید؛ اما پوتین چندان تحت تأثیر قرار نگرفت. بنابراین، او مطمئناً از حمله اوکراین نیز بدون آسیب بیرون خواهد آمد. بله، بدون‎شک از دست دادن بخش‌هایی از کورسک برای پوتین یک شرمساری تلقی می‌شود، اما چیزی بیش از اذیت جزئی نخواهد بود؛ این ایده که او تسلیم می‌شود و با اوکراین مذاکره خواهد کرد، یک فانتزی است. کرملین نیازی به عجله ندارد. روسیه دارای مردان فقیر زیادی است که می‌تواند به زور آن‌ها را به جنگ بفرستد، در حالی که نیروهای انسانی اوکراین در حال تمام‌شدن هستند. روس‌ها تنها منتظر خواهند ماند و به آرامی زمین خود را پس خواهند گرفت و در این راه، هر تعداد نیرویی را که لازم باشد، به میدان می‌فرستند.وقتی کارشان تمام شد، اوضاع برای اوکراین حتی بدتر از زمانی خواهد بود که عملیات کورسک را آغاز کرد. کی‌یف مردان زیادی را از دست داده، تسلیحات و مهماتش را هزینه کرده و در عوض، چیزی به دست نیاورده است. در همین حال، روسیه به آرامی در حال ادامه اشغال قلمروی جنوبی اوکراین است. تهاجم لی به شمال نیز ایده‌ای درخشان تلقی می‌شد. اگر در اوایل سال ۱۸۶۳ به نیروهای کنفدراسیون می‌گفتید که ارتش آن‌ها در اواخر آن سال در پنسیلوانیا خواهد بود، آن‌ها تشویق می‌شدند. اما احتمالاً با شنیدن این که نقطه افول آن‌ها خواهد بود، سکوت می‌کردند.

استعفای وزیر خارجه اوکراین

دراین بین بسیاری از رسانه‌ها از تشدید انتقادات داخلی علیه زلنسکی بابت شرایط میدانی ارتش اوکراین و موفقیت فزاینده روسیه در جنگ خبر دادند. همزمان به گفته رئیس پارلمان اوکراین ، دمیترو کولبا، وزیر امور خارجه این کشور استعفای خود را ارائه کرده است. همچنین، پیش از او، «الکساندر کامیشین»، وزیر صنایع راهبردی، «دنیس مالیوسکا»، وزیر دادگستری و «روسلان استریلتز»، وزیر محیط زیست نیز استعفای خود را ارائه کردند. در روزهای اخیر، رئیس‌جمهور اوکراین در حکمی که در سایت ریاست‌جمهوری منتشر شده، اعلام کرد که میکولا اولسچوک، فرمانده نیروی هوایی این کشور را نیز برکنار کرده است.

 

