در روزهای اخیر جسته و گریخته شاهد شکایت کاربران از برخی نانوایی‌ها به دلیل کاهش وزن چانه‌های نان هستیم. در گزارشی که از صدا و سیما پخش شد مردم از نازک شدن نان‌ها و کمتر شدن وزن آن‌ها در برخی نانوایی‌ها نسبت به گذشته انتقاد و شکایت داشتند. البته در همین گزارش درباره فروش کیلویی نان که می‌تواند راهکاری برای جلوگیری از کاهش وزنِ چانه و کم فروشی نان شود هم گفته شد. موضوعی که فراهم آوردن ساز و کار آن چندان دشوار نیست و فقط کافی است در هر نانوایی یک ترازوی دیجیتال اضافه شود. کاربری نوشت: «موضوع مهم‌تر از کم فروشی، کیفیت پایین نان بعضی نونوایی هاست که انگار برای این که مشتری نداشته باشن بی کیفیت‌تر می‌زنن تا راحت‌تر آرد شون رو توی بازار آزاد بفروشن.»

 

ادعای حضور وزیر کار به همراه هیئتی 43 نفره در یک نشست بین‌المللی مورد توجه کاربران شبکه‌های اجتماعی قرار گرفت. حسب اطلاعات مندرج در سایت سازمان بین‌المللی کار، نشست مجمع سالانه این سازمان از ۲۷ ماه می‌میلادی جاری به مدت دو هفته آغاز خواهد شد و این اجلاس به صورت آنلاین هم قابل مشاهده است. آنلاین بودن اجلاس باعث شد تا بسیاری از کاربران به ادعای حضور با هیئت 43 نفره وزیر کار واکنش نشان دهند. برخی با برآورد قیمت هر روز اقامت در ژنو نوشتند که اگر فقط ۴۰ نفر از این افراد به طور متوسط ۷ روز در اجلاس شرکت کنند، حدود صد هزار یورو ارز از کشور خارج خواهد شد. کاربری نوشت: «نباید فقط این طور به موضوع نگاه کرد قطعا حضور و ملاقات های حاشیه جلسه مهم است.» کاربری هم نوشت: «شاید این حضور باعث گشایش‌های اقتصادی زیادی بشه که صد هزار یورو توش گم باشه.»

 

روز گذشته صحبت‌های چهار سال پیش مدیر کل وقت بهبود تغذیه وزارت بهداشت در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد که آن زمان گفته بود: «مصرف روزانه 3 لیوان شیر برای هر نفر ضروری است.» کاربران با بازنشر این صحبت و محاسبه قیمت شیر اعلام کردند که یک خانواده 4 نفره باید برای خوردن روزانه هر نفر 3 لیوان شیر حدود 2 میلیون تومان پرداخت کند. قیمت شیر پاکتی این روزها از 15 هزار تومان شروع می‌شود. کاربری نوشت: «یعنی با 300 هزار تومان پول یارانه‌ای هم که می‌گیریم نمی‌تونیم روزی 3  لیوان شیر بخوریم بعد صدا و سیما توی یک گزارش می‌گه مردم با پول یارانه برای یک ماه شون خرید کنن پول هم براشون اضافه می‌مونه!»

 

افزایش دو برابری حق عائله مندی بازنشسته‌هایی که تاریخ ازدواج یا تاریخ تولد فرزندشان در سال 1401 باشد واکنش‌های زیادی  به همراه داشت. عائله مندی برای افرادی که قبل از 1401 ازدواج کرده‌اند ۴۰۷ هزار تومان و حق اولاد هم ۱۰۵ هزارتومان محاسبه می‌شود اما در صورتی که تاریخ ازدواج بازنشسته و تاریخ تولد فرزند یا فرزندان شان در سال ۱۴۰۱ ثبت شده باشد، مبلغ عائله‌مندی ۸۱۴ هزارتومان و حق اولاد نیز ۳۱۶ هزار تومان خواهد بود. در همین حال روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی به قلم بنی اسدی نوشت: «سال 1401 سال عروسی بازنشستگان است و دولت برای «جوان» سازی جامعه دست به دامان بازنشستگان شده.»

