اِضاعَت / اضائت
اِضاعَت، اسم مصدر به معنی «ضایع کردن، تباه ساختن» است: گماشتگان تو در اضاعت مال رعیت، دست به اشاعت جور گشاده اند. (وراوینی۴۹)
اضائت ،اسم مصدر به معنی روشن کردن، روشنی دادن است. چو طبع روشنش را در اضائت منقبت گویم به چشمم تاب خورشید درخشان مستعار آید.
برگرفته از کتاب«فرهنگ درست نویسی سخن»،تالیف استاد حسن انوری