یادداشت
تعداد بازدید : 257
«من می گم نره، تو می گی بدوش!»
نویسنده : حبیب نیکجو «من می گم نره، تو می گی بدوش!»
نیکجو-تلاش دولت در مسیر خانه دار کردن مردم، قابل تقدیر است. به خصوص اینکه دولت محترم، از مسیرهای خارق العاده به دنبال خانه دار کردن مردم نیست و با تکیه به روش های مرسوم در دنیا و معقول در بین عقلا، کار خود را به پیش می برد. کاهش نرخ سود بانکی و افزایش میزان تسهیلات مسکن دو گام مهم و موثر دولت در جهت خانه دار کردن مردم بود. آنگونه که با رونمایی از صندوق پس انداز یکم، میزان سود تسهیلات مسکن به کمتر از 10 درصد رسیده است.
اتفاقی که تا پیش از این، رویا تلقی می شد. حتی رقم تسهیلات مسکن یکم هم به 80 میلیون در تهران و 60 میلیون در مشهد رسیده که اگر زن و مرد هر دو وام بگیرند به 120 یا 160 میلیون خواهد رسید. مبلغ وام و اقساط به قدری است که جوانان بی خانه می توانند با اندکی سختی، در خانه خود زندگی کنند و هزینه اجاره را صرف اقساط وام مسکن کنند.
برای کسی که در هوای اقتصاد ایران نفس نمی کشد، این اقدامات بسیار ارزنده است. اما برای اکثر جوانانی که به دنبال خرید خانه هستند، این اقدامات بی ارزش است. چرا که مشکل جای دیگری است.
مشکل این جاست که شرط استفاده از این وام، پس انداز کردن نیمی از این مبلغ به مدت یک سال است. یعنی 30 یا 40 میلیون پول داشته باشی و کاری به کارش نداشته باشی! این شرایط در کمتر جوانی پیدا می شود و رمز اصلی عدم استقبال از این وام، نیز دقیقا این موضوع است و سود در درجه دوم اهمیت قرار می گیرد.لذا جوانانی میگویند پیش پرداخت اولیه را کم کنید و دولت نرخ سود را پایین میآورد. این مسئله آدم را یاد این ضرب المثل می اندازد:«من می گم نره، تو می گی بدوش»