درگذشت دکتر ناصح،استاد پیشکسوت ادب فارسی
محمدمهدی ناصح در ۸۲سالگی از دنیا رفت. به گزارش ایسنا، این پژوهشگر و استاد پیشکسوت زبان و ادبیات فارسی روز پنجشنبه ۱۹ اسفندماه درگذشت. محمدمهدی ناصح در سال ۱۳۱۸ متولد شد. او پژوهشگر ادبیات فارسی، مصحح و استاد بازنشسته دانشگاه فردوسی مشهد بود. ناصح برای تصحیح کتاب «روضالجنان و روحالجنان فی تفسیرالقرآن» (بههمراه محمدجعفر یاحقی) برگزیده کتاب سال ایران شد. از آثار او میتوان به «راهنمای نگارش و ویرایش»، «شعر دلبر: دوبیتیهای عامیانه بیرجندی»، «شعر نگار: دوبیتیهای عامیانه بیرجندی»، «شعر غم»، «گزیده مرصادالعباد»، «گنج شایگان: معرفی پاسداران زبان فارسی در شبه قاره هند و پاکستان» و... اشاره کرد. موسسه فرهنگی شهرکتاب در متنی دراینباره نوشته است: «بازگشت همه به سوی اوست. با کمال اندوه و تاسف بسیار، دکتر محمدمهدی ناصح ،استاد بازنشسته دانشگاه فردوسی مشهد روز پنجشنبه نوزدهم اسفند روی در نقاب خاک کشید و به ملکوت اعلی پیوست. روح پاک این استاد وارسته، نیکنهاد و مهربان در سرای باقی، مینوی و شادمان باد. مرکز فرهنگی شهرکتاب درگذشت دکتر ناصح را به خانواده محترم ایشان و اصحاب فرهنگ و اندیشه تسلیت میگوید. نامش همیشه زنده و یادش گرامی باد.»روزنامه خراسان نیز درگذشت این استاد پیشکسوت را به خانواده گرامیاش و شاگردان و استادان گرانمایه دانشگاه فردوسی تسلیت میگوید و برای ایشان علو درجات از درگاه خداوند متعال مسئلت میکند.
یادداشت
آن «ناصح»ِ مشفق
نعمت ا... پناهی-دکتر محمد مهدی ناصح، استاد ممتاز دانشگاه فردوسی مشهد، عصر پنج شنبه 19 اسفند 1400 جاودانی شد. در دوران کرونا که مرگ ارزان شده، خبر درگذشت استاد ناصح همچنان تلخ است و دردناک. از دست دادن کسی که خود از شاگردان نوادر دوران مثل دکتر غلامحسین یوسفی و سید جلال الدین آشتیانی بود و کلاس دکتر شریعتی را هم درک کرده بود، اندوهبار است. سال 1350 است که دکتر ناصح اولین دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی در رشته زبان و ادبیات فارسی می شود. سال 1353 نیز به دعوت دکتر غلامحسین یوسفی در وزارت علوم به تدریس می پردازد و تا پایان عمر در کسوت استادی باقی می ماند. دانشجویان دکتر ناصح به خوبی می دانند که استاد با چه عشق و خلوصی در کلاس حاضر می شد. هرگز خشم و خروشی در کلاس از او ندیدم. سخنان مشفقانه همراه با تبسم همیشگی اش را از هیچ کس دریغ نمی کرد. ته لهجه بیرجندی استاد ناصح، کلامش را می آراست و نگاه نافذش مجذوب کننده بود. هیچ تظاهر و تفاخری در کار استادی اش دیده نمی شد. مقام فاخر استادی را مسیر صعود به مسند قدرت و جاه قرار نداد. حاشا که به دام کتاب سازی و مقاله دزدی به رسم اهل زمانه بیفتد. باور به تقوای علمی او را از بهره کشی منفعت طلبانه از دانشجویانش منع می کرد. حرمت و سیرت استادی همیشه به وضوح در رفتار و کردارش عجین شده بود. منزل پر رونق استاد ناصح با کتابخانه ای غنی، محفلی بود برای سخن گفتن از خاطرات دیرین و چشیدن طعم اخلاق و ادب در وسیع ترین مفهوم خود. سخاوتمند بود و به دیگران کتاب هدیه می داد... دردا و دریغا استادی از میان رفت که سرشار از مهربانی و مهرورزی بود. نام نیک و سیرت نیکو و پاک زیستن را از زنده یاد دکتر محمد مهدی ناصح به یادگار میبریم و بر روان آن استاد بی همتا درود می فرستیم.