 

ویدئویی از فرد سالخورده‌ای که عصا زنان خود را به موتور سه چرخی می‌رساند و در بخش عقب آن می‌نشیند در شبکه های اجتماعی دست به دست شد که علت بازنشر بالای آن به دلیل این بود که فردی که در عقب سه چرخ می نشیند ایرج صفاتی نماینده سه دوره مجلس شورای اسلامی از آبادان و۹  سال رئیس دیوان محاسبات کشور در سال‌های قبل بوده است. کاربری نوشت: « قرار بود همه مسئولان توی انقلاب اسلامی این طور ساده باشن و به دور از تجمل اما بعضی بر#خر_مراد نشستن.» کاربر دیگری نوشت: «اوضاع زندگی برخی مسئولان طوری شده که مسئولانی رو که بعد از ترک مسئولیت مثل ایرج صفاتی دارای مال و منالی نیستند باید با ذره‌بین یافت.» کاربری هم نوشت: «با ارزونی اون سال‌ها اگه نتونسته برای خودش ماشین بخره دیگه الان محاله بتونه.» 

 

برند اسپانیایی بالنسیاگا که در شهر پاریس فرانسه قرار دارد، در اقدامی عجیب کفشی طراحی کرده که ظاهری کثیف و کهنه دارد و آن را با قیمت 1800 دلار یعنی حدود 50 میلیون تومان به فروش می‌رساند.  البته این کفش‌ها واقعاً کهنه نیستند و تنها طراحی آن به این صورت انجام شده است تا کاملاً کهنه و کثیف به نظر بیاید. نکته عجیب‌تر از طراحی این برند اسپانیایی این است که ظاهرا با استقبال خوبی هم همراه شده و فروش مدل جدید بیش از مدل‌های دیگر بوده است. کاربری نوشت: «وضع مد طوری شده که به اسم مد هر چیزی رو به آدم قالب می‌کنن.» کاربری هم نوشت: «من با این کفش روم نمی‌شه برم نون بگیرم چه برسه به این که 50 میلیون هم بهش پول بدم.»

 

ناصری - دیگر نام شان از شمارش خارج است؛ کودکانی که تلخ و شیرین زندگی را نچشیده، طعمه هوتگ‌ها می‌شوند و جان شان را در این گودال‌های آب از دست می‌دهند. متاسفانه در ادامه غرق شدن‌ها در هوتگ‌ها روز گذشته هم دختر بچه‌ای 11 ساله در روستای «زهرآپ» با هدف سیراب کردن دام کنار هوتگی در نزدیکی روستا می‌رود که در پی سر خوردن داخل هوتگ می‌افتد و غرق می‌شود. این دختر بچه ششمین نفر است که در طول هفته گذشته در پی غرق شدن در هوتگ‌های منطقه بلوچستان واقع در جنوب استان سیستان و بلوچستان جان خود را از دست داده و گویی سریال تلخ قربانیان هوتگ پایان ندارد. بر اساس گزارش‌ها، پنج نفر از قربانیان کودک بودند و نفر دیگر یک زن ۳۰ ساله بوده است. 

گودال‌هایی برای سیراب شدن

در مناطقی از استان سیستان و بلوچستان که به آب لوله‌کشی دسترسی ندارند، به صورت سنتی گودی (هوتَگ) برای جمع شدن آب باران حفر یا به صورت طبیعی ایجاد می‌شود و انسان و حیوانات از آب آن، به صورت مشترک برای شرب استفاده می‌کنند. هوتگ‌ها همجوار خانه‌های روستایی ساخته می‌شود و گاهی تا 10 هزار مترمکعب آب ذخیره دارد که تا یک سال می‌تواند بدون این که بارانی ببارد دوام داشته باشد و از آن‌ها استفاده شود، اما همین گودال‌های پر آب که تنها راه چاره و تدبیر روستاییان برای رهایی از بی‌آبی و تشنگی هستند، سالانه ده‌ها کودک و گاهی زن و مرد را به کام مرگ می‌کشانند. کودکانی که با جثه‌های کوچک، اما با دبه‌هایی بزرگ، به هوای کشیدن آب از این هوتگ‌ها گاهی پای‌شان می‌لغزد و به داخل این گودال‌ها سقوط می‌کنند یا به هوای بازی در این تنها سرگرمی طبیعی روستا جان‌شان را از دست می‌دهند.

