صدای جوان پسند موسیقی ایرانی
گفتوگوی خراسان با مصطفی راغب که نوحه خوانی متفاوتش در هیئت های یزد، مورد توجه قرار گرفت ؛خواننده پرطرفداری که ردیف های آوازی را به موسیقی پاپ پیوند زده است
نویسنده : محمد بهبودی نیا calture@khorasannews.com
مصطفی راغب، متولد 28 اسفند 1368 در شهر یزد است؛ خوانندهای که به دلیل صدای متفاوتش و پیادهسازی نواهای موسیقی ایرانی در بستر موسیقی پاپ، توجه تعداد زیادی از مخاطبان را به خود جلب کرده است. صدای این خواننده با اجرای موسیقی تیتراژ سریالهای همسایه، مسافر ماه، سریال پدر پسری و دو برنامه تلویزیونی دعوت و نشان ارادت، بیشازپیش میان مخاطبان شنیده شد. ازجمله ویژگیهای راغب در مقایسه با برخی از خوانندگان پاپ، پرهیز او از پلیبکخوانی در کنسرتهایش است. مراسم امضای آلبوم جدید راغب با نام «حال نامعلوم» و دیدار او با هوادارانش، روز چهارشنبه هفته گذشته در موسسه خیریه توانبخشی دختران بیسرپرست و کمتوان ذهنی همدم در مشهد برگزار شد. به همین بهانه در حاشیه این مراسم با او، گفتوگویی داشتهایم که در ادامه میخوانید.
تمرینهای مداوم، تنها راز موفقیت
مصطفی راغب در تشریح مراحل شروع به فعالیتش در عرصه خوانندگی، میگوید: اولین نغمههایی که از من شنیده شد، تلاوت قرآن در سن کودکی بود. از همان زمان بهعنوان تکخوان در گروه سرود مدرسه، شرکت میکردم. در همان سالها هم در رشته اذان، قرآن، نقاشی و بازیگری تئاتر چندین مقام در سطح کشور کسب کردم و علاقهام به موسیقی نیز، باعث شد برای آموزش حرفهای ردیفهای آوازی، نزد استاد اکبر عزیزی از استادان موسیقی سنتی یزد بروم. بعد از دریافت آموزشهایی در این زمینه، به همت کانون پرورش فکری کودکان، کنسرتهایی شامل رستم و سهراب، لیلی و مجنون، نمایش موسی و شبان، کنسرت نوستالژیک وبهاریه اجرا کردم. بعد از این اجراها به تهران عزیمت کردم و نزد حمیدرضا نوربخش دوره صداسازی و همچنین نزد استادان علی جهاندار و مجید کیانی دوره تکمیلی ردیفهای آوازی را آموختم. اصرار من به تمرینهای پیوسته بالاخره جواب داد و همکاری با علی قمصری در آلبوم دیوار چین و موسیقی کلاسیک، در سال 1397 ژانر جدید هنری را برایم رقم زد. در همان سال به موسسه هنری«آوازی نو» پیوستم و تولید تکآهنگهایم با همکاری این موسسه شروع شد. تولید آلبوم «حال نامعلوم» هم اتفاق خوب این روزهای من است. موفقیتهای امروز من، تنها یک راز دارد و آنهم تمرینهای مداوم است.
به خواندن برای صلح جهانی فکر میکنم
راغب در پاسخ به این سؤال که تسلطش بر ردیفهای آوازی تا چه حد در شنیده شدن آثار او توسط مخاطبانش تأثیر داشته است، گفت: در هر کشوری اصالتها و فرهنگهایی وجود دارد که هر فرد به پشتوانه آنها میتواند در پیشگاه جهانیان، سرش را بالا بگیرد. بنده معتقدم اگر مخاطبی از هر کشوری در جهان قصد داشت یک موسیقی از ایران را گوش کند، چهبهتر که موسیقی با پیرنگهایی از اصالت و فرهنگ ما را بشنود. بنده، از همان ابتدا با این دیدگاه به فراگیری موسیقی ایرانی پرداختم و در ادامه، این موسیقی را در چهارچوبهای موسیقی پاپ پیاده کردم.
