تبعه
این کلمه در عربی جمع تابع است، اما امروزه در فارسی آن را مفرد میگیرند و تقریباً مرادف تابع به کار میبرند و هر دو کلمه را به اَتباع جمع میبندند و اشکالی ندارد.
تپانچه
این واژه در قدیم به معنای «سیلی» و ضربه با کف دست» بوده است و امروزه به معنای «سلاح آتشی کمری» نیز به کار میرود. املای صحیح آن تپانچه است و نه طپانچه.
تپیدن
این واژه فارسی است و با حرف «ت» نوشته میشود و نه با «ط» و به صورت طپیدن. بنابراین بهتر است که همه مشتقات و ترکیبات آن را نیز با «ت» بنویسیم: تپش، تپنده، تپاندن.
تحکیم
این کلمه در عربی به معنای «داور قرار دادن» است، اما در فارسی به معنای «محکم کردن» به کار میرود. کلمه تحکیم به معنای اخیر در عربی کاربرد ندارد و به جای آن اِحکام میگویند که در متون قدیم فارسی نیز به کار رفته است.
برگرفته از کتاب «غلط ننویسیم» زندهیاد ابوالحسن نجفی