دانش پور- کم نیستند بیمارانی که ناخواسته و از بد روزگار ، گرفتار نوعی از بیماری شده اند که زنده ماندنشان در گرو دریافت قطره های خون دیگران است. کم نیستند کودکانی که پا به دنیا می گذارند اما از همان اول گرفتار درد وسختی هستند و دچار بیماری های وراثتی . " نوشین " یکی از همین کودکان است که سهمش از زندگی بیماری تالاسمی است. کم خونی، او را از همان ماه های اول تولد به بیمارستان کشانده است تا شاید با تزریق خون بتواند کمی آرام تر زندگی کند. سخت است که بخواهی تا آخر عمر دستگاه تزریق خون را تحمل کنی . نوشین 10 سال بیشتر ندارد اما نگاهش به سال های طولانی پیش رویش است و خون هایی که قرار است از اهداکنندگانی دریافت کند که هیچ چشمداشتی ندارند و آرزویشان سلامتی بیماران است . آن سوی ماجرا بیماران سرطانی هستند. همان هایی که گرفتار بیماری بی رحم قرن بیست و یکم شده اند. مرتضی سرطان خون دارد و نیازمند همان قطره خونی است که ما که سالم هستیم خیلی به آن فکر نمی کنیم . برای مرتضی قطره ای از خون ما نوشداروست. کم نیستند دخترکان و پسرکان و حتی زنان و مردان بیماری که برای زنده ماندن، چشمشان به کمک دیگرانی است که سالم اند و سرحال.
اهدای خون سنت پسندیده ای است که گاهی شاید به دلیل کاهلی به راحتی از کنارش بگذریم. شاید هم واقعا نمی دانیم زنده ماندن بعضی ها وابسته است به همین قطره های خون ما. خوشبختانه با مردمانی که ما داریم ، کمتر بیمار نیازمند خونی است که در ایران برای دریافت خون معطل بماند. خوشبختانه ایران از معدود کشورهایی است که از سال ۲۰۰۷ به اهدای خون صد درصد داوطلبانه دست یافته است . آن هم در حالی که ۷۰ کشور دنیا هنوز به اهدای خون جایگزین و پولی وابسته اند.در این میان اهداکنندگان مستمر خون از جایگاه ویژه تری در چرخه انتقال خون برخوردارند. مهرداد از 16 سالگی این تجربه شیرین را داشته است. او می گوید: اولین بار سال ها پیش و در حادثه زلزله بم به همراه پدرم برای اهدای خون مراجعه کردم. این که می توانستم در شرایط بحرانی کاری انجام دهم، آن قدر به من قوت قلب می داد که با خود عهد بستم این روند را ادامه دهم و از همان زمان به صورت مداوم و البته بدون آن که اضطرار وجود داشته باشد به پایگاه های انتقال خون مراجعه می کنم.
سلامت 10 برابری خون با اهدا
همراهی مردم برای اهدای خون می تواند حتی منجر به آن شود که خطر بیماری های انتقال خون به صفر برسد. به گفته مدیرعامل سازمان انتقال خون ایران، این موضوع حتی رویای محققان حوزه طب نیز است. علی اکبر پورفتح اله می گوید: سال هاست محققان طب انتقال خون رویای به صفر رساندن خطر بیماری های انتقال خون را دارند که این آرزو می تواند با همراهی اهداکنندگان مستمر خون تحقق یابد. وی می افزاید: ۲۵ درصد از گروه اهداکنندگان ما کسانی هستند که برای اولین بار به مراکز اهدای خون مراجعه می کنند و ۷۵ درصد موارد هپاتیت B ، C و ویروس ایدز نیز در این اهدا کنندگان مشاهده شده است، اگر ما این اهداکنندگان را به سمت اهداکنندگان مستمر پیش ببریم سلامت خون ۱۰ برابر افزایش پیدا می کند.
پورفتح اله با بیان این که هر فرد حداکثر چهار بار در سال می تواند خون اهدا کند اضافه می کند: با توجه به حمایت های همیشگی اهداکنندگان خون و ظرفیتی که در کشور داریم، می توانیم ۵۰۰ هزار اهداکننده مستمر خون را به یک میلیون اهداکننده افزایش دهیم و جمعیت اهداکنندگان خون را به همین یک میلیون نفر محدود کنیم.
وی همچنین با اعلام این که ایرانی ها در بین کشورهای در حال توسعه رتبه نخست اهدای خون را دارند، می گوید: 52 درصد اهداکنندگان خون در ایران اهدا کننده مستمر هستند که سالانه دو بار خون اهدا می کنند. پورفتح اله گفت: هم اکنون بیش از 500 هزار اهدا کننده مستمر خون در کشور داریم که در میان کشورهای در حال توسعه رتبه نخست را در اهدای خون داریم.