در روابط انسانی، مشارکت در شادی و غم و افراح و احزان دیگران همواره کاری نیکو و پسندیده بوده و هست؛ همین مشارکت چه کینه و کدورت‌های عمیق و دیرینه‌ای را که میان افراد و خانواده‌ها نزدوده و چه روابطی را که از نو نساخته و بنیان ننهاده است. در کنار آن هم حجم مشارکت در این مناسبت‌ها وزنه و پایگاه اجتماعی شخص متوفی یا صاحبان مجالس ختم را  به نمایش می‌گذارد. همین مسائل و فاکتورها نیز در روابط بین الملل و بین الدول به ویژه در حوزه خاورمیانه و به خصوص در خلیج فارس صادق است. از این منظر می‌توان به مجالس ختم پادشاهان، امرا و روسای کشورهای عربی حوزه خلیج فارس نگاه کرد که به محفلی برای زدودن کدورت و تقویت مناسبات و همچنین به رخ کشیدن وزنه منطقه‌ای و بین‌المللی این کشورها تبدیل شده است. نمونه اخیر آن ترافیک رهبران منطقه و جهان در امارات برای تسلیت درگذشت خلیفه بن زاید رهبر آن است که طی سه روز اخیر ده ها مقام عالی رتبه خارجی از ماکرون، جانسون، کامالا هریس و بلینکن گرفته تا ملوک، امرا، روسای جمهور و پارلمان‌ و مقامات عالی کشورهای عربی و غیر عربی به آن جا سفر کرده‌اند. البته عزیمت این شخصیت‌ها به امارات دو منظوره است؛ هم تسلیت برای درگذشت رئیس سابق امارات و هم تبریک به رئیس جدید آن محمد بن زاید. در این میان، ترکیب و سطح مشارکت چند بازیگر منطقه‌ای قابل تامل است؛ در حالی که ایران نسبت به بقیه کشورها مشارکت سطح پایینی داشت و وزیر خارجه خود را فرستاد؛ اما قطر، ترکیه و اسرائیل در عالی‌ترین سطوح شرکت کردند و می‌کنند. قطر که طی سال های اخیر روابطش با امارات بسیار تنش آلود بود و در واقع محمد بن زاید مهندس محاصره و تحریم آن بود، امیرش شیخ تمیم بن حمد آل ثانی شخصا به امارات رفت و به محمد بن زاید تسلیت گفت که البته این رفتار ریشه در فرهنگ و رسوم قبیله‌ای حوزه عربی خلیج فارس دارد؛ اما می‌تواند به تلطیف روابط دو طرف منجر شود و کاری در جهت آشتی قطر و امارات کند که توافق العلای عربستان در ژانویه 2021 برای آشتی چهار کشور عربی با قطر هنوز نتوانسته انجام دهد. همچنین رجب طیب اردوغان که در سال‌های اخیر در نزاعی آشکار و پنهان با امارات بوده، پس از آشتی اخیر و سفر ماه گذشته‌اش به امارات، به ابوظبی رفت. اسحاق هرتزوگ رئیس اسرائیل نیز به آن جا رفت، رفتنی که جدا از تسلیت و تبریک به محمد بن زاید به نوعی با هدف افزایش معذوریت‌ها برای ایران در جهت بهبود روابط با این همسایه جنوبی است. ترکیب هیئت اعزای عراق به امارات نیز در نوع خود جالب و قابل تامل است؛ هیئت عراقی متشکل از برهم صالح رئیس جمهور، مصطفی کاظمی نخست وزیر، محمد الحلبوسی رئیس پارلمان، نچیروان و مسرور بارزانی رئیس و نخست وزیر اقلیم کردستان بود. البته هیئت اقلیم جداگانه سفر کرده بود.

