بزرگداشت
تعداد بازدید : 39
سلمان فارسی؛ جست و جو گر حقیقت
رودسری- سلمان فارسی، صحابی ایرانی رسول خدا(ص)، در نخستین سال هجرت و در ماه جمادی الاول، اسلام آورد. «طبری» در کتاب «تاریخ الامم و الملوک» می نویسد:«کنیه سلمان فارسی، ابوعبدا... بود. وی در روستایی که نزدیک اصفهان قرار داشت، به دنیا آمد. برخی می گویند زادگاهش شهر رامهرمز بوده است.» «ابن سعد» در «طبقات الکبری»، زادگاه سلمان را روستای «جی» در اصفهان می داند. او در خانواده ای ثروتمند متولد شد. پدرش، که «طبری» وی را «بوذخشان» معرفی کرده است، از زمینداران و دهقانان بزرگ منطقه خود بود. از جوانی سلمان اطلاع چندانی در دست نیست؛ همین قدر می دانیم که از عنفوان جوانی تشنه حقیقت بود؛ روحیه جست وجوگرش، او را با مسیحیت آشنا کرد و مدتی بعد، دین زرتشتی را کنار گذاشت و پیرو آیین مسیح شد. خانواده اش که تغییر مذهب سلمان را بر نمی تابیدند، او را زندانی کردند و برای بازگشت به آیین اجدادی اش، تحت فشار گذاشتند؛ اما سلمان از زندان گریخت و خود را به موصل رساند. او در موصل مدتی در یک دیر، کنج عزلت گزید و هنگامی که از راهبی شنید به زودی پیامبر آخرالزمان در حجاز ظهور خواهد کرد، بار سفر بست و راهی این سرزمین شد. در همین سفر بود که اعراب «بنی کلب» او را اسیر کردند. «طبری» می نویسد:«سلمان توسط افرادی از بنی کلب اسیر شد. او را چون برده ای به یثرب بردند و یکی از یهودیان وادی القری، سلمان را خرید و به کارگری گرفت.» زمانی که رسول خدا(ص) از مکه به مدینه هجرت کردند و خبر ورود آن حضرت به گوش سلمان رسید، فوراً خود را به پیامبراکرم(ص) رساند و پس از مشاهده نشانه های نبوت، اسلام آورد. ظاهراً سلمان پس از اسلام آوردن، مورد آزار و اذیت ارباب یهودی اش قرار گرفت. به همین دلیل، رسول خدا(ص) و تعدادی از اصحاب برای آزادی وی اقدام کردند. به نوشته «ابن هشام»، در «سیرةالنبویة»، «بهای آزادی سلمان، غرس ۳۰۰ یا ۴۰۰ اصله درخت خرما و ۴۰ اوقیه [ظاهراً هر اوقیه معادل 7 مثقال بوده است] طلا بود که از سوی رسول خدا(ص) و با کمک صحابه پرداخت شد.» پیامبراسلام(ص) پس از آزادی، نام سلمان را برای او برگزیدند؛ تا پیش از آن وی را به اسم ایرانی اش، «روزبه» می خواندند. به نوشته «ثقةالاسلام کلینی» در جلد دوم «اصول کافی»، پیامبراکرم(ص) در روز اخوت، سلمان و ابوذر را برادر دینی یکدیگر قرار داد. سلمان فارسی، در دوران حیات رسول خدا(ص) پیوسته در کنار آن حضرت بود و از دریای معارف الهی پیامبرخدا(ص) بهره مند شد. پیامبراکرم(ص) سلمان را گرامی می داشت و او را در زمره اهل بیتش قرار داده بود. به نوشته «آیت ا... سبحانی» در کتاب ارزشمند «فروغ ابدیت»، سلمان همواره مورد عنایت رسول خدا(ص) بود و آن حضرت افسار ناقه دختر گرامی اش، حضرت فاطمه زهرا(س) را در شب عروسی به دست سلمان سپرد تا آن حضرت را تا منزل همسر بزرگوارش، امیرمؤمنان(ع) مشایعت کند. سلمان پس از رحلت پیامبراسلام(ص) در زمره دوستان و همراهان امام علی(ع) بود و سرانجام، در سال 36 هـ.ق در مدائن درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد. سلمان فارسی عمری طولانی داشت و برخی مورخان، سن وی را در زمان وفات بیش از 100 سال می دانند.