سفر به سرزمین شگفتی های طبیعی ایران (2)
تعداد بازدید : 124
لذتطبیعتگردی درکردستان
نویسنده : سمیه محمدنیا حنایی h.habibi@khorasannews.com
کردستان آن قدر زیبا و پرجاذبه است که برای گشت و گذار در آن باید یک فرصت 10 روزه را در نظر بگیریم، تا بتوانیم بیشتر شگفتی های آن را از نزدیک ببینیم. جالب این که هر چه در این جاست یک پسوند «ترین» هم در ادامه اش دارد. بزرگ ترین و مرتفع ترین روستای پلکانی، قدیمی ترین غار دست کند، طولانی ترین رودخانه و... پس واقعا حیف است از دیار کردستان سفر کنیم و این جاذبه های منحصر به فرد را نبینیم. در صفحه 8 مورخ 27 شهریور، داستان سفر را تا این جا برایتان گفتیم که طی چهار روز خودمان را به سنندج رساندیم و از«زریوار» و «اورمان تخت» بازدید کردیم. اکنون قصد داریم از روز پنجم ادامه سفر را پی بگیریم.
هزینه های سفر
روز پنجم: طویلترین غار دست کند جهان؛«کرفتو»
برای رسیدن به «غار کرفتو» باید سنندج را به سمت «دیواندره» ترک کنیم. تمام راه آسفالت و به خوبی با تابلوهای راهنما نشانه گذاری شده است. تا دم غار خبری از جاده خاکی نیست. حدود دو ساعت ونیم رانندگی می کنیم تا به پارکینگ غار برسیم. بعد از پیاده شدن از خودرو، در مقابل خود یک پلکان 258 پله ای می بینیم که برای رسیدن به دهانه، باید از آن بگذریم. حتما چراغ قوه همراه خود داشته باشید. با این که تمام غار دارای سیستم روشنایی است، گاهی برق مجموعه قطع می شود و اگر شما در قسمت های انتهایی غار باشید در تاریکی مطلق خواهید ماند و به دلیل طبقاتی بودن غار امکان سقوط یا گم شدنتان وجود دارد. غار آهکی کرفتو تا اواخر دوره سوم زمین شناسی زیر آب قرار داشته است .بعد از بیرون آمدن از آب، با توجه به موقعیت خاص جغرافیایی اش که باعث می شده است تابستان ها خنک و زمستان ها گرم باشد، انسان های پیشین آن را برای سکونتگاه خود انتخاب کرده اند.
ساکنان برای زندگی در غار دست کاری هایی در آن انجام داده اند و نهایت تلاش آن ها در طول قرن ها یک غار آپارتمان سه طبقه شده است! در بازدید از غار دو نکته منفی به چشم می خورد. اول این که به دلیل وسعت زیاد و انشعاب های متعدد غار، هنوز نقشه کاملی از همه قسمت های آن به دست نیامده است و این امر باعث شده که راهنمایی مناسبی در غار وجود نداشته باشد. دوم یادگاری نویسی های زیاد بازدید کنندگان بر در و دیوار غار است.
تا جایی که متاسفانه جای خالی روی آن ها نمی بینید. غارپیمایی حدود دو ساعت طول می کشد و از آن جایی که در سه شنبه پیش رو هوای کرفتو 32 درجه سانتی گراد است، شرایط برای بازدید از «تپه زیویه» و «قلعه زیویه» مناسب است. «قلعه زیویه» در نزدیکی «کرفتو» و بالای تپه ای با همین نام قرار دارد. بعد از بازدید می شود بساط ناهار را در روستای «بایزید آباد» چید و از هوای پاک آن لذت برد.
روز ششم مرتفعترین و قدیمیترین روستای پلکانی؛ «پالنگان»
روز ششم را به بازدید و تفریح در روستای «پالنگان» اختصاص می دهیم. این روستای کوهستانی را باید روستای نواها نامید، چرا که آهنگ دلنشین رود «تنگی ور» که روستا را به دو نیم تقسیم کرده است؛ مقیم همیشگی تمام کوچه پس کوچه های پرفراز و نشیب «پالنگان» است. البته گاهی نیز صدای موسیقی مردم خوش ذوق به این جاذبه آهنگین جان تازه ای می بخشد. مسیر رسیدن به روستا حدود 122 کیلومتر و با وجود کوهستانی بودن به جز ماه های برفی، از ایمنی خوبی برخوردار است. در آخرین پیچ، جاده روستا بر فراز کوه مرتفع پالنگان نمایان می شود. معماری پلکانی، رودخانه خروشان «تنگی ور» و سرسبزی غیرقابل توصیف، اولین چیزهایی است که اشتیاق مان را برای گشت و گذار در «پالنگان» صد چندان می کند. از آن ها که بگذریم، پیشینه «قلعه پالنگان» در بالای کوه و بقایای آتشکده در جنوب شرقی روستا به قبل از اسلام بر می گردد. متاسفانه به رغم این همه جاذبه، پالنگان امکانات رفاهی برای گردشگران ندارد اما اخلاق خوب و خونگرمی ساکنان محلی، این کمبود را به خوبی پوشش داده است. اگر در ابتدای ورودمان به روستا سراغ باغ «شیخ محی» یا «عمر آقا» را بگیریم، می توانیم به راحتی بساط پیک نیک را در باغ هایشان پهن کنیم و روز مفرحی را برای خود رقم بزنیم. برای ناهار هم نگران نباشید، در کنار رودخانه رستوران های ماهی کبابی متعددی هستند که شما را به صرف یک ناهار محلی با قیمت 15 هزار تومان دعوت می کنند. اگر حدود 800 متر در امتداد رودخانه به سمت شرق حرکت کنیم به چشمه های جوشانی بر می خوریم که به داخل «تنگی ور» می ریزند و آبشارهای زیبایی را خلق می کنند. آب تنی در رودخانه و کنار این آبشارها خاطره لذت بخش سفر ما را به «پالنگان» تکمیل می کند.
