احسان نظری- تازه ترین کتاب دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن به نام «نامه بفرزند» جمعه گذشته در مجموعه تاریخی فرهنگی نیاوران رونمایی شد. این کتاب در واقع پندنامه این مرد 93 ساله ادبیات کشورمان است که با مقدمه بزرگان ادبی کشور یعنی دکتر «میرجلال الدین کزازی» شاهنامه پژوه و زبان شناس و دکتر« علی اصغر دادبه» حافظ پژوه و پژوهشگر ادبی همراه شده است. وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم که در این مراسم حضور داشت این بزرگمرد ادبیات را هویت کسانی که در دهه 50 به کتاب خوانی روی آوردند، دانست و گفت: «استاد ندوشن ادب شناس و نقاد ادبی بزرگ معاصر ایران است.» این استاد کم نظیر ادبیات هم اکنون به دلیل کهولت سن در کانادا و در کنار خانواده اش زندگی می کند.
مردی که ادبیات کلاسیک را به سوی معاصر کشاند
شب، شب بزرگان کشور بود. سید عباس صالحی در این مراسم گفت: «استاد اسلامی ندوشن در خط طولانی ادبیات ایرانی که حامل فرهنگ ایرانی است، درسهای فراوانی داد که چگونه میتوان از دوران معاصر به دوران کهن رفت و از آن دوران کهن ادبیات؛ توشه زیادی برای دوره معاصر فراهم کرد. بخشی از ادبیات بازبینی شده کلاسیک ما توسط ایشان به سوی معاصر کشانده شد.» به گزارش فارس، وی افزود: «بخش دیگری از شخصیت استاد اسلامی ندوشن را میتوان با عنوان حکیم و طبیب ایرانی معرفی کرد، او یک حکیم و طبیب ایرانی است که میکوشید درد ایرانی معاصر را بیابد و در راه درمان او را راهنمایی کند.»
نویسندهای که در پارک قدم زد و شاعر شد
دکتر محمد اسلامی ندوشن، زاده ندوشن یزد، شهری باستانی در دل کویر است. درک روزهای دور ادبیات و دوران معاصر، او را به تاریخ مجسم ادبیات تبدیل کرده است و حال او در 93 سالگی به درخت پربار و تناوری از ادب فارسی میماند که باید در سایهاش بسیار آموخت. او در نوجوانی شعر میگفت و در خرداد 1325 شعرش در مجله سخن چاپ شد. خودش معتقد است شعرها، جرقههای آنی است و مجموعه شعری به نام «بهار در پاییز» دارد که 77 رباعی آن محصول قدم زدن در پارک قیطریه تهران است.
حقوق دانی که نمیخواست ادیب شود اما شد
19ساله بود که از یزد برای ادامه تحصیل به تهران آمد و دانشجوی حقوق دانشگاه تهران شد. پنج سال از روزهای جوانی خود را در فرانسه و انگلیس گذراند و سرانجام دکترای حقوق بین الملل خود را از دانشگاه سوربن گرفت. در 30 سالگی به وطن بازگشت و چند سالی در قامت قاضی دادگستری مشغول حقوق و قضا شد. تا این که دست از حقوق کشید و با ورودش به دنیای ادبیات، قصه تازهای را آغاز کرد. او می گوید:« نمیخواستم ادیب حرفهای بشوم. ادبیات مرا در اختیار خود گرفت ولی حقوق هم چیزهایی به من آموخت. این دو نزد من به منزله دو خواهر ناتنی هستند که به یک حجله رفتهاند.»
همه جان و تنم؛ فرهنگ وطنم، وطنم، وطنم...
دکتر اسلامی ندوشن بیشترین توجه خود در آثارش را نثار فرهنگ کرده و آن را کتاب به کتاب منتقل کرده است. برخی از آثار این نویسنده با نام مستعار «م.دیدهور» به چاپ رسیده است و کتاب «ابر زمانه و ابر زلف» او در سال 1342به عنوان کتاب برگزیده سال انجمن کتاب انتخاب شد. دکتر ندوشن طی نیم قرن زندگی ادبی، بیش از 45 کتاب و صدها مقاله درباره فرهنگ، تاریخ و البته ادب فارسی به چاپ رسانده که نشانه دغدغه او در این زمینه و انتقال فرهنگ است و از نمونههای آن میتوان به «آزادی مجسمه» که برداشتهای او از سفر به آمریکا در سالهای 1967 تا1990 و زندگی نامه خودنوشت او به نام «روزها» اشاره کرد. به قول وزیرارشاد، اوهمیشه در تلاش برای انتقال تجربههای متراکم به نسل معاصر است.