     در پی فرار شماری از عناصر داعش از زندان‌های شبه‌نظامیان دموکراتیک سوریه (قسد) وابسته به آمریکا در الرقه سوریه، نیروهای ائتلاف آمریکایی مدعی آماده‌باش برای دستگیری این عناصر شدند. به نوشته المیادین، ائتلاف بین‌المللی موسوم به ضدداعش تحت هدایت آمریکا، برای نخستین بار پس از خروج نیروهای آمریکایی از حومه رقه و حلب در سال 2019، بار دیگر به این منطقه بازگشته‌اند و برای چهارمین روز متوالی در حال گشت‌زنی در محله‌های شهر رقه سوریه و اطراف آن برای دستگیری مجدد داعشی‌های فراری هستند. پنج تروریست داعشی که دارای تابعیت‌های مختلف روسی، لیبیایی و افغانستانی هستند، در حین انتقال از زندان المطاحن به زندان مرکزی شهر رقه، موفق به فرار شده‌اند. نیروهای آمریکایی و قسد تاکنون موفق شده‌اند دو داعشی فراری به نام‎های «عبدالواحد اخوان» روسی و «محمد نوح محمد» لیبیایی را دستگیر کنند اما همچنان تیمور عیداش روسی و دو افغانستانی به نام‎های شعب محمد العبدلی و عطال خالد زار آزادند. فرماندهی مرکزی آمریکا (سنتکام) نیز سه‌شنبه شب اعلام کرد که موفق شده است خالد احمد الدندل از سران سوری داعش را به اتهام کمک به فرار زندانیان داعشی قسد دستگیر کند. سنتکام اعلام کرد که هنوز بیش از 9000 زندانی داعش در بیش از 20 بازداشتگاه‌ قسد در سوریه زندانی هستند». با توجه به این که این عناصر در حکم «ارتش در بازداشت تلقی می‌شوند، اگر تعداد زیادی از آن‌ها فرار کنند، این امر، خطری جدی در منطقه و فراتر از آن خواهد بود».این دومین فرار بزرگ عناصر داعش از زندان‌های قسد است. نخستین فرار به دو سال و نیم پیش بازمی‌گردد که طی آن شمار زیادی از عناصر داعش از زندان غویران در جنوب الحسکه گریختند. از آن زمان به بعد، انگلیس عملیات استحکام بخشی بیش از 20 زندان در الحسکه، الرقه، عین‌العرب و منبج در حلب را برعهده گرفت. اما واقعیت آن است که در نخستین فرار تروریست‌های داعش از زندان الثانویه الصناعیه، تحلیلگران زیادی اعلام کردند که فرار از این زندان بدون هماهنگی قسد و آمریکا امکان پذیر نبوده است. ضمن این‌که قسد در آن زمان اظهارات ضد و نقیضی درباره نحوه فرار این تروریست‌ها مطرح کرد.از سوی دیگر، عراق طی نشست‌های متعدد با ائتلاف بین‌الملل بارها اعلام کرده است که قسد صلاحیت حفاظت از زندان‌ها و اردوگاه‌های اعضا و خانواده‌های داعش را ندارد و حضور آن‌ها در این منطقه تهدیدی امنیتی برای کشورهای منطقه است. از سوی دیگر، شماری از کشورهای اروپایی بر ضرورت هماهنگی برای انتقال داعشی‌های عراقی به زندان‌های این کشور و خارج کردن آن‌ها از کنترل قسد در خاک سوریه تاکید دارند. عراق تنها کشوری است که تاکنون شماری از شهروندان خود را که جذب داعش شده بودند، بازگردانده است. تاکنون آمار دقیقی از شمار داعشی‌های منتقل شده به عراق منتشر نشده است اما گفته می‌شود که بین 100 تا 300 داعشی تاکنون به مقامات رسمی عراق تحویل شده‌اند. سخنگوی فرماندهی کل نیروهای مسلح عراق، سرتیپ یحیی رسول می‌گوید که حدود 2000 داعشی عراقی در حال حاضر در زندان‌های قسد به سر می‌برند که از عملیات‌های آزادسازی عراق گریخته‌اند. گفته می‌شود عراق به دنبال تحویل گرفتن شماری از سرکرده‌های داعش است تا از این طریق گور‌های جمعی سری را که هزاران قربانی عراقی در آن دفن شده‌اند، بیابد.  

ایلان ماسک میلیاردر آمریکایی سه‌شنبه گفت در صورت پیروزی «دونالد ترامپ»، نامزد جمهوری‌خواهان در انتخابات آتی ریاست‌جمهوری آمریکا، آماده است به‌عنوان «حسابرس» نهادهای فدرال ایالات متحده در دولت او فعالیت کند.

 

وزارت دادگستری ایالات متحده اعلام کرد که این کشور هواپیمای مورد استفاده نیکلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا را توقیف و از جمهوری دومینیکن به فلوریدا منتقل کرده است. توقیف این هواپیما در بحبوحه فشارها بر مادورو در داخل و خارج از این کشور در واکنش به انتخابات مناقشه‌ برانگیز 28 ژوئیه انجام شده است؛ انتخاباتی که مادورو ادعای پیروزی در آن را دارد، آن هم در حالی که اپوزیسیون دولت می‌گوید که آرای کسب شده توسط آن‌ها حاکی از شکست مادورو است. به گزارش سی ان ان، عملیات توقیف این هواپیما با همکاری چند آژانس فدرال و جمهوری دومینیکن انجام شده است. وزارت دادگستری آمریکا در بیانیه‌ای اعلام کرد که این هواپیما در پی نقض تحریم‌ها و به مبلغ 13 میلیون دلار آمریکا از مسیر یک شرکت صوری خریداری و برای استفاده توسط نیکلاس مادورو و دوستانش طی یک عملیات قاچاق از ایالات متحده خارج شده است.