آموزش نحوه خرید بلیت مترو به ملکه انگلیس در یک ایستگاه تازه تاسیس در شهر لندن/ رویترز

شیخ تمیم و همسرش جواهر در سفر به مادرید مورد استقبال فیلیپ پادشاه اسپانیا و همسرش لتیسیا اورتیس قرار گرفتند. امیر قطر که هفته پیش به تهران سفر کرده بود، سفرهای اروپایی خود را از اسلوونی آغاز کرد و دیروز وارد اسپانیا شد. او قرار است به آلمان، انگلستان و فرانسه نیز سفر کند و پس از آن در نشست اقتصادی داووس در سوئیس حاضر شود.

سقوط کابل، فرار اشرف غنی رئیس جمهور وقت افغانستان به امارات متحده عربی و تسلط طالبان بر این کشور، سال گذشته جامعه جهانی را در شوک بزرگ فرو برد. عوامل متعددی برای این رویداد بیان شده و هنوز دلایل آن میان تحلیل گران در حال بررسی است. در این میان، دفتر بازرس ویژه آمریکا برای بازسازی افغانستان (سیگار) در گزارشی گفته است، بزرگ ترین عاملی که به فروپاشی ارتش افغانستان در ماه اوت سال 2021 منجر شد، تصمیم آمریکا برای خروج نیروها و پیمانکاران خود از این کشور بنا به «توافق دوحه» بود، توافق نامه‌ای که در فوریه ۲۰۲۰ توسط دولت دونالد ترامپ با طالبان امضا و توسط دولت جو بایدن اجرا شد. در این توافق نامه آمریکا متعهد شد که نیروهای این کشور تا ماه می ۲۰۲۱ به صورت کامل از افغانستان خارج ‌شوند. در مقابل طالبان بر سر چندین مسئله شامل توقف حملات به آمریکایی‌ها و نیروهای ائتلاف متعهد شده بود. هدف اعلام شده این بود که مذاکرات صلح بین طالبان و حکومت پیشین افغانستان حمایت شود اما این تلاش‌های دیپلماتیک قبل از آغاز کار بایدن در ژانویه ۲۰۲۲ هرگز پیشرفتی نداشت. چند ماه بعد از آن، بایدن اعلام کرد که خروج نیروهای آمریکایی را تکمیل خواهد کرد. این موضع گیری، کارزار تصرف دوباره این کشور توسط طالبان را تقویت کرد. بی‌اعتمادی گسترده افغان‌ها به حکومت اشرف غنی به دلیل فساد ریشه دار و دیگر مشکلات نیز به این روند کمک کرد. در گزارش سیگار همچنین آمده است: «بسیاری از ‌افغان‌ها فکر می‌کردند که توافق آمریکا و طالبان کاری با نیت بد و حامل این پیام بود که ایالات متحده در تلاش خروج از افغانستان این کشور را به دشمن تسلیم می‌کند.»  این گزارش افزوده است: «اثر فوری [این توافق نامه] شکست روانی گسترده (نیروهای افغان) بود.» 

خیابان های چند شهر ارمنستان شاهد حضور معترضانی بود که نخست‌وزیر کشورشان را به امتیاز دهی بر سر منطقه مورد مناقشه قره‌باغ به جمهوری آذربایجان متهم می کردند. نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان این ادعاها را رد کرد اما موج اعتراضات نسبت به روزهای گذشته گسترش یافت. معترضان دیروز بیش از ۵۰ خیابان شهر ایروان، پایتخت را مسدود کرده بودند تا از این طریق نیکول پاشینیان را مجبور به کناره‌گیری کنند. به گزارش رادیو اروپای آزاد همزمان با این تظاهرات، پلیس ضد شورش برای باز کردن این خیابان‌ها با معترضان درگیر شد و در مجموع ۴۱۴ تن را دستگیر کرد. این موج دستگیری ها، یک رکورد روزانه از زمان آغاز کارزار نافرمانی مدنی توسط مخالفان از اول ماه می است. منطقه عمدتاً ارمنی‌نشین قره‌باغ کوهستانی طی 30 سال گذشته همواره میان باکو و ایروان مورد مناقشه بوده است.  در جنگ اخیر، ارمنستان به‌ عنوان بخشی از توافق صلح، بخش‌هایی از قره‌باغ را به جمهوری آذربایجان واگذار کرد و یک نیروی حافظ صلح روسیه متشکل از دو هزار سرباز در این منطقه مستقر شد.