این خواننده میگوید: دغدغه ذهنی من این است که با زبان و گویشهای مختلف کشور بخوانم، هماکنون نیز در مسیر تولید آثاری با گویشهای کردی و گیلکی هستم؛ البته مهمترین هدف من، خواندن برای صلح جهانی است. خواننده با صدای خودش میتواند در این زمینه مؤثر باشد به همین منظور، قصد دارم اثری را درباره انسانیت، لطف، مهربانی و یکرنگی به زبانهای مختلف دنیا بخوانم. این روزها بیشترین تمرکزم را بر این موضوع معطوف کردهام؛ چراکه معتقدم صدای من متعلق به همه انسانهاست.
استفاده از ظرفیت هنرمندان ناشناخته
وی ضمن اشاره به لزوم استفاده از ظرفیت آهنگسازان و شاعران ساکن در استانهای مختلف کشور که امکان حضور در تهران را ندارند، خاطرنشان میکند: هنرمندانی در سرتاسر کشور داریم که میتوانند با تولیداتشان کارهای بزرگی کنند؛ با همین دیدگاه، در آلبوم حال نامعلوم به سراغ هنرمندانی از سراسر کشور رفتیم. اتفاقاً در این آلبوم، بنده با دو آهنگساز خراسانی به نامهای آرش و امیر بیات، همکاری داشتم که این دو آهنگساز جوان، باوجوداینکه در تهران حضور ندارند آثار درخشانی را تا امروز خلق کردهاند. آهنگ دلنشین «گل من» در آلبوم حال نامعلوم، حاصل این همکاری است. اگر بخواهم درباره ویژگیهای این دو آهنگساز توضیح دهم، یکی از ویژگیهای برجسته آنها تنظیمهایی است که مخاطبانی فراتر از مرزهای ایران دارد. من بهصراحت دیدهام که در خارج از کشور، مخاطبانی با زبانهای دیگر، آثار شنیدنی امیر و آرش بیات را گوش میدهند؛ چراکه فکر و دیدگاه این دو برادر، وسعت زیادی در موسیقی دارد. همکاری با آنها که در خراسان به فعالیت هنری میپردازند، برای من افتخار بزرگی است.
وی تصریح میکند: موسیقی فولکلور ما در استانهای مختلف بهشدت قابلیت ماندگاری دارد و از همین تریبون اعلام میکنم آماده همکاری با هنرمندان همه استانها در این زمینه نیز هستم.
نوحهخوانی یک هنر آیینی است
مصطفی راغب که علاوه بر هنر خوانندگی از سالها قبل با مداحیهای متفاوتش در هیئتهای مذهبی یزد شناخته میشود، درباره این حوزه از فعالیت خود میگوید: بنده، نوحهخوانی مردم یزد را یک هنر آیینی میدانم، زیرا برگرفته از موسیقی اصیل ایرانی است. فرد نوحهخوان در یزد بههیچعنوان، اجازه ندارد شعر ساده با سبکی ساده را اجرا کند، زیرا امام حسین(ع) و دیگر ائمه علیهمالسلام، دارای آنچنان تقدسی هستند که ما باید بهترین نوع از نوحهخوانی و عزاداری را برای آنها درنظر بگیریم. من معتقدم اگر برای یک کنسرت، باید دو ماه تمرین کنم برای خواندن نوحه باید تمام سال را تمرین داشته باشم. ما در هیئتهای یزد به مدت 10 شب، قبل از شروع محرم و در هر شب به مدت سه ساعت با عزادارانی که تعداد آنها گاهی به بیش از 2 هزار نفر میرسد، صداسازی حرفهای کار میکنیم. هر عزادار در این هیئتها میداند، صدایش در زمان جواب نوحه، باید در چه سطحی از آوا باشد. برای ایجاد هماهنگی، شعرها را چندین بار میخوانیم و معنی آن را برای همه توضیح میدهیم. سعی داریم این نحوه تمرینکردن را در کشور اشاعه دهیم.
مصطفی راغب در قالب توصیهای به خوانندگان جوانی که قصد ورود به عرصه خوانندگی را دارند میگوید: برای ورود به این عرصه باید همواره تمرین کرد زیرا تنها راه موفقیت و ماندگاری در این مسیر، همین تمرینهاست و در گام بعدی به نظر بنده بالاترین هنرها انسانیت است و تواضع در برابر مردم.