 

گروه بین الملل- در حالی که بیش از 10 ماه از شروع تهاجم زمینی ارتش صهیونیستی به غزه با برجای گذاشتن ده‌ها هزار کشته و زخمی می‌گذرد، صهیونیست‌ها نه تنها در نابودی حماس ناکام بوده‌اند بلکه حتی شخم زدن خاک غزه هم نتوانسته به آزادی اسرای صهیونیست بینجامد؛ به صورتی که منتقدان کابینه تل‌آویو معتقدند تداوم عملیات جست‎وجوی این رژیم تنها به افزایش تلفات اسرا دامن زده است. ازسوی دیگر، اعلام پیداشدن شش اسیر کشته شده خشم صهیونیست‌ها را در پی داشته و موجب شکل‎گیری موجی از اعتراضات سراسری در سرزمین‌های اشغالی شده است به گونه‎ای که این اعتراضات را بزرگ‎ترین اعتراضات از زمان آغاز جنگ دانسته‌اند. خشم عمومی با اعلام این که اگر توافق آتش بس به انجام می‌رسید، اسرای کشته شده بخشی از مبادله اسرا بودند، شدت گرفت. جایی که معترضان معتقدند نتانیاهو برای مطامع شخصی و حفظ قدرت خود از طریق عدم پذیرش مبادله اسرا نشان داده است که ارزشی برای جان اسرا قائل نیست. عصر یک‎شنبه، حدود 300000 نفر به خیابان‌ها ریختند، راه‌ها را بستند و از دولت خواستند تا با پذیرش آتش بس مسیر را برای نجات اسرای باقی مانده در غزه که تخمین زده می‌شود 100 نفر باشند، فراهم کند.روز دوشنبه هیستادروت، بزرگ‎ترین اتحادیه کارگری در سرزمین‌های اشغالی - که نماینده حدود 800000 کارگر است – فراخوان اعتصاب عمومی یک روزه در حمایت از معترضان را صادر کرد. این فراخوان از سوی اتحادیه تولیدکنندگان و کارآفرینان اصلی اسرائیل در بخش فناوری‌های پیشرفته پشتیبانی شد که درنتیجه بخش‌های زیادی از اقتصاد رژیم برای چند ساعت تعطیل شد. در کنار این اعتصابات عمومی بر اساس بیانیه انجمن خانواده‌های گروگان‌ها و مفقودین، تظاهرکنندگان قصد دارند طی روزهای آینده راه‌ها و تقاطع‌های مهم را همراه با ورودی‌های بسیاری از ادارات دولتی و منطقه‌ای مسدود کنند.

 

 دعوای گالانت و نتانیاهو

در حالی که طی ماه‌های اخیر تشدید تنش میان اعضای کابینه رژیم صهیونیستی به‎ویژه اختلافات میان نتانیاهو و گالانت وزیر جنگ کاملاً آشکار شده است، رسانه‌های صهیونیستی از درگیری لفظی مجدد میان آن‎ها پس از پیداشدن اسرای کشته شده خبر داده اند. یواو گالانت وزیر جنگ این رژیم در جلسه اخیر کابینه امنیتی و سیاسی گفت وقت کافی برای آزادی اسرای اسرائیلی که هنوز در غزه در قید حیات هستند، باقی نمانده است. گالانت  پس از پیداشدن اجساد اسرا ضمن عذرخواهی از خانواده‌های آن‎ها از کابینه خواست تا در تصمیم خود درباره ممانعت از توافق آتش بس بازنگری کند. برخی از وزرای کابینه نتانیاهو به شدت از درخواست گالانت برای لغو تصمیم کابینه امنیتی و سیاسی در مورد ابقای نیروهای این رژیم در محور فیلادلفیا به خشم آمده‌اند. این در حالی است که نتانیاهو مدعی است آن‎چه را که با آمریکایی‌ها بر سر آن به توافق رسیده، پذیرفته و نرمش و انعطاف در مورد قضیه‌ای اساسی همچون محور فیلادلفیا ممکن نیست. نزدیکان نخست وزیر رژیم صهیونیستی تأکید کردند گالانت به دنبال شعله‌ور کردن آتش اعتراضات علیه کابینه نتانیاهو است و دفتر نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی با حمله تند به او گفت: «گالانت عقل خود را از دست داده است».