عربستان سعودی که به بهانه های مختلف مانع ازسرگیری پروازها از فرودگاه صنعا می شد در نهایت مقابل فشارهای انصارا... و سازمان ملل عقب نشینی کرد و اولین پرواز این فرودگاه پس از شش سال وقفه انجام شد. فرودگاه بین المللی صنعا به دلیل محاصره هوایی عربستان و ائتلاف متجاوز به یمن از سال ۲۰۱۶ تاکنون بسته بود. این فرودگاه یکی از راه‌های ارسال کمک ‌های غذایی و دارویی به یمن بود که ائتلاف عربی آن را هدف محاصره خود قرار داد. با توجه به این که یمن از هشت سال پیش تحت محاصره دریایی و زمینی از سوی ائتلاف عربی قرار دارد و نیروهای انصارا... به جنوب یمن که در دست مزدوران اماراتی و سعودی است دسترسی ندارند، عملا مسیر دریایی برای رساندن کمک ها و ارتباط با جهان خارج قطع شده است. بنابراین، فرودگاه صنعا در شرایط کنونی تنها مسیر ارسال کمک های بشردوستانه و خدمات درمانی است که از سوی ائتلاف کنترل نمی‌شود. کمک رسانی به این استان توسط سازمان ملل  از طریق بندر الحدیده هم که به آب های بین المللی راه دارد، به دلیل سنگ اندازی های عربستان در عمل به تعهداتش، امکان پذیر نیست. از سوی دیگر، با بازگشایی فرودگاه صنعا، پرونده تبادل اسرا بین انصارا... و ائتلاف سعودی هم سریع تر انجام می‌شود که به دلیل نبود پروازها، این موضوع به کندی انجام می‌گرفت. همچنین با از سرگیری پروازهای تجاری به صنعا، محموله های غذایی با سرعت بیشتری به مردم یمن ارسال می شود که سال هاست با بحران گرسنگی دست و پنجه نرم می کنند. افزایش امکان سفرهای سیاسی و دیپلماتیک دولت صنعا برای تقویت ارتباطات بین‌المللی با دیگر کشورها و حتی کسب همدردی و کمک‌های بیشتر بین‌المللی از دیگر مزایای مهم بازگشایی فرودگاه بوده است که ائتلاف متجاوز به شدت از این موضوع هراس دارد. در واقع در طول سال های پس از جنگ تحمیلی برملت یمن، تلاش برای انزوای سیاسی هم راستا با محاصره اقتصادی بی‌وقفه دنبال شده است. پیش از جنگ یمن، این کشور ده ها هواپیمای مسافربری از جمله ایرباس و بوئینگ در اختیار داشت که به کشورهای آفریقایی، خاورمیانه و آسیا و اروپا سفر می کردند و 90 درصد آن ها از فرودگاه صنعا انجام می شد. با شروع جنگ یمن و حملات متعدد جنگنده های سعودی به این فرودگاه، خسارات زیادی به آن وارد شد و فعالیت های فرودگاه صنعا هم کاهش یافت و در سال های اخیر تنها هواپیماهای سازمان ملل آن هم به ندرت اجازه پرواز به فرودگاه صنعا را داشتند.