روز هفتم سنندج گردی
خیلی بی انصافی است اگر سنندج در این سفر فقط نقش خوابگاهمان را داشته باشد. در گوشه گوشه این شهر آثار باستانی و منحصربه فردی وجود دارد که ترک سنندج بدون دیدن آن ها سفر ما را به این دیار ناتمام می گذارد. پس روز هفتم و هشتم را به سنندج گردی اختصاص می دهیم. قبلا و در بدو ورودمان از«عمارت اصف» و «بازار سنتی» دیدن کرده بودیم.
بنابراین می توان برای بازدید از بقیه جاذبههای تاریخی سنندج خودمان را آماده کنیم. مکان های دیدنی چون مسجد جامع در خیابان امام خمینی با کاشی کاری هفت رنگ، عمارت وکیل در بولوار کشاورز، عمارت خسرو آباد و چهار باغ، حمام خان در میدان انقلاب، عمارت احمدزاده در بولوار نمکی، حمام شیشه و عمارت سالار سعید در بولوار کردستان می تواند در فهرست سنندج گردی ما قرار بگیرد. در آخر زیارت هاجر خاتون خواهر شریفه امام رضا (ع) نیز با توجه به زیارت خواهر ایشان، حضرت معصومه در قم، صفای خاصی به سیاحت مان خواهد بخشید.
روز هشتم. تفریح و تفرج در «پارک آبیدر»
پارک کوهستانی «آبیدر» با چشمه های متعدد در دل کوه یکی از تفرجگاه های خوش آب وهوای سنندج است. این پارک که از دو کوه «آبیدر بزرگ» و «آبیدر کوچک» تشکیل شده، باغ ها و مکان های دیدنی زیادی را در خود جای داده است. به جز «قله آبیدر» که صعود به آن نیارمند توان بالای جسمی و وسایل ابتدایی کوهنوردی است، دسترسی به بقیه مکان های دیدنی «آبیدر» بسیار آسان است.
«کافی شفا»، «ماماتکه» و «باغ امیریه» گزینه هایی است که می توان از همه آن ها در یک گردش یک روزه به «آبیدر» بازدید کرد. در ورودی پارک چادرهایی برای اسکان مسافران آماده شده است. اما از آن جایی که دمای هوا در اواخر هفته، در شب و به خصوص اوایل صبح به حدود 9 درجه سانتی گراد می رسد، بهتر است شب دوباره به اقامتگاه خود برگردیم.
روز نهم، «قروه» و چشمه جوشان نارنجی رنگ
به آخرین روز اقامت مان در سنندج رسیدیم. این شهر را با تمام زیبایی های مسحور کننده اش ترک و از جاده همدان به سمت «قروه» حرکت می کنیم. با 2.5 ساعت رانندگی به «قروه»، شهری زیبا و دارای جاذبه های فراوان می رسیم. نزدیک ترین و در دسترس ترین منطقه تفریحی آن، «دریاچه سراب کوثر» است که می تواند بهترین انتخاب برای صرف ناهار باشد.
در وصف این دریاچه هر چه بگویم کم است. در وسط دریاچه جزیره ای کوچک سر از آب در آورده است که با قدم زدن روی پل فلزی می توان به آن جا رسید. به این زیبایی وجود گیاهان آبی را هم باید اضافه کرد که به خاطر زلالی آب به خوبی دیده می شوند. اگر ناهار را زودتر از وقت معمول هر روزه میل کنید، زمان بیشتری برای تفرج در روستای «باباگرگر» خواهیدداشت. این روستا در مسیر حرکتمان به سمت همدان قرار دارد. علت شهرت آن علاوه بر وجود بقعه مبارکه امامزاده سید جمال الدین بن موسی الرضا(ع)، وجود چشمه ای نارنجی رنگ در روستاست .رنگ چشمه به خاطر وجود مواد «کلروبیکربنات» است، که علاوه برزیبایی بصری، دارای خواص آرام بخشی و درمانی معجزه آسایی هم هست. در کنار چشمه برجستگی اژدها مانندی قرار دارد که ساکنان محلی برای آن افسانه هایی ساخته اند و تعریف می کنند اما در واقع حاصل انباشت املاح معدنی آب است. زبان ناتوان از وصف زیبایی این روستاست. «باباگرگر» را فقط باید دید و اندکی در کنار بقعه امام زاده اش آرام نشست و به صدای طبیعت گوش فرا داد.
بعد از سیردر «باباگرگر» به سمت همدان حرکت می کنیم. می توانیم شب را آن جا بمانیم اما با توجه به هزینه های تقریبا بالای اقامت در همدان نسبت به قم، ترجیح می دهیم حدود چهار ساعت دیگر رانندگی کنیم و شب را در قم بگذرانیم. فردا صبح رهسپار دیار شرقی خودمان می شویم.