تاریخ محلی
تعداد بازدید : 65
«پنجاه به در»؛ جشن متفاوت مردم قزوین
بسیاری از آداب و رسوم کهن ایرانی، ریشه در شرایط زیستی و اعتقادات دینی دارد. به همین دلیل، میتوان در هر شهر و دیاری، رسم و رفتاری متفاوت را یافت که با انگیزههای مختلف و در مناسبتهای گوناگون، اجرا میشود و به نوعی، انتقال دهنده دیدگاهها و تفکرات گذشتگان به نسل آینده است. «پنجاه به در»، یکی از این رسمهای جالب توجه محسوب میشود که در میان مردم قزوین جاری است. این رسم که باید آمیختگی آن را با دعای باران و شکرگزاری بابت الطاف الهی و نزول رحمت، مورد توجه قرار داد، یکی از مهمترین مراسم سنتی در این شهر باستانی و کهنسال است. برای آشنایی بهتر با رسم «پنجاه به در»، کتاب «فرهنگ مردم» علی میرنیا را باز میکنیم و صفحاتی از آن را با هم میخوانیم: «شهرها و اقصی نقاط مختلف ایران، هر کدام آیینها و رسم و رسوم مختلفی دارند که به نوبه خود منحصر به فرد هستند. پنجاه به در، یکی از اصیلترین آیینهای شهر قزوین به شمار میآید. این آیین، آیین سپاسگزاری از خداوند و نیز، درخواست بارش بـاران اسـت؛ به این ترتیب کـه اگـر از ابتدای سال تا پنجاهمین روز آن، باران به وفـور بـبارد، مـردم در آیین «پنجاه به در» نماز شکر به جا میآورند و در صورتی که با فقدان باران مواجه باشند، در این مراسم به خواندن دعا و نماز باران مشغول میشوند. خوردن غذاهایی از جمله آش رشته و «دیماجو»، انواع تنقلاتی چــون آجـیـل و شیرینی، بخشی از رسوم «پنجاه به در» قزوین اسـت. انـبوه خانوادهها با جمع شدن در محوطه مصلای «راه ری» و در میان باغهای کهن منطقـه، بـا اشــتیاق فــراوان بـه اقامـه نماز باران، شکرگزاری و شادی میپردازند. طلب حاجـت و ادای نــذر، بـخـش دیگـری از ایـن مراسـم اسـت. هـمچنین زنـان پس از اقامه نماز، دوباره وضو میگیرند، سپس چند قطعـه سـنگ کوچک را انتخاب میکنند و بـه سـمت آب انبار قدیمی که فقط بـخشهـایی از آن بـه جا ماندهاست، میروند و بـعد از نیت و طلب حاجـت و بــا امـیـد روا شـدن حـاجاتشان، سنگها را به دیواره آب انبار مـیفشارند تـا به دیواره بـچسـبد. آیـین آبخواهی «پنجاه بـه در»، بهانـه مناسـبی بـرای صله رحم و دیدار دوستان و آشنایان است.»