اصلانی/ دوازدهم اردیبهشت‌ماه سال 1402 بود که حسن رنگرز در مصاحبه‌ای از دلایل بازگشت دوباره‌اش به کشتی حرف زد. او که مدت‌ها بود ردای مدیریتی بر تن کرده و پست‌هایی چون سخنگو و نایب رئیس فدراسیون کشتی، مدیرکل ورزش و جوانان استان مازندران و نایب رئیسی شورای کشتی آسیا را تجربه کرده بود، به یک‎باره در کسوت سرمربی تیم ملی از صندلی مدیریت بلند شد و روی نیمکت تیم ملی نشست. آن‌هم در شرایطی که برایش پست‌های سیاسی و ورزشی مختلفی کنار گذاشته شده بود و حتی تا نزدیکی صندلی دبیرکلی کمیته ملی المپیک هم پیش ‌رفت؛ اما وسوسه کشتی، آتشی به جان حسن انداخت که خاموش کردنش به این راحتی‌ها نبود. چون وقتی از رنگرز پرسیده شد چرا از مدیریت در ورزش دست کشید و دوباره به کشتی آمد، از حسرتی رونمایی کرد که جای هیچ حرف‌وحدیثی باقی نگذاشت: «یکی از دلایلی که باعث شد به عنوان یک خادم به کشتی برگردم، این بود که کار ناتمام دوران کشتی‌گیری‌ام برای گرفتن مدال المپیک را با بچه‌ها(کشتی‌گیران) تمام کنم. این یک حسرت دایمی است (اشاره به نداشتن مدال المپیک در دوران ورزش حرفه‌ای‌اش). اگر بشود، می‌خواهم این کم‌کاری در قامت کشتی‌گیری را این بار در کسوت مسئول فنی جبران کنم.» حالا اما حسن هم به حسرت دایمی‌اش پایان داد و هم کم‌کاری دوران ورزشی‌اش را در کسوت سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ایران جبران کرد؛ آن هم با قهرمانی تیمش در المپیک 2024 پاریس و کسب 2 طلا، یک نقره و یک برنز. افتخاری که تا ابد در کارنامه حسن رنگرز و فدراسیون کشتی ایران که بهترین شرایط را برای ملی‌پوشان و کادرهای فنی فراهم کرد، ماندگار خواهد شد. پایان حسرت حسن گویا، پایان حضورش در راس کادر فنی تیم ملی کشتی فرنگی است. چراکه از دیروز زمزمه‌هایی درخصوص استعفای احتمالی‌اش از سرمربیگری گوش‌به‌گوش می‌شود. البته فراموش نشود که قرارداد رنگرز هم تا پایان المپیک بود. خودش پیشتر این موضوع را بارها گفته بود: «من تا المپیک تعهد دارم و بعد از آن اصلا نمی‌دانم فضا و نتایج چه خواهد شد. بعد از المپیک هر اتفاقی محتمل است.» از این منظر اما حق کاملا با رنگرز بود. چرا که پایان المپیک 2024 حالا مصادف شده با معرفی وزرای پیشنهادی دولت چهاردهم و با توجه به سابقه مدیریتی و تم نیمه‌سیاسی رنگرز بعید نیست که او دوباره سودای مدیریت در سر داشته باشد. اما مطرح شدن یک‎باره ماجرای استعفای او آن هم در شرایطی که تیم ملی کشتی فرنگی قهرمان المپیک شده و هنوز شیرینی این پیروزی بزرگ در کام ملت است، اتفاق عجیبی است که معلوم نیست نشئت گرفته از کجاست. جالب این‌جاست که رنگرز خودش هم از ماجرا بی‌خبر است و وقتی که درباره صحت و سقم استعفایش از او سوال می‌شود، ابراز بی‌اطلاعی می‌کند: «این خبر را از شما می‌شنوم. اجازه دهید ببینم این خبر در کجا منتشر شده!» وقتی رنگرز این‌طور با احتیاط حرف می‌زند، در واقع می‌داند که ممکن است یک حرف و حدیث کوچک منجر به یک تصمیم غیرمنتظره از سوی رئیس فدراسیون کشتی شده و ماجرای پژمان درستکار تکرار شود. درستکار درحالی و شاید به شوخی استعفایش را نوشت و به رئیس کشتی که دوست دیرینه او بود، داد که دبیر این استعفا را بی‌ برو برگرد قبول کرد تا نشان دهد در زمینه کار با کسی شوخی ندارد و با شناختی که از علیرضا دبیر داریم، اصلا بعید نیست تراژدی پژمان این بار برای حسن تکرار شود. اما آن‌چه تا امروز مشخص است این‌که هنوز هیچ استعفای کتبی به فدراسیون کشتی و علیرضا دبیر نرسیده است که اگر برسد، کار قطعا تمام است. البته این ماجرای پذیرش استعفا در کشتی، مختص به فدراسیون دبیر نیست و با خاطره‌ای که چندی پیش حسن رنگرز تعریف کرد، می‌توان فهمید که کاملا مسبوق به سابقه است. رنگرز برای بازگویی این خاطره، حرف نغز پرمغزی می‌زند: «در فضای اجرایی ایران باید طوری کار کرد که انگار صبح برکنار شده‌ای و نیز طوری کار کرد که انگار قرار است 20 سال بمانی.» او سپس خاطره‌اش از برکناری مربیان کشتی را این‌طور تعریف می‌کند: «یادم می‌آید سال ۲۰۰۲ بود که امیررضا خادم تیمش در جهانی نتیجه گرفته بود و همان‌زمان با محسن مهرعلی‌زاده(رئیس وقت سازمان تربیت بدنی اسبق) به دعوا خورد. خادم نشسته بود و همزمان هم ناهار می‌خورد و هم تلویزیون نگاه می‌کرد که از تلویزیون اعلام شد با استعفای خادم موافقت شده!» پس با این حساب رنگرز به‌خوبی می‌داند که فضای ورزش در ایران چگونه است. شاید برای همین است که وقتی ماه‌ها پیش از المپیک از او پرسیده شد که آینده رنگرز در مربیگری است یا مدیریت، این‌طور پاسخ داد: «عاقبت بخیری مهم‌تر از هر چیزی است.قطع به یقین هیچ مربی از تیغ برکناری یا استعفا در امان نخواهد ماند و مربیان در ایران عاقبت‌بخیر نمی‌شوند.»

