سیدنیما موسوی-تیم بایدن یک بازی دوگانهای را با چین آغاز کرده است. از یک طرف در ماههای اخیر شاهد سفرهای پرشمار مقامات آمریکایی به پکن هستیم، سلسله دیدارهایی که از سفر بیل گیتس به پکن در ماه ژوئن آغاز شد و از طرف دیگر آمریکا در حال محاصره چین با تقویت همکاری های نظامی با کره جنوبی، ژاپن، فیلیپین، هند و استرالیاست. چیزی که تا کنون رخ داده است تمایل نداشتن شیجیپینگ به همکاری با غرب همچون دوران دیپلماسی پینگپنگ در دهه ۱۹۷۰ است. اوج این تنازع جایی است که حتی در کنگره چند ماه پیش حزب کمونیست چین، طیف غرب گرا و در رأس آنان هوجینتائو در انزوا قرار گرفتند.از طرفی از ماه ژوئن تاکنون شاهد سفرهای پر شمار مقامات آمریکایی به پکن هستیم؛ سفر بیل گیتس و دیدارش با شی و در سطح بالاتر سفر بلینکن، جنت یلن و جان کری از مقامات کنونی دولت بایدن و در نهایت هنری کسینجر که چند روز پس از تولد صد سالگی اش به پکن سفر کرد از مصادیق این سلسله سفرهاست. این سفرهای پیاپی را از جهت تأمین مشوق توسط واشنگتن به پکن برای خلل در جبهه شرق آن هم در بحبوحه جنگ اوکراین محسوب می کنیم. سفر بیل گیتس با وعده انتقال فناوری هوش مصنوعی به چین انجام شد و سفر کسینجر نیز در جهت تکرار دیپلماسی پینگ پنگ بود.ولی در عین حال آمریکا مهار شرق را هم زیر نظر دارد؛ حمایت از اعتراضات ۲۰۲۲ در پکن، افزایش همکاری و هم سویی با تایپه را که آخرین آن دو هفته پیش و اعلام بایدن مبنی بر کمک ۳۴۵ میلیون دلاری نظامی به تایوان بود، می توان مصداق سیاست مهار شرق بیان کرد. در عین حال تأسیس دفتر ناتو در ژاپن و موازنه تسلیحاتی آمریکا با اهرم کره جنوبی و فیلیپین و همین طور فروش فناوری ریزتراشه ها از طریق شرکت «میکرون تکنولوژی» و تأسیس شرکت ریزتراشه در گجرات هند از جمله سیاست های مهار چین است. البته چین همپیمانانی همچون کره شمالی، جزایر سلیمان و میانمار را در شرق آسیا دارد و رزمایش اخیر مشترک با روسیه در دریای ژاپن، پیام واضحی به مقامات واشنگتن بود.