تاریخ هنر
تعداد بازدید : 90
ایرانیان و هنری که حشرات را دور میکرد!
هنر معماری در ایران، از دیرباز جزو رشتههای شاخص در تمدن ایرانی بوده است و معماران سرزمین ما، با مهارت شگفتآوری توانستهاند شکوه، عظمت و زیبایی را درهم بیامیزند و بناهای بسیار سترگ را خلق کنند. این رشته، بعد از آشنایی ایرانیان با اسلام، رنگ و لعاب معنویت به خود گرفت و بیش از پیش، زیبایی را برای مردم به ارمغان آورد. معماری ایرانی-اسلامی را میتوان بهکلی هنری انسانمحور نامید که با خلق فضاهایی روحنواز، درصدد ایجاد آرامش برای انسان است. در این معماری، از مواد متعدد و متناسب با اقلیم هرمنطقه استفاده میشد که علاوه بر زیبایی، کاملا کاربردی هم بودهاند. برای مثال، استفاده از شیشههای رنگی، علاوه بر خلق زیبایی روحنواز با تلألو نور خورشید در فضای ساختمان، ویژگیهای دیگری هم داشته و متناسب با اقلیم کویری ایران است. یکی از این ویژگیها، مربوط به دورکردن حشراتی میشود که در مناطق گرم و مرطوب ایران باعث آزار و اذیت مردم میشد؛ این شیشهها میتوانست باعث دوری حشرات شود، چون آنها به رنگ و طیف نورهایی که با این شیشهها ایجاد میشد، حساس بودند. جالب است بدانید که تاریخچه استفاده از شیشه رنگی، به دوره ایران باستان بازمیگردد. کشفیات چغازنبیل نشان میدهد که ایرانیان دوره باستان، از شیشه رنگی برای جاعطری و دیگر موارد زینتی استفاده میکردند. اما نقطه اوج استفاده از شیشههای رنگی، مربوط دوره تاریخ ایران اسلامی و بهکارگیری عنصر معنویت در خلق بناهاست. این رویکرد، تا دوره مغول رونقی فراوان داشت؛ اما در پی هجوم چنگیز به ایران، رو به افول نهاد تا بار دیگر، در عصر صفوی موردتوجه قرار گیرد. در این دوره، استفاده از تکنیکهای جدیدتر در صنعت شیشهگری و همچنین، ارتباط بیشتر با صنعتگران ونیزی، دوباره استفاده از این شیشهها را در ساختمانهای ایرانی رایج کرد و سبب شکوه و عظمت آنها شد.