خواندنی
حقایقی جالب از سیاره نپتون و مدار آن
زومیت - نپتون، آخرین سیاره منظومه شمسی، بزرگ‌ترین مدار را در بین دیگر سیارات دارد. این سیاره دارای مدار بسیار بزرگی است و سرعت حرکت مداری آن نسبتا کم است. در نتیجه، هر سال در نپتون، معادل است با ۱۶۵ سال زمینی.
دوره مداری- میانگین فاصله نپتون از خورشید 4504.45 میلیون کیلومتر است. خروج از مرکز مداری این سیاره در حدود 0.00945 است و در نتیجه کمترین فاصله نپتون از خورشید،۴۴۶۰ میلیون کیلومتر و بیشترین فاصله آن،۴۵۴۰۰ میلیون کیلومتر است. سرعت حرکت نپتون در مدار خود برابر با 5.43 کیلومتر در ثانیه است؛ از این‌رو یک سال در نپتون معادل 164.8 سال زمینی (۶۰۱۸۲ روز زمینی) است. یعنی در عمل اگر شما در نپتون زندگی می‌کردید، احتمالا قبل از رسیدن به یک‌سالگی از دنیا می‌رفتید. هر روز در نپتون با 0.6173 روز زمین برابر است (۱۶ ساعت و ۶ دقیقه و ۳۶ ثانیه)، بنابراین هر سال نپتون از ۸۹۶۶۶ روز خورشیدی تشکیل می‌شود. با توجه به اینکه نپتون در سال ۱۸۴۶ کشف شده است، همه اطلاعات ما درباره این سیاره در طول ۱۷۱ سال گذشته به دست آمده است. این سخن به این معنی است که از زمان کشف نپتون، این سیاره تنها یک بار به دور خورشید گردش کرده است (گردش آن در سال ۲۰۱۰ به دور خورشید تکمیل شد) و اکنون هفت سال زمینی از دور دوم گردش آن گذشته است.
تشدید مداری- به دلیل موقعیت نپتون در منظومه شمسی، مدار این سیاره تأثیر زیادی بر کمربند کویپر که در نزدیکی آن قرار دارد، می‌گذارد. این ناحیه که مشابه کمربند سیارکی اصلی منظومه شمسی و البته نسبت به آن بسیار بزرگ‌تر است، از اجرام یخی تشکیل شده است و فاصله آن از خورشید از نزدیکی مدار نپتون، در فاصله ۳۰ واحد نجومی شروع می‌شود و تا فاصله ۵۵ واحد نجومی امتداد می‌یابد. یک واحد نجومی برابر است با بیشترین فاصله زمین از خورشید یا ۱۵۰ میلیون کیلومتر.کمربند کویپر نیز به‌شدت تحت تأثیر گرانش نپتون قرار دارد. همین موضوع باعث شده است که فواصل تقریبا خالی درون کمربند ایجاد شوند؛ جایی که اجرام آسمانی در آنجا در تشدید مداری با نپتون قرار گرفته‌اند. در داخل این نواحی، اشیای سماوی در رزونانس‌های ۱:۲، ۲:۳ و ۳:۴ با نپتون قرار گرفته‌اند؛ به این معنی که این اشیا به ازای دوبار تکمیل مدار خورشیدی توسط نپتون، یک بار به دور خورشید گردش می‌کنند یا به ازای تکمیل سه مدار خورشیدی توسط نپتون، دو بار به دور خورشید می‌چرخند یا اینکه به ازای تکمیل چهار مدار خورشیدی توسط این سیاره، سه بار خورشید را دور می‌زنند. بیشترین تراکم این اجرام مربوط به رزونانس ۲:۳ است، جایی که به این اجرام سماوی پلوتینو می‌گویند؛ زیرا بزرگ‌ترین آن‌ها پلوتو است.
تغییرات فصلی- میزان انحراف نپتون به‌سوی خورشید 28.32 درجه نسبت به مدار خود است؛ در حالی که این رقم برای زمین 23.5 درجه است. البته رکورددار این کجی، اورانوس با زاویه عجیب 82.23 درجه است. به دلیل این انحراف، نپتون در طول یک سال تغییرات فصلی را تجربه می‌کند؛ زیرا یکی از نیم‌کره‌های آن نسبت به دیگری نور خورشید بیشتری دریافت می‌کند. احتمالا تاکنون حدس زده‌اید که فصول نپتون بسیار طولانی هستند، در واقع هر فصل در نپتون ۴۰ سال زمینی طول می‌کشد.
پیش‌بینی زمان مرگ با توجه به سن مغز
ایسنا- محققان امپریال کالج لندن با انجام آزمایش‌هایی در رابطه با سن بیولوژیک، به نتایج شگفت‌انگیزی دست یافته‌اند. به گزارش نیواطلس محققان دانشگاه انگلیسی موفق شدند با استفاده از اسکن‌های ام.آر.آی و الگوریتم‌های یادگیرنده سن بیولوژیک را محاسبه کنند. روشی که در صورت تایید می‌تواند کار را بسیار ساده‌تر و سریع‌تر کند. الگوریتم مورد استفاده در این تحقیق، با استفاده از بررسی غشای مغز می‌تواند میزان کلی از دست رفتن ماده سفید و خاکستری مغز را که با بالارفتن سن افزایش می‌یابد، پیش‌بینی کند. با توجه به گزارش منتشر شده از گروه تحقیقاتی، چالش موجود در این تحقیق، ایجاد یک استاندارد برای اندازه‌گیری کاهش حجم غشای مغز در ام.آر.آی بوده است. برای این کار مغز بیش از دو هزار فرد سالم اسکن شده تا محققان بتوانند با انجام مقایسه بین این تصاویر و داده‌های موجود، نرخ تحلیل رفتن مغز را محاسبه کنند. برای تایید نتایج این تحقیق، دانشمندان از تصاویر مغز افرادی که در 73 سالگی از مغز آن‌ها اسکن گرفته شده بود، استفاده کردند. محققان به این موضوع پی بردند که مغز بیمارانی که میزان تحلیل رفتن ماده سفید و خاکستری آن‌ها بیشتر باشد پیرتر از سن بیولوژیک خواهد بود و به همین دلیل آن‌ها در ظاهر مسن‌تر بوده و توانایی‌های کمتری نسبت به دیگر همسالان خود دارند. به علاوه در صورتی که سن مغز از سن تقویمی افراد بیشتر باشد، فرد به احتمال زیاد تا پیش از رسیدن به 80 سالگی جان خود را از دست خواهد داد. در حال حاضر این روش در مواردی در محاسبه سن بیولوژیک حدود پنج سال خطا دارد و محققان در حال بهبود دادن این روش هستند که در صورتی که دقت آن افزایش یابد می‌تواند به عنوان روشی بسیار دقیق‌تر برای بررسی وضعیت سلامتی نسبت به روش محاسبه شاخص توده بدن (BMI) باشد. نتایج این تحقیق در مجله علمی Molecular Psychiatry منتشر شده است.