علیرضا تقوی نیا - انتخابات لبنان با همه فراز و فرودهایش به اتمام رسید و ائتلاف های آن مشخص شد. در پارلمان جدید بر خلاف دوره های پیشین شاهد چهار جریان هستیم. جریان اول که اکثریت پارلمان را در اختیار دارد، جریان ۸ مارس است که حدود ۶۲ کرسی را مستقیم کسب کرده و موفق ترین ائتلاف انتخاباتی به شمار می رود. ائتلاف دوم، جریان ۱۴ مارس به رهبری سمیر جعجع است که حدود ۴۲ کرسی را از آن خود کرده و دومین ائتلاف پارلمان خواهد بود‌. با افزایش کرسی های قوات اللبنانیه به ریاست مسیر جعجع، نقش این شخصیت پرحاشیه در ساخت قدرت لبنان بیشتر خواهد شد. سمیر جعجع که سابقه امنیتی و شبه‌نظامی دارد، به شدت ضد مقاومت است و حتی در حادثه الطیونه در اکتبر 2021 که به کشته و زخمی شدن ده ها نفر منجر شد، دست داشته است. در صورتی که جعجع در دور جدید تحولات لبنان که پس از انتخابات 15 می آغاز شد، عقلانیت به خرج ندهد و همچنان به رفتارهای خشن خود و دستور گرفتن از خارج از کشور ادامه دهد، لبنان شاهد بن بست سیاسی حتی شدیدتر از دو سال اخیر خواهد بود. ائتلاف سوم، جامعه مدنی و معترضان به سیستم سیاسی لبنان و تمام گروه های آن است که از سوی غرب و آمریکا حمایت می شوند و خواهان استحاله و دگرگونی نظام طایفگی در لبنان هستند که ۱۵ کرسی را در اختیار گرفته اند. جریان چهارم افراد مستقل هستند که حدود ۹ کرسی را از آن خود کرده اند. در نتیجه باید گفت در پارلمان آینده چهار جریان وجود دارند اما در هنگام ائتلاف سازی، جریان ها به جذب افراد مستقل می پردازند. با توجه به شناختی که از کاندیداهای مستقل وجود دارد باید گفت تعدادی از آن ها به ۸ مارس و برخی به ۱۴ مارس خواهند پیوست و در نتیجه ائتلاف آن ها در پارلمان با افزایش کرسی روبه رو می شود. از آن جا که حزب ا... و متحدانش ۶۲ کرسی را کسب کرده اند و برخی نمایندگان فعلی با وجود مستقل بودن در تبلیغات انتخاباتی در پارلمان گذشته جزو ائتلاف حامیان مقاومت بوده اند، تخمین قطعی زده می شود که حزب ا... و حامیانش اکثریت مطلق (نصف به علاوه یک) را از آن خود سازند. در نتیجه از الان مشخص است که نبیه بری از طایفه شیعه همچنان رئیس پارلمان خواهد بود و با توجه به سن بالا و پیری میشل عون و تمایل نداشتن او برای ریاست جمهوری، هنوز مشخص نیست کدام شخص از مسیحیان، این سمت را بر عهده گیرد اما ترکیب پارلمان، تعیین کننده بودن اراده جریان ۸ مارس برای انتخاب رئیس جمهور را یادآور می شود. در طایفه اهل سنت اما اختلافات و چند دستگی ها فراوان ارزیابی می شود و کار انتخاب نخست وزیر براساس اجماع این طایفه اصلا راحت نیست؛ چون پس از تحریم انتخابات توسط سعد حریری و المستقبل، هیچ جریانی اکثریت قابل توجه را در اختیار ندارد و فواد سینیوره (اهل صیدا) و اشرف ریفی (اهل طرابلس) که هردو از مخالفان ۸ مارس هستند نیز نتوانسته اند نمایندگان قابل توجهی به پارلمان بفرستند و خود آن ها نیز اختلافات عمیقی دارند. لازم به یادآوری است که وضعیت  نمایندگان ۸ مارس در طایفه سنی در پارلمان جدید بهتر از دوره گذشته است. با توجه به  انصراف حریری و رهبری سمیر جعجع بر اقلیت ۱۴ مارس و پول های هنگفت سعودی، وضعیت لبنان طی ماه های آینده پیچیده تر از گذشته می شود و اتفاقات تنش زایی را تجربه می کند اما با توجه به اکثریت پارلمانی جریان ۸ مارس و قدرت بالای نظامی حزب ا... و حمایت این جنبش از ارتش لبنان، بعید است که جنگ داخلی در عروس خاورمیانه شعله ور شود.

