هشتم آبان، سالگرد درگذشت شادروان قیصر امینپور، شاعر معاصر و محبوب کشورمان با روحیه لطیف مثال زدنی اش است. زنده یاد امین پور بر اساس ابیات اول مثنوی مولوی با مطلع «بشنو از نی چون شکایت میکند» که به «نی نامه» معروف است، مثنوی «نینامه» خود را در ۲۵ بیت سرود و به عنوان آخرین شعر در کتاب «آینههای ناگهان» منتشر کرد. قیصر، واقعه کربلا را در این مثنوی فقط با «نی» روایت و تصویرهای زیبایی خلق می کند. استاد علی موسوی گرمارودی درباره این مثنوی میگوید: «...شعر حتی یک کلمه اضافه ندارد و با صدای بلند میگویم: پهلو به پهلوی برجستهترین شعرهای آیینی فارسی از آغاز تا امروز میزند». بیت هایی از این مثنوی زیبا را با هم می خوانیم:
خوشا از دل نم اشکی فشاندن
به آبی آتش دل را نشاندن
خوشا از نی خوشا از سر سرودن
خوشا نی نامه ای دیگر سرودن
نوای نی نوای بی نوایی است
هوای ناله هایش، نینوایی است
خدا چون دست بر لوح و قلم زد
سر او را به خط نی رقم زد
دل نی ناله ها دارد از آن روز
از آن روز است نی را ناله پرسوز
غم نی بند بند پیکر اوست
هوای آن نیستان در سر اوست
دلش را با غریبی، آشنایی است
به هم اعضای او وصل از جدایی است
سرش بر نی، تنش در قعر گودال
ادب را گه الف گردید، گه دال
ره نی پیچ و خم بسیار دارد
نوایش زیر و بم بسیار دارد
سری برنیزه ای منزل به منزل
به همراهش هزاران کاروان دل
چو از جان پیش پای عشق سر داد
سرش بر نی، نوای عشق سر داد
به روی نیزه و شیرین زبانی
عجب نبود ز نی شکرفشانی
اگر نی پرده ای دیگر بخواند
نیستان را به آتش می کشاند
سزد گر چشم ها در خون نشینند
چو دریا را به روی نیزه بینند
شگفتا بی سر و سامانی عشق
به روی نیزه سرگردانی عشق
ز دست عشق در عالم هیاهوست
تمام فتنه ها زیر سر اوست