خوانندگان محترم! شما می توانید پرسش های خود را در تمام زمینه های حقوقی، از طریق پیامک به شماره 2000999 ارسال کنید. لطفاً در ابتدای متن پیامک حتما کلمه «حقوقی» را قید فرمایید.
پرسش: این جمله به چه معناست و چه بار حقوقی دارد: «در مورد برات: تنها با واخواست عدم تأدیه می توان بدون پرداخت خسارت احتمالی، تأمین خواسته درخواست نمود و شامل اعتراض نکول نمی شود.»
پاسخ: بَرات نوشته ای است که براساس آن، شخصی به شخص دیگری دستور میدهد که مبلغی در وجه یا حواله کرد شخص ثالثی در تاریخ معینی بپردازد. کسی را که برات را صادر می کند، برات کش یا مُحیل، کسی که باید برات را بپردازد، برات گیر یا مُحالٌ علیه و کسی را که مبلغ برات را دریافت می کند، دارنده برات یا مُحالٌ له می نامند. برات گیر میتواند پرداخت مبلغ برات را قبول یا از پذیرش آن خودداری کند. خودداری از قبول برات را، «نکول» میگویند. «واخواست» یعنی اعتراض دارنده برات به خودداری برات گیر از قبول یا نکول برات یا اعتراض دارنده برات به پرداخت نشدن وجه آن در تاریخ مقرر. واخواست از طریق دادگستری و در فرم مخصوصی انجام می شود. در صورتی که برات با رعایت مقررات قانونی به علت پرداخت نشدن وجه آن، واخواست عدم تأدیه شده باشد، برای تأمین خواسته (توقیف اموال بدهکار، یعنی برات کش، ضامن ها و ظهرنویسان، پیش از شروع به رسیدگی و صدور رأی) نیازی به پرداخت خسارت احتمالی نیست. منظور از عبارت مورد پرسش، این است که درباره برات، صرفا با واخواست عدم تأدیه (عدم پرداخت) می توان درخواست کرد که بدون پرداخت خسارت احتمالی، قرار تأمین خواسته صادرشود. واخواست نکول برای صدور قرار تأمین خواسته، بدون سپردن خسارت احتمالی، کافی نیست.
پرسش: بابت بدهی به فردی به جای صد و نود هزار تومان، یک میلیون و نهصد هزار تومان به حساب شخص ثالثی که طلبکارم معرفی کرده بود، واریز کردم. بعد از تماس های مکرر فقط یک میلیون و صد هزار تومان را برگشت داده و طلبکارم مدعی است اختلاف حساب قبلی داریم ، در صورتی که مدرکی در این باره ندارد. چه باید بکنم؟
پاسخ: شما می توانید به شورای حل اختلاف مراجعه و با استناد به دلایل و مدارک مربوط به منشأ دین خود به طلبکار، اثبات کنید که بیش از صد و نود هزار تومان بدهی نداشته اید و خواستار استرداد وجه شوید.ماده 265 قانون مدنی بیان می کند: «هر کس مالی به دیگری بدهد، ظاهر در عدم تبرع است؛ بنابراین اگر کسی چیزی به دیگری بدهد، بدون این که مقروض آن چیز باشد، می تواند استرداد کند.» یعنی اگر شخصی به عنوان مثال، مبلغی پول به دیگری بدهد ادای دین تلقی می شود و به این معناست که دینش را پرداخته است.
اگر پرداخت کننده بخواهد وجه پرداختی را باز پس گیرد باید ثابت کند که مقروض نبوده است. البته در این که دادن چیزی به دیگری نشانه وجود دین به اوست و پرداخت کننده باید دلیل بیاورد تا آن را استرداد کند، بین حقوق دانان اختلاف است ولی رویه قضایی به این تمایل دارد که پرداخت کننده چون مدعی استرداد است، موظف به آوردن دلیل برای باز پس گرفتن مال است.
پرسش:سلام، خانمی 20 سال است که در عقد موقت من است. آیا بعد از مرگم از اموالم ارث می برد؟
پاسخ:خیر، به موجب ماده940 قانون مدنی، «زوجین که زوجیت آنها دایمی بوده و ممنوع از ارث نباشند از یکدیگر ارث می برند.» بنابراین رابطه زناشویی حاصل از ازدواج موقت از موجبات ارث نیست و مدت ازدواج موقت هر چند طولانی باشد تأثیری در این حکم ندارد.