فادرانی-تا پیش از این قطر به عنوان مرکز حل و فصل دعوا های عربی شناخته می شد. اما حالا موضوع فرق کرده است، قطر خود یک پای دعواست. تحلیل گران معتقدند این روزها مرکز دیپلماسی عربی جابه جا شده است. گفته میشود کویت فردا (دوشنبه) میزبان نشست بینالمللی درباره بحران قطر است و ورود وزیر خارجه انگلیس به خاورمیانه احتمال این نشست را پررنگتر میکند. این در حالی است که وزارت خارجه آمریکا روز جمعه اعلام کرد، رکس تیلرسون، وزیر امور خارجه آمریکا در ماموریتی مشابه، روز دوشنبه به کویت میرود. با این اوصاف احمد جارا...، سردبیر روزنامه السیاسه کویت فاش کرد که نشست وزیران خارجه آمریکا، آلمان، انگلیس و دیگر کشورهای اروپایی روز دوشنبه در کویت با هدف تدوین نقشه راهی برای مسئله قطر تحت نظارت بینالمللی است.
ریسک بالا برای کویت به عنوان میانجی
واقعیت این است از زمانی که کشورهای عربی روابط تجاری و دیپلماتیک خود را با دوحه قطع کردند، کویت (و عمان) نقشی بیطرف را در دعوا برگزیدند و امیر صباح الاحمد الجابر آل صباح به سرعت به مذاکره کننده در میان طرفین منازعه تبدیل شد.«بیطرفی» کویت در درگیری میان اعضای شورای همکاری خلیج فارس با توجه به سابقه این کشور در تلاش برای پیوند طرفهای متخاصم در منطقه، دور از انتظار نبود. تلاش سال گذشته کویت برای حل مشکل جنگ داخلی یمن با میزبانی چندین نشست که پشتیبانی سازمان ملل را داشتند، نشانگر رویکرد دیپلماتیک این کشور عرب خلیج فارس در منازعات خاورمیانه است، حتی با وجود آنکه نشستها شکست خوردند.فارغ از موفقیت یا ناکامی میانجیگری کویت در بحران قطر، اجماعی در خاورمیانه وجود دارد که امیر صباح یکی از بهترین گزینههای منطقه برای میانجیگری در منازعات است. امیر کویت با توجه به قدمت زمامداریاش، در منطقه قابل احترام است. او پیش از آنکه امیر کویت شود، از سال ۱۹۶۵ تا ۲۰۰۳ وزیر خارجه و از ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ نخست وزیر کشورش بود و مدتهاست که چهرهای شناخته شده در میان رهبران شورای همکاری خلیج فارس محسوب میشود.در اوایل دهه ۱۹۹۰، کویت ایران را عاملی بازدارنده در برابر خصومت عراق میدید و از آن زمان روابطی تقریباً عادی با تهران برقرار کرد. این پیوند باعث شد تا کویت به عنوان یک پل دیپلماتیک میان عربستان سعودی و سایر کشورهای سنی از یکسو و تهران از سوی دیگر، عمل کند.با توجه به ترکیب مذهبی کویت که یکسوم جمعیت آن را شیعیانی تشکیل میدهند که به آل صباح وفادارند، دولت کویت سعی میکند تا از نزدیکی زیاد به ریاض در برخی مسائل منطقهای، پرهیز کند تا آثار تفرقهافکن آن به جامعه این کشور سرایت نکند. برای مثال، حمایت نظامی کویت از خاندان حاکم آل خلیفه در بحرین در برابر شورشهای ۲۰۱۱، به اعزام نیروی دریایی محدود شد. کویت علیرغم خواست نمایندگان سلفی مجلس برای پیوستن به نیروهای امارات و عربستان، از اعزام نیروی زمینی برای سرکوب تظاهرکنندگان شیعه در خیابانهای بحرین، پرهیز کرد. زمانی که بحران قطر ایجاد شد، کویت به سرعت بیطرفی خود را اعلام کرد و خواستار آن شد تا میانجیگری کند. امیر کویت طی روزهای ششم و هفتم ژوئن با مقامهای سعودی و اماراتی در جده و دبی دیدار کرد و پس از آن برای ملاقات با مقامهای قطری به دوحه رفت. امیر کویت در ماه جاری حمایت جمعی از کشورها مانند آمریکا، عمان، مراکش و سودان را به خود جلب کرد.در نهایت، در آینده باید دید که آیا میانجیگری امیر و مذاکراتش باعث برقراری مجدد روابط کشورهای درگیر در بحران قطر خواهد شد یا خیر. به ویژه آن که این روزها امارات و عربستان فشارهای زیادی را برای پیوستن کویت به کشورهای تحریم کننده قطر وارد می کنند.