تحلیل روز
تعداد بازدید : 71
رویکرد«نتیجه گرایی» یا «حساسیت زایی»؟
نویسنده : دکترحامدرحیم پور
سفر هزاران کیلومتری نفتکشهای ایران از خلیج فارس تا دریای سرخ و دریای مدیترانه و اقیانوس اطلس و دریای کارائیب و سپس رسیدن به سواحل ونزوئلا،ضربه جانانه ای به آمریکایی هاست اما در عین حالی که ما نباید ارزش پیروزی خودمان را با دست خودمان پایین بیاوریم یا آن را نادیده بگیریم و تبلیغ نکنیم ولی نباید بیش از اندازه حریف را تحقیر کرد که برای حفظ وجهه خود مجبور به واکنش و پاسخ شود. به طور کلی در پروژه افتخار آمیز ارسال نفتکش ها با دو رویکرد نتیجه گرایی یا حساسیت زایی مواجه ایم.به نظر می رسد در رویکرد دوم ریسک ومخاطره کار به دلایل چندگانه از جمله ویژگی حیاط خلوت بودن منطقه بازی برای آمریکا و دیگری این که ترامپ برای فرار از مهلکه کرونا و پیامدهای منفی اقتصادی آن نیاز به یک بهانه دارد ،افزایش می یابد،بنابراین مادامی که سه نفتکش دیگر ما در سواحل ونزوئلا پهلو نگرفته اند ، معقول کردن لحن مربوط به این جریان وانتقال آن به سوی یک اداره متمرکز روانی که مسئولیت آن به عهده یک مرجع و فرد شده ودیگر سخنگویان وسازمان ها،مکلف به هماهنگی کامل با آن فرد یا مرجع باشند، از ضرورت های اجتناب ناپذیر وملاک مدیریت سنجیده برای این کار است . چه ما بخواهیم و چه نخواهیم و چه تبلیغ کنیم و چه تبلیغ نکنیم، دنیا و افکار عمومی دنیا صرف رسیدن نفتکش ها به ونزوئلا را به مثابه پیروزی و قدرت نمایی ایران و شکست و تحقیر آمریکا تحلیل و ارزیابی خواهند کرد. شاید چندان لازم نباشد ما به عنوان ایران این پیروزی و شکست را دوجانبه و بین آمریکا و ایران تبلیغ کنیم تا این که برخی کشورها مجبور شوند بین ایران و آمریکا یکی را انتخاب کنند؛ بلکه ما باید این خط خبری و تبلیغاتی را کار کنیم که قواعد و مقررات و معاهدات بین المللی از جمله آزادی دریانوردی و حق تجارت آزاد بین کشورها بر سیاست زورگویانه و اقدامات خلاف عرف و مقررات بین المللی آمریکا پیروز شده است. ما باید آمریکا را در مقابل معاهدات بین المللی و مسئولیت دولت ها مبنی بر رعایت آن ها قرار دهیم. ما باید بگوییم صلح و امنیت بین المللی، امنیت دریانوردی و ... پیروز واقعی هستند. ما باید بگوییم آمریکا آن قدر معاهدات، قواعد و مقررات بین المللی را نقض کرده که اکنون که امنیت و آزادی دریانوردی را رعایت کرده و به بدیهی ترین مسئولیت خود به عنوان یک دولت عمل کرده، دنیا فکرمی کند اتفاق خاصی افتاده است. ما باید آمریکا را به عنوان یک کشور خاطی و سرکش معرفی کنیم و اقدام این کشور در تعرض نکردن به نفتکش ها را تمکین این کشور به معاهدات بین المللی جابیندازیم و این مطالبه را به دیگر حوزه ها تسری دهیم. ما باید آمریکا را به عنوان یک کشور بدهکار به نظم و امنیت بین المللی معرفی کنیم. درصورت جا افتادن و جا انداختن این خط خبری و تبلیغاتی، کشورهای عضو گروه لیما در آمریکای جنوبی و کشورهای دیگر، نه تنها فضای چندانی برای چرخش به سمت آمریکا و حمایت از این کشور نخواهندیافت بلکه واشنگتن را درانجام هرگونه اقدام غیرمترقبه با نفتکش ها یا در آینده در مسائل و حوزه های مشابه دیگر در تنگنا و مضیقه بیشتری قرار خواهند داد.