نقص عضو برای یک کوزه آب

علاوه بر غرق شدن در هوتگ، گاهی گاندو‌ها هم بلای جان اهالی و به خصوص کودکان این مناطق هستند. مدتی پیش بود  که خبر دلخراش حمله گاندو به حمزه، پسر بچه‌‌ای هشت ساله از اهالی یکی از روستاهای شهرستان چابهار نظرها را به خود جلب کرد. پیشتر هم دختر بچه‌‌ای به نام حوا، ساکن روستای کشاری هنگام برداشت آب، از سوی گاندو یا همان تمساح پوزه ‌کوتاه ایرانی هدف حمله قرار گرفت و دست خود را برای همیشه از دست داد. جز او کودکان دیگری هم به دلیل حمله این خزندگان جان شان را از دست داده یا قطع عضو شده‌اند. با این حال به گفته برخی بومیان مناطق روستایی چابهار، هر ساله در فصل تابستان این گاندو‌ها یک تا دو قربانی می‌گیرند که معمولا هم از کودکان هستند، کودکانی که معمولا یا با دبه‌های آب بر سر آبگیر می‌آیند تا آب به خانه‌های خود ببرند یا کمی در کرانه این آب‌ها بازی می‌کنند. نوعی بازی که می‌تواند برای شان حکم بازی با مرگ را داشته باشد.

رعیت نواز-   سال‌های درازی است که  در کشور ما هم به موازات اقتصاد جهانی برای کوچک ‌سازی بخش دولتی و واگذاری اقتصاد به مردم که یکی از تئوری‌های ثابت اقتصاددانان  جهانی برای  توسعه و رشد اقتصادی است،  سیاست خصوصی‌سازی به مرحله اجرا رسیده است که اصل «44» نیز به همین منظور در اول خرداد سال 1384 به عنوان یک راهکار و برنامه از پیش تعیین شده راهبردی از سوی رهبر انقلاب مشخص شد. اما طی این سال‌ها خصوصی‌سازی در کشورمان تجربه موفقی نداشته و نتیجه آن هم واگذاری‌هایی بوده که عمدتا یا به تعطیلی آن بنگاه اقتصادی منجر شده یا بعد از مشکلات فراوان دوباره به دست دولت بازگشته که واگذاری‌های هفت تپه، ماشین سازی تبریز و. .. از این دسته‌اند.  البته در بسیاری از خصوصی‌سازی‌ها هم عملا خصوصی‌سازی صورت نگرفته و  شرکت‌های شبه ‌دولتی به عنوان برندگان عرضه‌های اولیه معرفی شده‌اند و عملا مالکیت و حاکمیت شرکت‌های دولتی که باید به شرکت‌های خصوصی واگذار و منتقل شود به همان بخش‌های دولتی اما در قالب صندوق‌های تامین اجتماعی، سرمایه‌گذاری، بیمه‌ای،‌ بانکی و‌.‌.‌. واگذار شده است. به گفته غلامرضا  شافعی، رئیس اتاق بازرگانی که  روز گذشته در نخستین رویداد بین‌المللی خصوصی‌سازی در اقتصاد ایران سخن می‌گفت  نوعی بدبینی  به خصوصی‌سازی در جامعه ایجاد شده  که او این گونه آن را توصیف می‌کند: «در سطح جامعه این باور عمومی شکل نگرفته است که تنها راه نجات اقتصاد کشور، مردمی و خصوصی کردن اقتصاد است. برای همین است که واگذاری‌ها به بخش خصوصی با نگرانی، حساسیت، هزاران تردید و در نهایت با انبوهی از مشکلات، صورت می‌گیرد.  این رویکردها اعتماد بخش خصوصی را به دولت از بین می‌برد.»  به هر حال ارزیابی‌ها هم نشان می‌دهد به هیچ‌ کدام از اهداف خصوصی‌سازی در کشور نزدیک نشده‌ایم و به‌ جای این که خصوصی‌سازی به ‌سمت اقتصاد مولد حرکت کند، حرکتی معکوس داشته است. بر اساس آن چه خواندید در سالروز ابلاغ سیاست‌های کلی اصل 44 قانون اساسی به سراغ روند خصوصی‌سازی در کشورمان رفته و از مشکلات و پیش نیازهای رفع این معضل پیش روی خصوصی‌سازی نوشته ایم.