 

روایت تکراری اسرائیل 

رو به رو شدن نتانیاهو با موج جدید مخالفت‌ها و اعتراضات داخلی او را مجدداً به سوی در پیش گرفتن بازی نخ نما شده روایت‌سازی برای خلاصی از زیر بار فشارها سوق داده است. نتانیاهو در اولین واکنش عمومی به خبر کشته شدن اسرا در عملیات جست‎وجو در شهر رفح با ابراز تاسف از کشته شدن این شش گروگان، حماس را متهم کرد که این گروگان‌ها را «با خونسردی» کشته و مسئولیت آن را برعهده این گروه انداخت. وزارت بهداشت رژیم نیز همسو با روایت نخست‌وزیر اعلام کرد نتایج کالبدشکافی اجساد شش گروگان اسرائیلی که  از غزه به اسرائیل منتقل شدند، نشان می‌دهد که آن‌ها بین روزهای پنج‌شنبه تا صبح جمعه، از «فاصله بسیار نزدیک» هدف شلیک گلوله قرار گرفته‌اند. شیرا سولومون، سخنگوی وزارت بهداشت رژیم، با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد: «این شش گروگان به دست حماس و از فاصله بسیار نزدیک با شلیک گلوله کشته شده‌اند».به نظر می‌رسد که نتانیاهو با این روایت‌سازی به دنبال آن است که تصمیم به تداوم عملیات جست‎وجوی اسرا در غزه به جای توافق آتش بس را تصمیمی درست و شانس پیدا کردن مابقی اسرا را بالا نشان دهد. با این حال نگاهی به وقایع مشابه در ماه‌های گذشته نشان می‌دهد که رژیم در چنین شرایطی دست به روایت‌سازی‌های کاذب زده است. برای مثال پس از یافتن اجساد سه اسیر صهیونیستی در غزه در 28 اردیبهشت ماه، دانیل هاگاری سخنگوی ارتش این رژیم اعلام کرد که این سه نفر در حمله حماس در روز هفتم اکتبر هنگام فرار از جشنواره موسیقی «نوا» به قتل رسیده بودند و اجساد آن‌ها به غزه منتقل شده بود. بر اساس همین بیانیه، ارتش و نیروهای شاباک در یک «عملیات موفقیت‌آمیز» توانسته بودند بدون درگیری با نیروهای حماس این اجساد را بازگردانند. اما در  همان برهه عزت الرشق، یکی از فرماندهان حماس، با انتشار بیانیه‌ای در تلگرام ضمن ابراز تردید درباره نحوه بازگردانده شدن اجساد این سه اسرائیلی نوشت: «ما ضمن اعلام عدم اعتماد به روایت اشغالگران، همواره تاکید داریم که بیانیه‌های مقاومت، سخن قطعی در این زمینه است».الرشق افزود این اجساد ممکن است به افرادی تعلق داشته باشد که پیشتر در جریان بمباران‌ اسرائیل کشته شده و تا روز پنج‎شنبه که ارتش اسرائیل آن‎ها را پیدا کرد، زیر آوار مانده بودند.

 

آخرین تخمین آمار اسرا

در حال حاضر آمار دقیقی از تعداد اسرای صهیونیستی در دست گروه‌های مقاومت وجود ندارد. رسانه‌های صهیونیستی به نقل از مقامات این رژیم معتقدند که حدود 250 اسیر در ماجرای 7 اکتبر به دست گروه‌های مقاومت فلسطینی افتاده‎اند که از این تعداد اکنون 101 نفر، از جمله 35 نفر که گمان می‌رود مرده اند، در اسارت باقی مانده اند.در این میان بیشتر اسرایی که توانسته‎اند زنده به خانه بازگردند، کسانی بوده‌اند که در جریان آتش بس یک هفته‌ای در ماه نوامبر در ازای آزادی اسرای فلسطینی از زندان‌های رژیم، آزاد شدند. هشت نفر نیز توسط نظامیان صهیونیستی در عملیات‌ جست‎وجو زنده پیدا شدند که حماس اعلام کرده تعدادی از این اسرا را به دلایل بشردوستانه و به دلیل مریضی و وخامت حال آن‎ها و نبود امکانات پزشکی برای معالجه آزاد کرده بود.