سارا مسیحا/در حالی که دو روز بیشتر به آغاز فصل جدید لیگ برتر ایران باقی نمانده، رسانه ها به نقل از سایت ترانسفرمارکت اعلام کردند باشگاه استقلال با فعالیت خود در نقل و انتقالات تابستانی  به گران‎ترین تیم ایران تبدیل شده است. طبق جدیدترین به‎روزرسانی ترانسفرمارکت و پس از جذب اندونگ و کاکوتا دو بازیکن آفریقایی‎تبار توسط استقلال،  ارزش بازیکنان این تیم به بیش از 16 میلیون یورو رسیده تا آبی‌پوشان بالاتر از پرسپولیس، تراکتور و سپاهان گران‎ترین تیم ایران باشند. اتفاقی که با توجه به ریخت و پاش های همیشگی تراکتور و سپاهان و خزانه پر پرسپولیس با توجه به فروش بازیکن و درآمدهای آسیایی اش، قابل تامل است. قرار گرفتن استقلال در صدر باشگاه های ایرانی در حالی رخ داده که مدیران باشگاه های لیگ برتری با وجود اصرار چند باشگاه برای افزایش سقف بودجه برای فصل آتی با افزایش آن مخالفت کردند و باشگاه استقلال هم اعلام  و تاکید کرده که به قانون سقف بودجه پایبند و متعهد است. با این حال صدرنشینی استقلال در جدول گران ترین تیم های ایرانی ارزش افزوده خاصی برای آبی ها نداشته چراکه دغدغه اصلی این باشگاه زمین اختصاصی برای انجام دیدارهای خانگی در لیگ برتر و لیگ نخبگان است. موضوعی که با وجود ترمیم و بازسازی ورزشگاه تختی تهران حل نشده و استقلال امیدوار است ورزشگاه آزادی هرچه زودتر به چرخه میزبانی لیگ برتر و مسابقات بین المللی برگردد. نکته جالب دیگری که درباره گران ترین تیم ایران می توان به آن اشاره کرد این که جلال الدین ماشاریپوف و مهرداد محمدی در لیست گران ترین و ارزشمندترین بازیکنان لیگ قرار دارند اما هر دو پایین تر از سه ستاره پرسپولیس و تراکتور در جدول گران ترین بازیکنان هستند. در واقع در فهرست ارزشمندترین و گران ترین بازیکنان لیگ برتر ایران صدرنشینی از آن استقلالی ها نیست و اوستون اورونوف ستاره ازبکستانی تیم پرسپولیس با 5/2 میلیون یورو در صدر قرار دارد و محمدحسین کنعانی زادگان با 2/2 میلیون یورو و ریکاردو آلوز ستاره پرتغالی تراکتور با 8/1 میلیون یورو گران ترین بازیکنان لیگ برتر ایران محسوب می شوند و ماشاریپوف و مهرداد محمدی در رده چهارم و پنجم قرار دارند. جالب این که مهدی ترابی و علیرضا بیرانوند دو بازیکن ملی پوش و سابق پرسپولیس هم که به تازگی به تراکتور پیوسته اند جزو 10 بازیکن گران قیمت لیگ برتر هستند و ترابی ششمین و بیرانوند هشتمین بازیکن گران قیمت محسوب می شوند. کوین یامگا، رضا اسدی و ایوب العملود بازیکنان استقلال، سپاهان و پرسپولیس دیگر بازیکنان فهرست 10 نفره ارزشمندترین و گران ترین بازیکنان لیگ برتر هستند. به زبان ساده تر چهار تیم بالای جدول فصل گذشته گران ترین تیم ها هستند و گران ترین بازیکنان را هم در اختیار دارند و به نوعی انحصار ایجاد کرده اند و قطعا رقابت 12 تیم دیگر لیگ برتری با این چهار تیم که نمایندگان ایران در لیگ نخبگان و لیگ قهرمانان هم هستند، بسیار سخت است و هر سال هم سخت تر می شود.

امیر حسین زارع آزادکار سنگین وزن ایران پس از کسب مدال نقره المپیک 2024 پاریس با انتشار یک پست در صفحه اینستاگرامش از مردم عذرخواهی کرد و وعده داد که هزینه کاستی‌ها را جبران و پاسخ حیله و رندی‌ها را با تاوانی بزرگ بدهد. زارع در بخشی از این پست نوشت: «با شما مردم کشورم پیمان می‌بندم که هزینه کاستی‌ها را جبران و پاسخ حیله و رندی‌ها را با تاوانی بزرگ بدهم. عهد می‌بندم که نتیجه بی‌احترامی به ایران و فرزندانش پایانی تلخ و هضم‌نشدنی داشته باشد. این نه تهدید است و نه تحریک؛ یک وظیفه کاملا ملی و حیثیتی است.»