با ادامه تهدیدهای متقابل، موضوع از سرگیری جنگ میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان بار دیگر به تیتر اصلی رسانههای منطقه بازگشته است. «نیکول پاشینیان» نخست وزیر ارمنستان احتمال وقوع جنگ با جمهوری آذربایجان را بر سر مالکیت بر منطقه «قره باغ»بسیار بالا دانست و با تهاجمی خواندن سیاست جمهوری آذربایجان، وضعیت فعلی منطقه را بسیار نگران کننده قلمداد کرد. نخست وزیر ارمنستان همچنین از روسیه خواست با اهرمهای خود، مانع بروز درگیری در منطقه شود. این درحالی است که اتخاذ سیاست همگرایی با غرب و نزدیکی ارمنستان به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی «ناتو» طی بیش ازیک ماه گذشته باعث نارضایتی و رنجش روسیه از ارمنستان شده است. به طوری که «دیمیتری ساولیاف» نماینده حزب حاکم روسیه در دوما اعلام کرد: ما نمی خواهیم ارمنستان را از دست بدهیم، ولی متاسفانه آنها در حال گسترش روابط خود با ناتو هستند. به همین دلیل و با حوادث روی داده در ارمنستان، میتوان گفت جایگاه و اهمیت جمهوری آذربایجان برای روسیه دوچندان شده است.در همین باره «اولگ کوزنتسوف» کارشناس روس و تحلیل گر روابط بینالملل نیز گفت: دخالتهای بیش از حد آمریکا در ارمنستان میتواند به کاهش نفوذ لابی ارمنی موجود در مسکو منجر شود و روسیه را هرچه بیشتر به جمهوری آذربایجان نزدیکتر کند. ضمن آن که، محدود شدن فضای عمل روسیه در ارمنستان، میتواند نتایج غیرقابل پیشبینی درپی داشته باشد.در واقع باید گفت نخست وزیر ارمنستان در شرایطی خواستار کمک و مساعدت روسیه شده است که، اتخاذ سیاستهای نادرست ایروان، مسکو را ناراضی و نگران کرده است. «نیکول پاشینیان» به منظور جبران اشتباهات سیاست خارجی ایروان طی ماههای اخیر، روز شنبه گذشته تاکید کرد: ارمنستان هیچ گاه به سازمان نظامی ناتو نخواهد پیوست. دولت فعلی ارمنستان که درپی اعتراضهای مردمی قدرت را در کشور قبضه کرده است، در دوران اعتراضهای خیابانی کمتر درباره از سرگیری جنگ با جمهوری آذربایجان سخن میگفت.وعده و وعیدهای پاشینیان عمدتا حول محور مبارزه با فساد و بهبود اوضاع اقتصادی مردم ارمنستان دور میزد، اما پس از کسب مقام نخست وزیری، وی همواره درباره موضوع مناقشه با جمهوری آذربایجان و احتمال از سرگیری جنگ سخن میگوید. چندی قبل نیز وزیر دفاع جمهوری آذربایجان ضمن هشدار به ارمنستان، خواهان حل و فصل سریع تنش ارضی بابت موضوع قرهباغ شده بود.
فرا خبر
ریشه بحران در قره باغ چیست؟
منطقه قره باغ در دل آذربایجان با 150 هزار ساکن در بخشی به وسعت 12 هزار کیلومتر مربع قرار دارد که عملاً به ارمنستان وابسته است. این منطقه در قفقاز جنوبی که در دوره اتحاد جماهیر شوروی سابق ضمیمه خاک آذربایجان شد، در سال های 1988 تا 1994 صحنه جنگی بود که بیش از 30 هزار کشته و صد ها هزار آواره بر جا گذاشت؛ بیشتر ساکنان این منطقه ارمنی هستند. آسوشیتد پرس گزارش داد که تنش طولانی مدت میان ارامنه مسیحی و اکثریت مسلمانان آذری در پی فروپاشی شوروی و مستقل شدن جمهوری ها به وقوع جنگ منجر شد. آتش بس سال 1994 باعث شد، نیرو های ارمنی و آذربایجانی در سراسر منطقه غیرنظامی رو در روی یکدیگر بایستند. به این ترتیب هر روز گزارش هایی درخصوص وقوع درگیری میان این دو گروه منتشر می شد. در تقسیمات اداری اتحاد جماهیر شوروی «قره باغ» بخشی از جمهوری آذربایجان بود. در سال 1988 نیرو های ارمنی جنگ خود را برای تصرف این زمین ها آغاز کردند. مدتی پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، جنگ تشدید شد و در سال 1994 پس از این که ارتش ارمنستان این بخش ها را به تصرف خود در آورد، جنگ با آتش بس تمام شد. مقامات این ناحیه خود را یک کشور مستقل می دانند، ولی به جز ارمنستان تا امروز هیچ کشوری این جمهوری خودخوانده را به رسمیت نشناخته است. سازمان ملل نیز هنوز این ناحیه را بخشی از خاک جمهوری آذربایجان می داند و در مکالمات رسمی و غیر رسمی در جهان در هنگام نام بردن از این ناحیه یا رهبران آن، لفظ «خودمختار» بیان می شود؛ زیرا قره باغ علیا در دل آذربایجان است و رهبران آن که دل در گروی ارمنستان دارند، خود را مستقل می دانند.اما حالا با توجه به برهم خوردن نظم پیشین و حاکم شدن شرایط جدید درمنطقه، کارشناسان، احتمال بروز هرگونه رخدادی از جمله از سرگیری جنگ بر سر قره باغ برای یک دوره کوتاه مدت را بعید نمیدانند.