 اکونومیست می گوید، با وجود این که هند در سه سال گذشته ضربات زیادی به خاطر کرونا، بزرگ ترین مهاجرت داخلی مردم این کشور از شهرها به روستاها در چند دهه گذشته و نزاع های مذهبی متحمل شده است اما شرایط اقتصادی این کشور در آینده می تواند بسیار روشن باشد. این نشریه می گوید پیشرفت های هند در حوزه فناوری، پیشرفت ها در استفاده از انرژی های جایگزین و تغییرات ژئوپلیتیکی منطقه، فرصت بزرگی برای پیشرفت چشمگیر شرایط این کشور به وجود آورده است، اما با همه این ها توانمندی نخست وزیر هند یعنی نارندرا مودی در رهبری این کشور به سمت این موفقیت ها در هاله ای از ابهام قرار دارد.

هدف مشروع / جنبش مقاومت اسلامی نُجَباء معتقد است که سران اقلیم کردستان (بارزانی‌ها) با میزبانی از پایگاه‌های نظامی آمریکا و مقرهای جاسوسی موساد، نه تنها امنیت را برای ساکنان شمال عراق به ارمغان نیاورده‌اند بلکه نقاط حضور اشغالگران و جاسوسان را به هدفی مشروع برای گروه‌های مقاومت بدل ساخته‌اند.

انتخابات ریاست‌جمهوری کره جنوبی در اواخر اسفند ۱۴۰۰ برگزار شد و یون سوک‌یول از سوی مردم این کشور برگزیده شد. اندیشکده گروه بحران به ارزیابی سیاست دولت جدید سئول در قبال پیونگ‌یانگ پرداخته است. به نظر نویسنده، چرخش قدرت از چپ‌گرایان به محافظه‌کاران می‌تواند به رویکرد سخت‌گیرانه‌تری در قبال کره شمالی منجر شود. ارتقای روابط با آمریکا و بهبود روابط با ژاپن از تبعات چنین سیاستی است. دلیل اصلی رادیکالیسم نهفته در مواضع دولت جدید را باید در شکست دولت قبلی در تعامل با کره شمالی دید. به‌رغم دیدار ترامپ و کیم جونگ‌اون و تلاش دولت پیشین کره جنوبی با هدف تعامل اقتصادی با همتای شمالی، سرسختی واشنگتن و پیونگ‌یانگ مانع بهبود روابط دو کره شد. درخواست استقرار واحدهای دفاع موشکی آمریکایی تاد از نمونه‌های شکل‌گیری چنین سیاستی است. افزایش آزمایش موشک‌های بالستیک و افزایش مانورهای نظامی مشترک با آمریکا نیز از گزینه‌های دولت جدید برای واکنش به آزمایش‌های هسته‌ای کره شمالی خواهد بود. نقد مسائل حقوق‌بشری در کره شمالی و محکومیت آن در مجامع بین‌المللی اولین اقدام دولت کنونی سئول علیه پیونگ‌یانگ بوده است. علاوه بر این، افزایش تبلیغات علیه دولت شمالی در مرز دو کره به روش‌هایی مانند پخش از طریق بلندگو و پرواز بالن‌هایی بر فراز آسمان کره شمالی نیز از دیگر اقدامات احتمالی است ولی نباید در تغییر سیاست دولت جدید کره جنوبی درباره کره شمالی اغراق کرد. اصول حاکم بر روابط شبه‌جزیره شامل بازدارندگی هسته‌ای کره شمالی، حضور نظامی آمریکا و اولویت ثبات در سیاست خارجی چین، تغییری نخواهد کرد. به نظر می‌رسد با توجه به تشدید تنش میان روسیه و غرب در بحران اوکراین، کره شمالی بیش از قبل به حمایت چین و روسیه امیدوار شده باشد، به همین دلیل شاید پیونگ‌یانگ اِبایی از افزایش تقابل با سئول نداشته باشد. این موضوع می‌تواند دولت جدید کره جنوبی را در برابر همتای شمالی بی‌پرواتر سازد.